Η πανίσχυρη οικογένεια των Μεδίκων ανέθεσε το 1520 στον σπουδαίο καλλιτέχνη την δημιουργία του παρεκκλησίου, το οποίο θα λειτουργούσε ταυτόχρονα ως χώρος ενταφιασμού για μερικά από τα επιφανή μέλη της· συγκεκριμένα του δούκα Τζουλιάνο ντι Λορέντσο και του δούκα Λορέντσο ντι Πιέρο, οι οποίοι απεικονίστηκαν σε γλυπτά από τον Μιχαήλ Αγγελο, μαζί με τέσσερις αλληγορικές φιγούρες που αναπαριστούν τις ώρες της ημέρας και την Παναγία με το Θείο Βρέφος.

Οι συντηρητές ανέλαβαν να καθαρίσουν το μνημείο και να το παρουσιάσουν εκ νέου στο κοινό με αφορμή της 545η επέτειο από την γέννηση του μεγάλου αναγεννησιακού δασκάλου, ωστόσο έπειτα από οκτώ ολόκληρα χρόνια δουλειάς, υπήρχαν ακόμα λεκέδες αδύνατον να καθαριστούν πάνω στο λευκό μάρμαρο. Το βασικό πρόβλημα ήταν σε μια από τις σαρκοφάγους, της οποίας ο… ένοικος δεν είχε πρώτα αποτεφρωθεί, όπως ήταν το έθιμο της εποχής για τα μέλη των Μεδίκων, με αποτέλεσμα η διαδικασία αποσύνθεσης να βλάψει το ντελικάτο έργο του γλύπτη.

Κάπου εκεί οι συντηρητές αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν ειδικά στελέχη βακτηρίων, τα οποία είχε ήδη αποδειχθεί στο εργαστήριο πως μπορεί να αποδειχθούν πολύ αποτελεσματικά στο καθάρισμα τέτοιου είδους λεκέδων. Πράγματι την λύση έδωσε το Serratia ficaria, βακτήριο που προκαλεί… ουρολοίμωξη, το οποίο κατάφερε να αφαιρέσει την βρωμιά μόλις σε δύο ημέρες.

Η ιστορικός τέχνης και υπεύθυνη του πρότζεκτ, Μόνικα Μπιέτι, δήλωσε σχετικά: «Η αποκατάσταση ενός από τα πιο συμβολικά πολιτισμικά μνημεία, απαίτησε γνώση, εμπειρία και επιστήμη, σε συνδυασμό με ευαισθησία και εφευρετικότητα».

_{Με πληροφορίες από theguardian/ moneyreview/ photo unsplash}