Στην εξίσωση δεν συμπεριλαμβάνεται η θέρμανση (φυσικό αέριο, πετρέλαιο κ.α.).

Όπως γίνεται αντιληπτό εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο.

“Ο μέσος ετήσιος λογαριασμός ενέργειας είναι πλέον μεγαλύτερος από τους μηνιαίους μισθούς των χαμηλόμισθων εργαζομένων στην πλειονότητα των κρατών-μελών της Ε.Ε.”, αναφέρει η ΣΕΣ.

Το 2021 μόλις 8 κράτη-μέλη της Ε.Ε. χρειαζόταν να…βρουν με κάποιον “μαγικό τρόπο” άλλον έναν επιπλέον μηνιαίο κατώτατο μισθό (ή και παραπάνω) μέσα στη χρονιά για να ανταποκριθούν στις ενεργειακές τους υποχρεώσεις.

Σήμερα οι 8 έγιναν 16 και έπεται συνέχεια!

Την ίδια στιγμή οι βιομηχανίες στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, εκπέμπουν SOS λόγω του υπέρογκου ενεργειακού κόστους.

Τα μαζικά “λουκέτα” μοιάζουν ως έσχατη, αλλά υπαρκτή, λύση, με τις απολύσεις προσωπικού και την δραστική μείωση της παραγωγής (άρα λιγότερη καταναλώσιμη ενέργεια) να προηγούνται.

Μεταλλουργίες και άλλες βιομηχανίες πρώτων υλών φοβούνται πως εφόσον η αυξημένη ζήτηση συνεχιστεί και το 2023 και παράλληλα η κρίση του φυσικού αερίου συνεχιστεί ή ενταθεί, τότε η διατήρηση της παραγωγής στα σημερινά επίπεδα θα διατρέξει άμεσο κίνδυνο.

(φωτο:unsplash)