Η απώλεια παραγωγικότητας στην εργασία ήταν έως και 40% μεγαλύτερη μεταξύ των 22χρονων με κλινικές διαταραχές ύπνου σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους χωρίς διαταραχές ύπνου.

«Αυτό ισοδυναμεί με συνολική απώλεια παραγωγικότητας στο χώρο εργασίας περίπου τεσσάρων εβδομάδων για νέους με κλινικά σημαντικές διαταραχές ύπνου, σε σύγκριση με λιγότερο από μία εβδομάδα για εκείνους χωρίς», δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης Amy Reynolds, αναπληρώτρια καθηγήτρια κλινικής υγείας του ύπνου στο Πανεπιστήμιο Flinders στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας.

Η μελέτη συμπεριέλαβε 554 22χρονους εργάτες που συμμετείχαν στη μελέτη Raine, η οποία εξέταζε τη δια βίου υγεία και ποιότητα ζωής στη Δυτική Αυστραλία.

«Η μελέτη Raine είχε δείξει ότι περίπου το 20% των νεαρών που ερωτήθηκαν, έπασχαν από μια κοινή κλινική διαταραχή ύπνου. Θέλαμε να μάθουμε πόσο μεγάλο αντίκτυπο έχουν αυτές οι διαταραχές στους εργαζόμενους στους χώρους εργασίας τους», ανέφερε η Reynolds.

«Το μήνυμα είναι πόσο διαδεδομένες είναι οι διαταραχές ύπνου στους νέους και ο αντίκτυπός τους στους χώρους εργασίας τους», συμπλήρωσε.

Αυτός αλλάζει κατά τη διάρκεια της ζωής, με την αποφρακτική άπνοια ύπνου να παρατηρείται ότι είναι πιο διαδεδομένη στη μέση ηλικία, είπε η Reynolds.

«Στους νέους εργαζόμενους πιο συχνή είναι η αϋπνία, παρά τα άλλα προβλήματα ύπνου, και οδηγεί στην απώλεια παραγωγικότητας», είπε.

Ο «παρουσιασμός» -δηλαδή το να βρίσκεται ένας εργαζόμενος στην καρέκλα του στη δουλειά, απλώς για να δείξει ότι είναι αφοσιωμένος, ανεξάρτητα από το πόσο παραγωγικός είναι– ευθύνεται για μεγάλο μέρος αυτής της απώλειας, είπε η Reynolds.

«Είναι δηλαδή στη δουλειά, αλλά δεν εργάζονται με βάση τις δυνατότητές τους», είπε.

Ο καθηγητής αναπνευστικής και ιατρικής του ύπνου στο Flinders και συν-συγγραφέας της μελέτης Robert Adams και οι συνεργάτες του, εστιάζουν στο να δώσουν στους γιατρούς πρωτοβάθμιας περίθαλψης τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε τεκμηριωμένη φροντίδα και πόρους για την αντιμετώπιση των διαταραχών ύπνου.

Για παράδειγμα, το να μπορούν οι νέοι να υποβάλλονται σε γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, μπορεί να μειώσει την ανάγκη φαρμακευτικής θεραπείας με υπνωτικά ή άλλων παρεμβάσεων που έχουν μόνο βραχυπρόθεσμα οφέλη.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση The Medical Journal of Australia.

(με πληροφορίες από onmed. gr / photo: freepik)