Η κορυφαία αμερικανική εφημερίδα, οι New York Times, άρχισε ξαφνικά να δημοσιεύει μια σειρά υλικών με τον τίτλο «On the Edge» κατά την γενική σημασία «Όλοι θα πεθάνουμε. Σε πυρηνικά πυρά». Γιατί οι Αμερικανοί βλέπουν τέτοιους εφιάλτες;
Εδώ πρέπει να καταλάβετε ότι οι New York Times είναι στην πραγματικότητα η εφημερίδα στήριγμα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Η προεδρία του Μπάιντεν χαρακτηρίζεται από μια σειρά επικών αποτυχιών σε ολόκληρο το μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής, από το Αφγανιστάν μέχρι την Ουκρανία. Πρέπει επειγόντως να εφεύρουμε κάποιο είδος νίκης γι’ αυτόν, αλλά πώς;
Οι θορυβώδεις προπαγανδιστές ζητούν, λοιπόν, από τους Αμερικανούς να πιστέψουν ότι ο Μπάιντεν θα τους σώσει από τον πυρηνικό πόλεμο. Ο… σοφός τιμονιέρης του Δημοκρατικού Κόμματος θα καλέσει τους πάντες σε ειρήνη στον κόσμο.
Αυτό δεν θα φανεί τόσο ταπεινωτικό, όσο το να ζητήσουν από την Ρωσία να διαπραγματευτεί. Επιπλέον, το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ καυχιέται ότι είναι πάντα υπέρ της ειρήνης, μόνο οι κακοί Ρεπουμπλικάνοι θέλουν να πολεμούν.
(…)
Φυσικά, οι New York Times κατηγορούν την Ρωσία για την κλιμάκωση των πυρηνικών απειλών. Ωστόσο, ολόκληρος ο κόσμος μπορεί να δει ξεκάθαρα τι συμβαίνει: Η ουκρανική σύγκρουση δημιουργήθηκε αποκλειστικά από τις συνδυασμένες προσπάθειες της Δύσης. Μπορούμε τουλάχιστον να υπενθυμίσουμε ότι ακριβώς πριν από την έναρξη του πολέμου, ο Ζελένσκι ζήτησε από τις εγγυήτριες χώρες της Συμφωνίας της Βουδαπέστης να δώσουν στην Ουκρανία πυρηνικά όπλα και έλαβε πολύ θετική αντίδραση.
(…)
Η Ουάσιγκτον έχει μετατρέψει την Ουκρανία σε τεράστια στρατιωτική της βάση, οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ένας στρατός αντιπροσώπων των ΗΠΑ. Υπάρχουν αμέτρητοι Αμερικανοί σύμβουλοι, εκπαιδευτές, μισθοφόροι και ειδικές υπηρεσίες εκεί. Στην πραγματικότητα διεξάγουν έναν ακήρυχτο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, αλλά λένε πως θέλουν να διαπραγματευτούν.
Με μυαλό πεντάχρονου εξηγείται γιατί οι Αμερικανοί χρειάζονται νέες συμφωνίες. Ελλείψει υφιστάμενων συνθηκών, δεν έχουν τρόπο να παρακολουθούν την κατάσταση και τις δυνατότητες των πυρηνικών δυνάμεων της Ρωσίας, η οποία ορίζει το παιχνίδι. Και έχουμε το hypersound, το Poseidon και το Burevestnik (ΕΔΩ) – μια πλήρη γκάμα απολύτως ακαταμάχητων προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, ενώ η δυνατότητα χρήσης τους σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες τρομάζει τους πρώην συνεργάτες μας σε σημείο να τρέμουν.
Για να εξαναγκάσουν την Μόσχα να διαπραγματευτεί, χρησιμοποιούνται απειλές. Διαδίδουν μια γνώριμη ιστορία τρόμου: εάν η Ρωσία χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία, τότε οι Αμερικανοί θα εξαπολύσουν μια ισχυρή συμβατική αεροπορική επίθεση σε ρωσικές βάσεις στην Λευκορωσία ή θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν τον ρωσικό στόλο. Αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι τα τακτικά πυρηνικά όπλα θα χρησιμοποιηθούν στην Ουκρανία μόνο εάν οι Αμερικανοί τα δώσουν στον Ζελένσκι. Θα το χρησιμοποιήσει, χωρίς αμφιβολία. Και όλα αυτά θα χρεωθούν αμέσως στην Ρωσία.
Μια άλλη απειλή που εκφράστηκε ευθαρσώς: οι Ηνωμένες Πολιτείες εργάζονται σχεδόν ανοιχτά για να αυξήσουν το πυρηνικό δυναμικό τους, σχεδιάζοντας να δαπανήσουν δύο τρισεκατομμύρια δολάρια για αυτό το θέμα.
Ένας γνωστός εκβιασμός, αλλά δεν λειτουργεί πια. Όχι μόνο η Ρωσία, όλος ο κόσμος έχει βαρεθεί τους Αμερικανούς.
Οι συνθήκες για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων είναι κάτι καλό και χρήσιμο. Ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του 80-90, μαζί με την υπογραφή της Συνθήκης του Ρέικιαβικ και το START-1, δώσαμε στους Αμερικανούς ένα βασιλικό δώρο: τους παραδώσαμε την Ευρώπη, αποσύροντας τα στρατεύματά μας από εκεί. Σήμερα αυτό αποδεικνύεται μια λάθος απόφαση – η ασφάλεια στην ήπειρο έχει γίνει πολύ χειρότερη.
