Δεν διαπιστώθηκε καμία συσχέτιση μεταξύ υπερθυρεοειδισμού και άνοιας. Από τους ανθρώπους με άνοια, οι 68 (0,9%) είχαν υποθυρεοειδισμό, έναντι 34 ατόμων (0,4%) μεταξύ όσων δεν είχαν άνοια. Λαμβάνοντας υπόψη και άλλους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τον κίνδυνο άνοιας (φύλο, ηλικία, υπέρταση, διαβήτη κ.ά.), υπολογίστηκε ότι οι άνθρωποι άνω των 65 ετών με υποθυρεοειδισμό είχαν 80% μεγαλύτερη πιθανότητα για άνοια, σε σχέση με τους συνομηλίκους τους χωρίς προβλήματα θυρεοειδούς.

Επίσης, η μελέτη βρήκε ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που έπαιρναν φάρμακα για τον υποθυρεοειδισμό τους είχαν τριπλάσια πιθανότητα να διαγνωστούν με άνοια, σε σχέση με όσους δεν έπαιρναν φάρμακα. Από την άλλη πλευρά, στους κάτω των 65 ετών, το ιστορικό υποθυρεοειδισμού δεν φάνηκε να σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα άνοιας.

Στον υποθυρεοειδισμό ο θυρεοειδής αδένας δεν παράγει αρκετές ορμόνες, πράγμα που μπορεί να επιβραδύνει τον μεταβολισμό, και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αίσθημα κόπωσης, αύξηση σωματικού βάρους και ευαισθησία στο κρύο. Αντίθετα, στον υπερθυρεοειδισμό ο αδένας παράγει υπερβολικά πολλή ορμόνη, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο μεταβολισμός και τα συμπτώματα να είναι η απώλεια βάρους, η ταχυπαλμία, η νευρικότητα και το άγχος.

«Μολονότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες για να επιβεβαιωθούν αυτά τα ευρήματα, οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι ενήμεροι για τα προβλήματα του θυρεοειδούς ως πιθανό παράγοντα κινδύνου για άνοια και για την ανάγκη θεραπειών που θα μπορούν να αποτρέψουν ή να επιβραδύνουν τη γνωστική εξασθένηση», σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή Τσιέν-Χσιάνγκ Γουένγκ.

_{amna/ photo unsplash}