Σχεδόν όλα τα γνωστά κοιτάσματα κεχριμπαριού από τα τελευταία 130 εκατομμύρια χρόνια βρίσκονται στο Βόρειο Ημισφαίριο και αποτελεί εδώ και καιρό «αίνιγμα» το γεγονός ότι οι επιστήμονες έχουν βρει λίγα στις νότιες περιοχές που κάποτε αποτελούσαν την υπερήπειρο Γκοντβάνα, δήλωσε ο Ντέιβιντ Γκριμάλντι, εντομολόγος στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ο οποίος δεν συμμετείχε στην ανακάλυψη.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές εντοπίζουν αρχαία σκαθάρια, μύγες, μυρμήγκια και σφήκες σε απολιθωμένη ρητίνη δέντρων στη Νότια Αμερική, δήλωσε ο Ricardo Pérez-de la Fuente, παλαιοεντομολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος επίσης δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.

«Τα κομμάτια κεχριμπαριού είναι μικρά παράθυρα στο παρελθόν», δήλωσε ο Pérez-de la Fuente, προσθέτοντας ότι η ανακάλυψη θα βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν τις εξελισσόμενες αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθοφόρων φυτών και εντόμων που έζησαν κατά την εποχή των δεινοσαύρων.

Οι ερευνητές αποκάλυψαν εκατοντάδες θραύσματα κεχριμπαριού, μερικά από τα οποία περιείχαν αρχαία έντομα, γύρη και φύλλα δέντρων, σε ένα λατομείο ψαμμίτη στον Ισημερινό, που βρίσκεται στις παρυφές της σημερινής λεκάνης του Αμαζονίου.

Σύμφωνα με τη μελέτη, ανακαλύφθηκαν δύο είδη κεχριμπαριού: μια πιο κοινή μορφή κεχριμπαριού που βρέθηκε γύρω από τις ρίζες των φυτών που παράγουν ρητίνη και μια πιο σπάνια μορφή του υλικού που σχηματίστηκε από ρητίνη που εκτέθηκε στον αέρα. Το κεχριμπάρι που σχηματίστηκε γύρω από τις ρίζες δεν περιείχε δείγματα, ανέφερε η μελέτη.

Οι ανακαλύψεις παρέχουν στοιχεία ότι η περιοχή ήταν κάποτε ένα «υγρό, ρητινώδες δασικό οικοσύστημα», σύμφωνα με τη μελέτη.

Αλλά το σημερινό τροπικό δάσος είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που περιπλανιόντουσαν οι δεινόσαυροι, είπε ο Herrera. Με βάση μια ανάλυση απολιθωμάτων στο κεχριμπάρι, το αρχαίο τροπικό δάσος περιείχε είδη φτέρης και κωνοφόρων, συμπεριλαμβανομένου του ασυνήθιστου δέντρου παζλ μαϊμούς, που δεν φύονται πλέον στην Αμαζονία.

«Ήταν ένα διαφορετικό είδος δάσους», είπε ο Ερέρα.

Τα κοιτάσματα κεχριμπαριού ήταν προηγουμένως γνωστά στους γεωλόγους και τους μεταλλωρύχους που εργάζονταν στο λατομείο Genoveva. Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Carlos Jaramillo στο Smithsonian Tropical Research Institute άκουσε για πρώτη φορά γι’ αυτά πριν από περίπου μια δεκαετία και ξεκίνησε να βρει την ακριβή τοποθεσία, με τη βοήθεια γεωλογικών σημειώσεων πεδίου.

«Πήγα εκεί και συνειδητοποίησα ότι αυτό το μέρος είναι καταπληκτικό», είπε ο Jaramillo. «Υπάρχει τόσο πολύ κεχριμπάρι στα ορυχεία» και είναι πιο ορατό στο ανοιχτό λατομείο από ό,τι θα ήταν αν ήταν κρυμμένο κάτω από πυκνά στρώματα βλάστησης.

Οι ερευνητές θα συνεχίσουν να αναλύουν τον θησαυρό του κεχριμπαριού για να μάθουν περισσότερα για τη βιοποικιλότητα της Κρητιδικής εποχής — συμπεριλαμβανομένων των εντόμων που συνέβαλαν στην εξέλιξη τρεφόμενοι με ανθοφόρα φυτά. «Το κεχριμπάρι τείνει να διατηρεί τα μικροσκοπικά πράγματα», δήλωσε ο Γκριμάλντι.

«Είναι η εποχή που ξεκίνησε η σχέση μεταξύ ανθοφόρων φυτών και εντόμων», δήλωσε ο Πέρεζ-ντε λα Φουέντε. «Και αυτή αποδείχθηκε μια από τις πιο επιτυχημένες συνεργασίες στη φύση».

(photo: pixabay)