Η κρίση θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία, «προκειμένου να επιτευχθεί συναίνεση για μια διεθνή τάξη μέσω αποτελεσματικής συνεργασίας, αλληλεγγύης και συντονισμού», δήλωσαν σε κοινό άρθρο που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη για την γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung» και για άλλες ευρωπαϊκές εφημερίδες.

Εκτός από την Μέρκελ και τον Μακρόν, το άρθρο υπογράφουν ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρρες, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ουρσούλα φον ντερ Λάιενν, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης Τσαρλς Μισέλ και ο Πρόεδρος της Σενεγάλης, Μάκι Σαλ.

Οι πολιτικοί επισημαίνουν ότι τις τελευταίες δεκαετίες δύο μεγάλες κρίσεις, εκείνη του κορωνοϊού και της… «κλιματικής αλλαγής» γενικώς εγείρουν εμπόδια στις κοινωνίες και στα πλαίσια χάραξης κοινής πολιτικής «προκαλώντας αμφιβολίες για την ικανότητά μας να ξεπερνούμε δυσκολίες, να αντιμετωπίζουμε την ρίζα τους και διασφαλίζουμε ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενεές». 

Προσθέτουν δε, ότι την ίδια ώρα τα προβλήματα αυτά υπενθυμίζουν πόσο αλληλεξαρτώμενος είναι ο κόσμος και πόσο αλληλένδετα μπορούν να είναι τα προβλήματά του. 

Τάσσονται υπέρ της πολυμέρειας, με την έννοια της διεθνούς συνεργασίας, προφανώς με ταυτόχρονη περαιτέρω υποβάθμιση του ρόλου των εθνών-κρατών.

Αναφορικά με την υποτιθέμενη «κλιματική αλλαγή», οι ηγέτες σημείωσαν ότι είναι αναγκαίο να επιταχυνθούν οι προσπάθειες για να γίνουν πιο βιώσιμες (Ατζέντα 2030) οι οικονομίες ανά την υφήλιο, ενόψει της συνόδου για την κλιματική αλλαγή του ΟΗΕ (COP26) το Νοέμβριο στην Γλασκώβη. 

«Όλες οι εθνικές κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, πόλεις και οικονομικοί θεσμοί πρέπει να ενταχθούν στον παγκόσμιο συνασπισμό για την μείωση στο μηδέν των εκπομπών CO2 σύμφωνα με τη Συμφωνία των Παρισίων για το Κλίμα και να αρχίσουν να εφαρμόζουν συγκεκριμένα σχέδια και πολιτικές», ζητούν όλοι τους, σε ένα άρθρο προπομπό για την παγκόσμια κυβέρνηση.

 Η επιστολή των ηγετών σημειώνει ότι ο κορωνοϊός προκάλεσε τις χειρότερες αναταράξεις στην παγκόσμια οικονομία μεταπολεμικά και ότι είναι ύψιστη προτεραιότητα η αποκατάσταση μιας ισχυρής και σταθερής παγκόσμιας οικονομίας.

Ποιός θα την εξασφαλίσει; Οι πολιτικοί, οι οποίοι έχουν αποτύχει ή κάποιος άλλος;