Έχοντας φθάσει από την Ιταλία στη Γαλλία πριν από πέντε χρόνια, ο Ζαγιέντ, ηλικίας 11 ετών, έζησε για καιρό στους δρόμους της Λιόν (κεντρικά), μαζί με τις δύο μικρές αδελφές του και τους γονείς τους.

«Κοιμόμασταν σε κομμάτια από χάρτινες κούτες, δυσκολευόμουν να κοιμηθώ, φοβόμουν πως θα μου επιτεθούν», περιγράφει ο 11χρονος. Για να πάει στο σχολείο, αφηγείται ο ίδιος πως «δεν μπορούσα να κάνω μπάνιο, απλά έπλενα τα χέρια μου σε σιντριβάνια».

Εδώ και δύο μήνες, η οικογένεια έχει καταφέρει να βρει στέγη, μένει σε ένα σπίτι, που της παραχωρήθηκε μέσω μιας συμφωνίας με μια φιλανθρωπική οργάνωση.

Τα παιδιά που γνωρίζουν τον δρόμο βρίσκονται αντιμέτωπα με τις επιπτώσεις του φαινομένου: «σχολική καθυστέρηση», σε ορισμένες περιπτώσεις «εγκατάλειψη του σχολείου» και μια «επιδεινούμενη υγεία», εξήγησε η Ζουλιέτ Μουρτάν, μέλος της συλλογικότητας.

Η αύξηση του αριθμού των άστεγων παιδιών εξηγείται από πολλούς παράγοντες, σύμφωνα με τις οργανώσεις, αρχής γενομένης από τον κορεσμό του μηχανισμού προσφοράς προσωρινής στέγασης σε συνδυασμό με τη στεγαστική κρίση.

Τουλάχιστον 400.000 ανήλικοι δεν έχουν μόνιμη κατοικία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ηνωμένο Βασίλειο και εκατομμύρια άλλοι ζουν σε ακατάλληλα καταλύματα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που δημοσίευσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Οργανώσεων που εργάζονται με άστεγους (Fédération européenne des associations travaillant avec des personnes sans-abri- Feantsa).

Σύμφωνα με την Unicef, η κατάσταση είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Διάφορες επίσημες εκθέσεις ανέφεραν προσφάτως πως το γαλλικό κράτος δεν εκπληρώνει την αποστολή του σε σχέση με τη πολιτική στέγασης των αστέγων.

Σε ερώτηση του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, το υπουργείο Στέγασης διαβεβαίωσε πως ο αριθμός των θέσεων σε δομές στέγασης είχε σταθεροποιηθεί το 2021 «παρά το περιορισμένο πλαίσιο χρηματοδότησης».

(με πληροφορίες από ΑΠΕ -ΜΠΕ / photo: pixabay)