Η Δρ Σίλκε Πόλμαν, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ, λέει: «Θα έλεγα ότι το γεγονός ότι ακουγόμαστε πιο ψηλά από ό,τι πιστεύουμε ότι θα έπρεπε μας κάνει να ανατριχιάζουμε καθώς δεν ανταποκρίνεται στις εσωτερικές μας προσδοκίες. Η φωνή μας παίζει τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση της ταυτότητάς μας και υποθέτω ότι σε κανέναν δεν αρέσει να συνειδητοποιεί ότι δεν είναι πραγματικά αυτός που νομίζει ότι είναι».

Ωστόσο, ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι αυτό μπορεί να είναι μόνο μια μερική εξήγηση.

Για παράδειγμα, μια μελέτη του 2013 ζήτησε από τους συμμετέχοντες να αξιολογήσουν την ελκυστικότητα διαφορετικών δειγμάτων ηχογραφημένης φωνής. Όταν η δική τους φωνή ανακατεύτηκε κρυφά με αυτά τα δείγματα, οι συμμετέχοντες έδιναν σημαντικά υψηλότερες βαθμολογίες στη φωνή τους όταν δεν την αναγνώριζαν ως δική τους.

Μέσω των πειραμάτων τους, οι αείμνηστοι ψυχολόγοι Phil Holzemann και Clyde Rousey κατέληξαν στο συμπέρασμα το 1966 ότι η φωνητική αντιπαράθεση δεν προκύπτει μόνο από μια διαφορά στην αναμενόμενη συχνότητα, αλλά και από μια εντυπωσιακή αποκάλυψη που προκύπτει όταν συνειδητοποιήσεις όλα όσα μεταφέρει η φωνή σου. Όχι μόνο ακούγεται διαφορετικό από αυτό που περιμένουμε μέσω αυτών που ονομάζονται «εξωγλωσσικές ενδείξεις», αποκαλύπτει πτυχές της προσωπικότητάς μας που μπορούμε να τις αντιληφθούμε πλήρως μόνο όταν τις ακούσουμε από μια ηχογράφηση. Αυτές περιλαμβάνουν πτυχές όπως το επίπεδο άγχους μας, η αναποφασιστικότητα, η θλίψη, ο θυμός και ούτω καθεξής.

Ωστόσο, είναι απίθανο οι άλλοι να εκπλαγούν με τον ίδιο τρόπο από μια υψηλού τόνου πτυχή της φωνής σας, και επιπλέον άλλοι πιθανώς να μην κάνουν τις ίδιες αξιολογήσεις για τη φωνή σας όπως εσείς.

photo: pixabay