“Αν και όλοι -οι Έλληνες και Ελληνίδες- έχουν νιώσει στην τσέπη τους τι σημαίνει ρήτρα αναπροσαρμογής, πρωτιά στις τιμές της Ευρώπης και υπερκέρδη, εδώ στη Δυτική Μακεδονία, ξέρετε πολύ καλύτερα τι σημαίνει άδικη και βίαιη απολιγνιτοποίηση, τι σημαίνει φτώχεια, ανασφάλεια αλλά και πάρτι συμφερόντων”, είπε και πρόσθεσε: ” Μπορεί να φαίνεται σκληρό αλλά ο πρωθυπουργός έκανε απολύτως πράξη ότι είχε πει στην Bild. Βρήκαν ευκαιρίες οι γερμανικές εταιρείες και οι κάτοικοί της θα πρέπει να βρουν κάτι άλλο να κάνουν! Ας τα πάρουμε από την αρχή: Πριν 4,5 χρόνια, Σεπτέμβριο του 2019, ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε από το βήμα του ΟΗΕ, σε αντίθεση με τις δεσμεύσεις του στις εκλογές του 2019, το κλείσιμο όλων των λιγνιτικών μονάδων της χώρας το αργότερο έως το 2028. Έκτοτε η απολιγνιτοποίηση – που στην πραγματικότητα ήταν αεριοποίηση – γνώρισε πολλαπλές παλινωδίες. Γιατί πολύ απλά η κυβέρνηση δεν είχε λάβει υπόψη την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Μπρος-πίσω στην έναρξη της Πτολεμαϊδας (V), μπρος-πίσω με την εξόρυξη του λιγνίτη. Ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει με την ΠτολεμαϊδαV που πληρώθηκε 1,5 δισ ευρώ. Η ΔΕΗ έχει πάψει να λειτουργεί ως δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού. Δεν υπηρετεί τον αναπτυξιακό και κοινωνικό της ρόλο, ούτε για τη χώρα, ούτε για τη Δυτική Μακεδονία, αλλά λειτουργεί ως ιδιωτική εταιρεία, μέλος ενός καρτέλ, που σωρεύει υπερκέρδη. Η Δυτική Μακεδονία ζει πλέον σε μια πλήρη αβεβαιότητα. Η ανεργία αυξάνεται, ο κόσμος φεύγει. Εμείς -το ξέρετε- από το 2018 καλέσαμε όλους τους τοπικούς φορείς να καταθέσουν τις προτάσεις τους για τη μετάβαση της Δυτικής Μακεδονίας και θεσπίσαμε το πρώτο Εθνικό Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης. Και προφανώς όχι με αυτό το χρονοδιάγραμμα μετάβασης, που απλά δεν βγαίνει και το ζείτε. Τώρα εκτός από χιλιάδες ανέργους βλέπουμε και την άναρχη ανάπτυξη φωτοβολταϊκών, τις εκκρεμότητες στις αποκαταστάσεις, στην τηλεθέρμανση αλλά και στις κοινωνικές υποδομές. Παρότι οφείλουμε ως χώρα πολλά στην περιοχή σας,η μετάβαση σχεδιάζεται πίσω από κλειστές πόρτες στην Αθήνα, προς όφελος κάποιων λίγων. Με ελάχιστη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό”.