Η διεθνιστική τάξη πραγμάτων είχε δύο εφικτούς στόχους.
Τον έναν δείχνει να τον πέτυχε και αυτός είναι η διαφαινόμενη ανάκτηση του Λευκού Οίκου από την εθνοκεντρική Προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο δεύτερος είναι το Ισραήλ: Έξι μήνες μετά τον σχηματισμό της, η κυβέρνηση ενότητας στο εβραϊκό κράτος έκανε ένα πρώτο βήμα προς την πτώση της. Αυτή η νέα κρίση συνοδεύεται από έναν φραστικό πόλεμο μεταξύ του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και του υπουργού του στο χαρτοφυλάκιο της Άμυνας Μπένι Γκαντζ, ο οποίος θεωρείται ο κύριος εταίρος του στον κυβερνητικό συνασπισμό.
Η δεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου δεν συνεργάζεται με την διεθνή κοινότητα για την λύση του Παλαιστινιακού και για τον διακανονισμό σε σχέση με το καθεστώς που θα επικρατήσει στην Ιερουσαλήμ, την οποία οι Εβραίοι θέλουν ολόκληρη υπό την κυριαρχία τους, ερχόμενοι σε σύγκρουση, κατά καιρούς, ακόμα και με τον Ο.Η.Ε. Ως εκ τούτου, το Βαθύ Κράτος των ΗΠΑ προτιμά την αριστερόστροφη αντιπολίτευση του Ισραήλ ως συνομιλητή.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, ο κεντροαριστερός ηγέτης της αντιπολίτευσης Γιαΐρ Λαπίντ, κατηγορώντας την σημερινή κυβέρνηση ενότητας ότι είναι η “χειρότερη στην ιστορία του Ισραήλ” και ότι δεν κατάφερε να διαχειριστεί την κρίση του κορωνοϊού (ίδια κατηγορία και απέναντι στον Τραμπ από τους διεθνιστές του Μπάιντεν), ζήτησε την διεξαγωγή της ψηφοφορίας για την διάλυση της Κνεσέτ, του κοινοβουλίου.
Η πρόταση έλαβε 61 ψήφους υπέρ, συμπεριλαμβανομένης της ψήφου του Μπένι Γκαντζ, εταίρου του πρωθυπουργού, ενώ 54 βουλευτές ψήφισαν κατά, σύμφωνα με την Κνεσέτ.
Ήδη από το βράδυ της Τρίτης, ο Μπένι Γκαντζ είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του υπέρ αυτής της πρότασης, κατηγορώντας κυρίως τον σημερινό αρχηγό της κυβέρνησης ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντά του και όχι τα συμφέροντα της χώρας.
Μετά την ψηφοφορία αυτή, η πρόταση της αντιπολίτευσης μπορεί στο εξής να συζητηθεί σε κοινοβουλευτική επιτροπή, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο σε μια ενδεχόμενη διάλυση του κοινοβουλίου και στην προκήρυξη νέων εκλογών, των τέταρτων, σε λιγότερο από δύο χρόνια στο Ισραήλ.
Έπειτα από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις στις οποίες ούτε Νετανιάχου ούτε ο Γκαντζ κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια πλειοψηφία από τους 120 βουλευτές της Κνεσέτ, οι δύο πολιτικοί αντίπαλοι συμφώνησαν την άνοιξη να σχηματίσουν κυβέρνηση ενότητας και διαχείρισης της κρίσης, με τον κορωνοϊό πάνω από τα κεφάλια τους.
Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, ο ισραηλινός Τύπος έκανε λόγο για πολλές διαφωνίες μεταξύ των δύο ανδρών, οι οποίες δεν αποκλείεται να οδηγήσουν στην επίτευξη του δεύτερου στόχου των διεθνιστών: Μια πιο συνεργάσιμη και υποχωρητική κυβέρνηση στο θέμα της Ιερουσαλήμ. Και τότε πολλά πράγματα θα μπορούν να προχωρήσουν σε σχέση με τα διεθνιστικά σχέδια στην Μέση Ανατολή και την ανακήρυξη μία νέας παγκόσμιας πραγματικότητας από την πόλη που ενώνει τις τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες του πλανήτη.
ΥΓ. Μια πιο αριστερόστροφη κυβέρνηση θα μπορούσε να σκεφτεί εκ νέου τις σχέσεις της με την Τουρκία, αναθεωρώντας τις συμφωνίες Νετανιάχου με Αθήνα και Λευκωσία.
ΦΩΤΟ unsplash
