«Οι δύο πλευρές αντήλλαξαν απόψεις για την στρατηγική σταθερότητα, την κατάσταση στις περιοχές κρίσης του κόσμου και επίσης συζήτησαν βήματα … για την πρόληψη των συμβάντων που προκαλούνται από τις στρατιωτικές δραστηριότητες της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ», ανέφερε η Μόσχα.

Επιπλέον, στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι οι δύο συνομιλητές συζήτησαν την λήψη πρακτικών μέτρων μέσω της στρατιωτικής οδού για την αποτροπή περιστατικών που δημιουργούνται στις περιοχές των κρίσεων εξαιτίας της στρατιωτικής δραστηριότητας των εμπλεκόμενων μερών.

Τι θέλει όμως η μία πλευρά και τι άλλη; Σίγουρα την κυριαρχία του πλανήτη.

Στις μέρες μας, ο αριστερόστροφος διεθνισμός της λεγόμενης Νέας Τάξης επιδιώκει την εγκαθίδρυση αριστερόστροφου παγκόσμιου κράτους, το οποίο θα καταργήσει τα σύνορα και θα επιβάλλει κεντρική παγκόσμια διοίκηση. Ένας μονοπολικός κόσμος, στον οποίο όλοι θα δίνουν «λογαριασμό».

Ωστόσο, η άνοδος της Ρωσίας του Πούτιν, ανέτρεψε αυτούς τους σχεδιασμούς. Η Μόσχα αρνείται να υπόκειται σε εξωτερικό έλεγχο, αντιδρώντας στην μονοπολικότητα που φαίνεται τελικά πως προωθεί η παγκοσμιοποίηση των διεθνιστών. Σε αυτή την θέση της, η Ρωσική Ομοσπονδία, βρήκε «σύμμαχο» τον, εξίσου, δεξιό, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος βρίσκεται σε σύγκρουση με τους εκπροσώπους της μονοπολικότητας στις ΗΠΑ (Χίλαρι, Ομπάμα, Ροκφέλερ, Σορος κτλ.). Η Εθνική Δεξιά που ενώνει τους δύο ηγέτες των βασικών υπερδυνάμεων στηρίζει, ως αντίβαρο στην παγκοσμιοποιητική πολιτική, τη διατήρηση των συνόρων.

Συμπερασματικά έχουμε λοιπόν από τη μία, παγκόσμια αριστερόστροφη διοίκηση χωρίς σύνορα, από την άλλη ισχυρά έθνη-κράτη με ενισχυμένη περιφρούρηση των συνόρων.

Πως μπορεί να βρεθεί κοινό έδαφος; Η «μαγική» λέξη είναι η εξής: διπολικότητα.

Η Εθνική Δεξιά της Ρωσίας και του Ν. Τραμπ θα μπορούσε να αποδεχθεί μερική προώθηση κάποιων διεθνιστικών σχεδίων, όπως ο έλεγχος των ανθρώπων μέσω της τεχνολογίας (βλ. μικροτσίπ κ.α.) ή ορισμένες διατάξεις της Ατζέντας 2030, εφόσον επιτύχει ισότιμη εκπροσώπηση στην όποια παγκόσμια διοίκηση. Με άλλα λόγια, δύο παγκόσμιοι ηγέτες αντί για έναν.

Εν κατακλείδι, απαιτούνται από τις δύο πλευρές αμοιβαίες υποχωρήσεις, προκειμένου να αποφευχθεί ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος και να βρεθεί κοινό έδαφος παγκόσμιας στρατηγικής συνεννόησης, η οποία θα εκφράζεται μέσω δύο πόλων διοίκησης: Έναν της διεθνιστικής Αριστεράς (Νέα Τάξη) και έναν της Εθνικής Δεξιάς (παλαιά τάξη, καθώς οι ρίζες της διεθνούς αυτής παράταξης κρατάνε πολύ πριν την Γαλλική Επανάσταση).

ΦΩΤΟ EUROKINISSI