Μάλιστα, όπως αναφέρεται, οι εκλογές για την κάτω βουλή του κοινοβουλίου παρακολουθήθηκαν στενά τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς, με προσέλευση σχεδόν 70% – την τρίτη υψηλότερη στην ιστορία της ανεξάρτητης Τσεχικής Δημοκρατίας. Η συμμετοχή των ψηφοφόρων έχει φτάσει σε επίπεδα που δεν έχουν παρατηρηθεί από τη δεκαετία του 1990, όταν η κοινοβουλευτική δημοκρατία και οι ανταγωνιστικές εκλογές ήταν ακόμα μια καινοτομία, και η χώρα διένυε έναν δύσκολο οικονομικό μετασχηματισμό. Η προσέλευση του 70% ίσως δείχνει ότι η τσεχική κοινωνία ήθελε μια αλλαγή και κυρίως δεν θέλει τον πόλεμο κατά της Ρωσίας.

Αυτό το σημείο καμπής φέρεται να έχει συχνά περιγραφεί ως σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολής.

Η απερχόμενη διεθνιστική κυβέρνηση του Πέτρ Φιάλα παρουσιάστηκε ως εγγυητής του «δυτικού προσανατολισμού» της Τσεχίας, ενώ παρουσίασε την αντιπολίτευση ως «φιλορώσους συνεργάτες» που επιδιώκουν να θέσουν την χώρα υπό τον έλεγχο του Κρεμλίνου ή υπό την επιρροή άλλων «αυταρχικών» χωρών, όπως η Κίνα.

Άλλωστε, το δίλημμα του να ανήκει κανείς είτε στη Δύση είτε στην Ανατολή συνδέεται συχνά με την αντίθεση μεταξύ «δημοκρατίας» και «αυταρχισμού» : η πρώτη εξισώνεται με την Δύση και παρουσιάζεται ως κάτι το ιδεατό, ενώ στην πραγματικότητα η ελευθερία λόγου, καθώς και οι πολιτικές παρεμβάσεις όταν το αποτέλεσμα δεν βολεύει τα σχέδια της διεθνιστικής τάξης πραγμάτων δίνουν και παίρνουν, ο δεύτερος με την Ανατολή, η οποία αναπτύσσεται συνεχώς και αδιαλείπτως.

Τα αποτελέσματα στην Τσεχία κρίνονται ως μια μεγάλη επιτυχία! Κανένα κόμμα στην ιστορία της Τσεχίας δεν έχει κερδίσει ποτέ τόσες πολλές ψήφους – σχεδόν δύο εκατομμύρια.

Ο μεγιστάνας νικητής των εκλογών, Αντρέι Μπάμπις, είναι επικεφαλής του ANO, το οποίο, από την ίδρυσή του το 2011, έχει μετατραπεί από ένα φιλελεύθερο κόμμα διαμαρτυρίας με ισχυρή ατζέντα κατά της διαφθοράς σε μια σοσιαλδημοκρατική δύναμη που τα τελευταία χρόνια έχει ασπαστεί τον εθνικό συντηρητισμό. Αποχώρησε, σημειώνεται, από την ομάδα Renew Europe στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και, μαζί με το Fidesz του Βίκτορ Όρμπαν και το FPO του Χέρμπερτ Κικλ, ίδρυσε το κίνημα Patriots for Europe.

Ο Μπάμπις παρουσίασε τον εαυτό του ως έναν ισχυρό ηγέτη, έτοιμο να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα της Τσεχίας και τις ανάγκες των «απλών ανθρώπων» και των εγχώριων επιχειρήσεων, όπως υπογραμμίζεται. Υπό την διεθνιστική τάξη πραγμάτων, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι Τσέχοι βίωσαν μια ρεκόρ πτώσης του βιοτικού επιπέδου, έναν ανεξέλεγκτο πληθωρισμό που κατέστρεψε περίπου το ένα τρίτο των αποταμιεύσεων των νοικοκυριών, μια απότομη αύξηση των φόρων και του κόστους διαβίωσης (με μερικές από τις υψηλότερες τιμές ενέργειας στην Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι είναι εξαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας), ραγδαία αυξανόμενο δημόσιο χρέος και μια από τις χειρότερες κρίσεις στέγασης στην ΕΕ – όπου ακόμη και η μεσαία τάξη δεν μπορεί πλέον να αντέξει οικονομικά την αγορά κατοικίας.

Με ποιούς θα συνεργαστεί ο Μπάμπις για να κυβερνήσει; Το δεξιό SPD του Τόμιο Οκαμούρα αποδυναμώθηκε σε σύγκριση με τις προηγούμενες εκλογές, ενώ η συμμαχία Stacilo που ενώνει παλαιοκομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες και εθνικοσοσιαλιστές δεν κατάφερε να εισέλθει στο κοινοβούλιο. Τόσο το SPD όσο και το Stacilo αντιπροσωπεύουν την ριζοσπαστική αντίθεση στις διεθνιστικές ελίτ, απαιτώντας, μεταξύ άλλων, την αποχώρηση της Τσεχίας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Εντούτοις, οι εκκλήσεις για «αλλαγή καθεστώτος» δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων.

Αντιθέτως, το κόμμα «Motoristé sobě», ένα σχετικά νέο κίνημα που κινείται προς μία κατεύθυνση Τραμπισμού με αυξανόμενη αντίσταση στις Βρυξέλλες, πέτυχε. Σε αντίθεση με το SPD και το Stacilo!, ωστόσο, οι Αυτοκινητιστές δίνουν έμφαση στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και απορρίπτουν το «Czexit».

Επομένως ο Αντρέι Μπάμπις μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση με το SPD και το συντηρητικό Motoristé sobě ή μπορεί να αναζητήσει εταίρους εντός του απερχόμενου διεθνιστικού συνασπισμού. Εκεί, ίσως, φανεί η κατεύθυνση που θα πάρει η Τσεχία.

Το «Motoristé sobě» απορρίπτει βέβαια ανοιχτά τον διάλογο με την Μόσχα για όσο διάστημα συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία και, σε αντίθεση με την Σλοβακία, ο Μπάμπις θα κέρδιζε μικρή εγχώρια υποστήριξη επιδιώκοντας συνεργασία με την Ρωσία υπό τις παρούσες συνθήκες, ξεκαθαρίζεται.

Το ANO αναπόφευκτα θα δεχθεί ισχυρή πίεση από εδραιωμένα δίκτυα και το κατεστημένο ασφαλείας και πληροφοριών – δυνάμεις που στο παρελθόν έχουν καταφέρει να στριμώξουν τον Μπάμπις και να προωθήσουν τη δική τους ατζέντα, αναφέρεται μεταξύ άλλων.

Βάσει εκτίμησης, στην καλύτερη περίπτωση, είναι δυνατή μια αναπροσαρμογή της τσεχικής πολιτικής απέναντι στην Ουκρανία: η διακοπή της πρωτοβουλίας για τα πυρομαχικά, η υποστήριξη των ειρηνευτικών προσπαθειών του Τραμπ και η παθητική τήρηση των κυρώσεων της ΕΕ αντί της εμπλοκής σε αντιπαράθεση με την Μόσχα, όπως συνέβη υπό την διεθνιστική απερχόμενη κυβέρνηση.

Θα δείξει η συνέχεια τι ακριβώς μέλλει γενέσθαι…

Με πληροφορίες από RT, photo ΑΠΕ-ΜΠΕ/EPA-EPA