Μια μητέρα που κατάφερε να διαφύγει από το εργοστάσιο Azovstal περιέγραψε την ανακούφιση που ένιωθε μαζί με τον γιο της, μετά την επιτυχή εκκένωση στο κοντινό χωριό Bezymennoye.

«Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, γιατί δεν είδαμε τον ήλιο, το φως του για πολύ καιρό. Ενώ βρισκόμασταν στο λεωφορείο, περάσαμε μπροστά από κατεστραμμένα κτίρια και καμένα σπίτια και το πρώτο πράγμα που τράβηξε το μάτι μου ήταν ότι οι τουλίπες είχαν ανθίσει και οι πεταλούδες πετούσαν», εξήγησε η Αναστασία Ιβάνοβα.