Ο Μάριο Ντράγκι τονίζει τους δύο σημαντικούς παράγοντες που έχουν οδηγήσει σε δυσχερή θέση την Ε.Ε.:

1)«Η μακροχρόνια αδυναμία της ΕΕ να αντιμετωπίσει τους περιορισμούς στην προσφορά, ιδίως τους υψηλούς εσωτερικούς φραγμούς και τα ρυθμιστικά εμπόδια»

2)«Η ανοχή της στην επίμονα ασθενή ζήτηση».

«Το ΔΝΤ εκτιμά ότι τα εσωτερικά εμπόδια της Ευρώπης ισοδυναμούν με δασμούς 45% για τη μεταποίηση και 110% για τις υπηρεσίες» τονίζει ο Μάριο Ντράγκι.

Και συνεχίζει:

«Στην επιχειρηματικότητα που αφορά την καινοτομία, δηλαδή τις νέες τεχνολογίες, έχουν επιβληθεί αμέτρητοι ρυθμιστικοί κανόνες, προκαλώντας στην ουσία ανυπέρβλητα εμπόδια στις εταιρείες. Το κόστος συμμόρφωσης με τον GDPR, για παράδειγμα, εκτιμάται ότι έχει μειώσει τα κέρδη για τις μικρές ευρωπαϊκές εταιρείες τεχνολογίας έως και 12%.

Ο δεύτερος παράγοντας έχει επιδεινώσει όλα τα ζητήματα που προκαλούνται από τους περιορισμούς της προσφοράς.

Μέχρι την κρίση, η εγχώρια ζήτηση ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ευρωζώνη βρισκόταν κοντά στο μέσο του εύρους των προηγμένων οικονομιών. Ύστερα, έπεσε στον πάτο και έμεινε εκεί.

Και οι δύο αυτές ελλείψεις -προσφορά και ζήτηση- προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από την ίδια την Ευρώπη. Είναι επομένως μέσα στις δυνατότητές της να αλλάξουν, με μία ανυποχώρητη προσπάθεια για την άρση των περιορισμών προσφοράς και ανακατευθύνοντας τη ζήτηση πίσω στην εγχώρια αγορά».

Σε άλλο σημείο ο Ντράγκι αναφέρεται στην ανάγκη για «μια θεμελιώδη αλλαγή νοοτροπίας, καθώς μέχρι τώρα, η Ευρώπη είχε επικεντρωθεί είτε σε μεμονωμένους είτε σε εθνικούς στόχους χωρίς να υπολογίζεται το συλλογικό τους κόστος».

«Αλλά είναι πλέον σαφές ότι η δράση με αυτό τον τρόπο δεν έχει προσφέρει ούτε ευημερία για τους Ευρωπαίους, ούτε υγιή δημόσια οικονομικά, ούτε καν εθνική αυτονομία, η οποία απειλείται από την πίεση από το εξωτερικό. Γι’ αυτό χρειάζεται ριζική αλλαγή».

ΑΠΕΜΠΕ – EPA-EPA photo