Ο Μότσαρτ όχι μόνο έπαιζε με απίστευτη δεξιοτεχνία για «αυτοκράτορες και αυτοκράτειρες στις αυλές της Ευρώπης», αλλά «μέχρι την ηλικία των έξι ετών είχε συνθέσει δεκάδες αξιοσημείωτα κομμάτια για το πιάνο καθώς και για άλλα όργανα», σημειώνει ο Γουίλαρντ Πάλμερ σε μια εισαγωγή στα πιο δημοφιλή έργα του Μότσαρτ. «Οι πρώτες του προσπάθειες στη σύνθεση ξεκίνησαν όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών».

Αρκετά από αυτά τα πρώιμα κομμάτια προέρχονται από το λεγόμενο London Notebook, ένα μπλοκ σχεδίασης που φυλάσσονταν κατά την περίοδο που ο Μότσαρτ βρισκόταν στην Αγγλία μεταξύ 1764-65. Εδώ, γράφει η Έλενα Άμπεντ, τον βρίσκουμε «να επεκτείνει τα μουσικά του θέματα σε σύγκριση με τις προηγούμενες συνθέσεις του». Κι όμως, η μουσική «σχεδόν πάντα έχει μια παιχνιδιάρικη διάθεση». Είναι μια ποιότητα που δεν έφυγε ποτέ από το έργο του Μότσαρτ, εξαιρουμένου φυσικά του φοβερού Ρέκβιεμ. Στη συνέχεια αυτό το τελικό αριστούργημα ολοκληρώθηκε από άλλους συνθέτες, ωστόσο κανένας από αυτούς δεν είχε την ικανότητα του πνεύματος του Μότσαρτ, την οποία μπορούμε να εντοπίσουμε μέχρι εκείνο το πρώτο κομμάτι, «μια ευγενική σύνθεση». Γράφει η Άμπεντ, «η χάρη είναι απαραίτητη στην εκτέλεση του κομματιού».

Ακούστε τα ΕΔΩ

photo: pixabay