Όπως τονίζεται εντός Ρωσίας, η φετινή χρονιά σημαδεύτηκε από μια ιστορική πτώση του αμερικανικού νομίσματος στην παγκόσμια αγορά κατά τη διάρκεια του τελευταίου μισού αιώνα. Το δολάριο σημειώνει αντι-ρεκόρ σε σχέση με τα παγκόσμια νομίσματα. Τον Ιούνιο, καταγράφηκε μια ιστορική πτώση άνω του δέκα τοις εκατό. Και αυτός ήταν ο χειρότερος δείκτης από το 1973.
Ο Τραμπ πιθανότατα θέλει να μείνει στην ιστορία ως καταστροφέας του παλιού και δημιουργός κάτι νέου. Επειδή μια τέτοια πτώση του δολαρίου και η μείωση της εμπιστοσύνης σε αυτό μεταξύ των παγκόσμιων επενδυτών είναι άμεση συνέπεια των ενεργειών του Αμερικανού προέδρου, όπως σχολιάζεται.
Και δεν πρόκειται καν για τον εμπορικό πόλεμο με τον μισό κόσμο, ο οποίος άλλοτε φουντώνει με ανανεωμένη ζωντάνια, άλλοτε υποχωρεί για λίγο. Το πρόβλημα είναι η απρόβλεπτη κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο Ντόναλντ Τραμπ στο παγκόσμιο εμπόριο. Σε κάθε επιχείρηση – είτε στην πραγματική οικονομία είτε στα χρηματιστήρια – η σταθερότητα εκτιμάται περισσότερο. Επειδή καθιστά δυνατή την πραγματοποίηση πιο ακριβών προβλέψεων και προσδοκιών, συμπεριλαμβανομένων των εσόδων, και μειώνει τους κινδύνους. Και τώρα κανείς δεν μπορεί να πει τι θα συμβεί αύριο, σε ένα μήνα και μέχρι το τέλος του έτους. Μια νέα ασυνήθιστη δήλωση από τον Τραμπ – και όλες οι τρέχουσες προβλέψεις γίνονται στάχτη, και πρέπει να ξεκινήσετε από το μηδέν, υπογραμμίζεται.
Ιστορικά, οι ΗΠΑ έχουν ήδη καταφύγει στην αποδυνάμωση του δολαρίου προκειμένου να μειώσουν το εμπορικό έλλειμμα – το 1985. Τώρα ο Τραμπ φέρεται να κάνει περίπου το ίδιο πράγμα, μόνο με διαφορετικό τρόπο – μέσω εμπορικών επιθέσεων σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των συμμάχων του. Ούτε αυτό το έκανε αμέσως. Άλλωστε, κατά την πρώτη του θητεία, ο Τραμπ προσπάθησε να ενισχύσει την αμερικανική οικονομία αποδυναμώνοντας το γιουάν, αλλά δεν λειτούργησε. Ως εκ τούτου, στράφηκε στην αποδυνάμωση του δολαρίου, η οποία, εκ των πραγμάτων, οδηγεί σε μείωση των εισαγωγών και ενίσχυση των αμερικανικών εξαγωγών.
Και αυτό ακριβώς χρειάζεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος είναι δυσαρεστημένος με την τόσο ισχυρή εξάρτηση των Αμερικανών από τις κινεζικές, ευρωπαϊκές και άλλες εισαγωγές και θέλει η αμερικανική οικονομία να αρχίσει επιτέλους να παράγει τις πρώτες ύλες και τα αγαθά που καταναλώνει η ίδια.
Είναι ιδιαίτερα ενδεικτικό το πώς η εμπιστοσύνη στο σύστημα του δολαρίου μειώνεται σε επίπεδο ολόκληρων χωρών. Η Ρωσία ήταν η πρώτη που έθεσε αυτή την τάση όταν η ρωσική Κεντρική Τράπεζα αρνήθηκε εντελώς να αγοράσει δολάρια για αποθεματικά και στράφηκε σε χρυσό και νομίσματα φιλικών χωρών. Πλέον αυτό παρατηρείται και σε άλλες χώρες.
Φυσικά, σχεδόν κανείς δεν περιμένει ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα του δολαρίου θα καταρρεύσει αυτή την στιγμή, το αμερικανικό νόμισμα θα μετατραπεί σε άχρηστο χαρτί και οι ΗΠΑ θα κηρύξουν χρεοκοπία. Ωστόσο, ο κόσμος αρχίζει να παραδέχεται ότι οι ΗΠΑ μπορεί να υποστούν ήττα στην παγκόσμια αντιπαράθεση. Και ολόκληρη η ηγεμονία τους μέχρι στιγμής έχει χτιστεί ακριβώς πάνω στην άνευ όρων πεποίθηση ότι αυτό απλά δεν μπορεί να συμβεί.
