Δεν έχει τελειωμό το δράμα που βιώνει η Ιταλία με εκατοντάδες νεκρούς καθημερινά από τον κορωνοϊό.

Οι ιστορίες που αφηγείται το ιατρικό προσωπικό πολλές, τόσο με την κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία, όσο και έξω από αυτά.

Γιατροί και νοσηλευτές αφηγούνται τους αποχαιρετισμούς των σοβαρά άρρωστων ασθενών στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ένας αποχαιρετισμός που για πολλούς δεν υπάρχει καθώς δεν μπορούν να τους δουν καν ή να τους πιάσουν το χέρι στις τελευταίες τους στιγμές. Υπάρχουν όμως κάποιοι άλλοι που έχουν εφαρμόσει ένα άλλο σύστημα. Πραγματοποιούν βιντεοκλήσεις στους συγγενείς, ώστε οι ετοιμοθάνατοι να μπορέσουν να τους πουν δυο τελευταία λόγια. Κάτι παρόμοιο έκανε και μια νοσηλεύτρια στο Τορίνο, με την ανάρτησή της να συγκινεί χιλιάδες.

Η Νοέμι Μπονφίλιο είναι νοσηλεύτρια στην μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Μαρτίνι στο Τορίνο. Και σε μια ανάρτηση που ραγίζει καρδιές, στο Facebook, περιγράφει τον τελευταίο χαιρετισμό ενός ασθενούς και της κόρη της.

Στην ανάρτησή της γράφει: «Δεν θέλω να βλέπει κανένας όσα βλέπω εγώ στο νοσοκομείο τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά ξέρω πως αν ήταν δυνατόν να κάνει ο καθένας μπορεί να νιώσει το συναίσθημα που ένιωσα εγώ κατά την διάρκεια αυτής της βιντεοκλήσης».

Όλη η ανάρτηση:
Κυρία, να κάνουμε μια βιντεοκλήση στην κόρη σας; Να δούμε αν θα απαντήσει:». Το τηλέφωνο χτυπά και να, στην άλλη πλευρά της κάμερας, η εικόνα μιας κόρης με μάτια που λάμπουν και που τελικά, μετά από ημέρες νοσηλείας, βλέπει την μητέρα της σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι, περιτριγυρισμένη από διάφορα υγειονομικά μηχανήματα σε σημείο που δεν μπορεί καν να δει το πρόσωπό της, ένα μόνιτορ που χτυπά διαρκώς, ένα κράνος στο κεφάλι που δεν επιτρέπει να μιλάς, μια δύσκολη και επίπονη αναπνοή, κόπωση λόγω αρρώστιας… και από την άλλη πλευρά μπορείς να ακούσεις λέξεις γλυκιές και θλιμμένες, αλλά ταυτόχρονα βαριές: «Ήσουν πάντα αγωνίστρια μαμά, μην τα παρατάς ποτέ, είμαστε όλοι μαζί σου!». Κι εγώ εκεί δίπλα, πίσω από την μάσκα μου, να νιώθω τα ρίγη και τα δάκρυα του μοναδικού αυτού συναισθήματος!!!Δεν θα μπορούσα να περιγράψω την συγκίνηση αυτή… Ξέρω μόνο πως δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Αυτή είναι ίσως η τελευταία φορά που μια μαμά μπορεί να δει την κόρη της και να της πει ότι την αγαπάει!

Δεν έχει σημασία ποιον αφορά και σε ποια ηλικία, αυτός ο κορωνοϊός χωρίζει πολύ απότομα τους δεσμούς, μέχρι να εξαφανιστούν τελείως.

Δεν θέλω να σας πω όσα βλέπω στο νοσοκομείο τις τελευταίες ημέρες, αλλά ξέρω ότι αν ήταν δυνατόν όλοι να νιώσουν το συναίσθημα αυτό που βίωσα κατά την διάρκεια αυτής της βιντεοκλήσης, πολλοί θα έλεγαν «σε αγαπώ» περισσότερο. Πολλοί θα συμπεριφέρονταν καλύτερα στους γειτόνές τους, όχι μόνο σε εμάς τους νοσηλευτές, που είναι σαν να βιώνουμε ημέρες πολέμου, αλλά ακόμη και στον ταχυδρόμο. Και είμαι σίγουρη πως πολλοί θα άρχιζαν να κάνουν το σωστό… Κι όχι επειδή το επιβάλει ένα διάταγμα. Μοιάζει με μιαλεπτή διαφορά, αλλά σας διαβεβαιώνω πως δεν είναι».

iefimerida.gr / photo video screenshot