«Όταν είχα πάει τελευταία στις προσφυγοπούλες στη Μυτιλήνη, έβλεπα πώς γραπώνονται στη μάνα τους τα παιδάκια και πώς αντιμετωπίζουν τον μπαμπά. Είδα δύο παιδάκια που ήθελα να τα πάρω σπίτι, αλλά το βράδυ είδα εφιάλτες. Το συζήτησα με φίλη μου ψυχαναλύτρια και είπαμε ότι το παιδί χρειάζεται μάνα και πατέρα. Τρελαίνομαι που ξαφνικά όλοι λέμε ότι θέλουμε παιδιά».

Ας μπούμε στην κανονική οικογένεια πρώτα, να τη ρεγουλάρουμε, και μετά να σκεφτούμε αν πρέπει να κάνουμε καινούρια παιδιά και με ποιους όρους. Εγώ παίρνω σκυλί κατά παραγγελία και αισθάνομαι άσχημα, όχι να πάρω ένα παιδί κατά παραγγελία. Πρέπει να δούμε αυτή η παρένθετη μητέρα τι είναι; Ειδικά τώρα που λέει “είχα ανάγκη τα χρήματα, έκανα τελικά αυτή τη χάρη και τώρα καταδικάζομαι.

Τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα από ένα ίντερνετ, οπότε δεν ξέρουμε ακριβώς τις συνθήκες που τους κάνει έτσι. Αφήστε τους νόμους, οι νόμοι είναι πολύ μετά. Έχουμε το θέμα της βιωσιμότητας, της εγκληματικότητας. Ας δούμε τι γίνεται με αυτά και μετά να δούμε με ποιον τρόπο θα αποκτήσουμε παιδιά. Για ποιο λόγο αποκτούμε τελικά τα παιδιά; Γιατί είναι το φαινόμενο της εποχής ή τι.

Έχω φίλους στο εξωτερικό, οι οποίοι έχουν χωρίσει. Τα ομόφυλά ζευγάρια όταν και εφόσον χωρίζουν, δυστυχώς είναι μεγάλο πρόβλημα. Δεν έχω δει ακόμη ένα παιδί από ομοφυλόφιλους γονείς, όχι για να αλλάξω γνώμη, αλλά για να είμαι λιγάκι πιο επιεικής στα δικά μου πιστεύω. Εγώ δεν πάω να καταδικάσω κανέναν Καπουτζίδη, ίσα ίσα τον εκτιμώ».

photo intime