Αλλά πόσα από αυτά που έτρωγαν συνεχίζουν να τρώνε στη σημερινή Ελλάδα; Ορισμένα τρόφιμα, όπως το παστέλι (ελληνική καραμέλα με σουσάμι), υπάρχουν αναμφίβολα εδώ και πολύ καιρό. Όμως, δυστυχώς, οι ιστορικοί μπορεί να μην γνωρίζουν ποτέ με βεβαιότητα για τα συστατικά και τα πιάτα στα αρχαία ελληνικά τρόφιμα. Όσον αφορά τον τρόπο διατροφής τους, οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν όπως στη σύγχρονη εποχή, με τρία γεύματα την ημέρα. Ξυπνούσαν και έτρωγαν πρωινό, έκαναν ένα διάλειμμα από τη δουλειά το μεσημέρι για μεσημεριανό γεύμα και μετά έκλεισαν τη μέρα με δείπνο και ίσως λίγο επιδόρπιο.

ΠΡΩΙΝΟ ΓΕΥΜΑ
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν το ίδιο πράγμα για πρωινό – ψωμί βουτηγμένο σε κρασί. Το ψωμί παρασκευαζόταν από κριθάρι, την κύρια πηγή όλου του ψωμιού στην αρχαιότητα. Μάλλον ήταν σκληρό, γι’ αυτό οι Έλληνες το βουτούσαν στο κρασί, για να μαλακώσει και να τρώγεται πιο εύκολα. Οι Έλληνες έτρωγαν και κάτι που λεγόταν τηγανίτης, που μοιάζει με τηγανίτα. Αυτά τα έφτιαχναν με αλεύρι σίτου, ελαιόλαδο, μέλι και πηγμένο γάλα και συνήθως έβαζαν από πάνω μέλι ή τυρί.

Μεσημεριανό
Το μεσημεριανό εθεωρείτο μεσημεριανό σνακ, επομένως ήταν σύνηθες για τους Έλληνες να δειπνούν με σχετικά ελαφριά φαγητά όπως σύκα, παστά ψάρια, τυριά, ελιές και περισσότερο ψωμί.

Βραδινό
Το δείπνο ήταν και παραμένει το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας στην Ελλάδα. Στην αρχαιότητα, όλοι μαζεύονταν με φίλους—όχι με την οικογένεια—και συζητούσαν πράγματα όπως φιλοσοφία ή ίσως απλώς καθημερινά γεγονότα.
Άνδρες και γυναίκες έτρωγαν συνήθως χωριστά. Σε μερικά σπίτια, οι σκλάβοι σέρβιραν πρώτα το δείπνο στους άντρες, μετά τις γυναίκες και μετά τον εαυτό τους. Αν η οικογένεια δεν είχε σκλάβους εργάτες, οι γυναίκες του σπιτιού εξυπηρετούσαν πρώτα τους άντρες και μετά έτρωγαν όταν τελείωσαν οι άντρες. Το δείπνο τελείωνε όταν καταναλώνονταν τα περισσότερα από τα φαγητά. Οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν αυγά από ορτύκια και κότες, ψάρια, όσπρια, ελιές, τυριά, ψωμί, σύκα και όποια λαχανικά μπορούσαν να καλλιεργήσουν, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν ρόκα, σπαράγγια, λάχανο, καρότα και αγγούρια. Τα κρέατα προορίζονταν για τους πλούσιους.

Κρασί και Νερό
Εκτός από το νερό, το κρασί ήταν το κύριο ποτό των αρχαίων Ελλήνων. (Το να φέρουν το νερό ήταν καθημερινή δουλειά για τις γυναίκες του σπιτιού.) Οι Έλληνες έπιναν κρασί σε όλα τα γεύματα και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Έφτιαχναν ερυθρά, λευκά και ροζέ κρασιά, με κύριους τομείς παραγωγής τη Θάσο, τη Λέσβο και τη Χίο. Αλλά οι αρχαίοι Έλληνες δεν έπιναν το κρασί τους κατευθείαν, καθώς θεωρούνταν βάρβαρο να το κάνουν, έτσι το αραίωναν με νερό. Οι Έλληνες έπιναν για την ευχαρίστηση του ποτού, όχι με σκοπό να μεθύσουν. Έπιναν επίσης κυκεών (κυκεών), έναν συνδυασμό από κριθαρένιο πλιγούρι, νερό (ή κρασί), μυρωδικά και κατσικίσιο τυρί σε σύσταση σχεδόν σαν σέικ.

Επιδόρπιο
Το επιδόρπιο ήταν μια απλή απόλαυση κατά τους αρχαίους ελληνικούς χρόνους, καθώς δεν υπήρχαν περίτεχνα γλυκίσματα όπως φαίνεται σήμερα. Η ακατέργαστη ζάχαρη ήταν άγνωστη στους αρχαίους Έλληνες, επομένως το μέλι ήταν το κύριο γλυκαντικό. Τυριά, σύκα ή ελιές περιχυμένες με μέλι έδιναν ένα τυπικό τέλος σε ένα βραδινό γεύμα. Τα φαγητά της αρχαίας Ελλάδας ήταν παρόμοια με τα τρόφιμα που τρώμε σήμερα, αλλά δεν περιλάμβαναν πολλά είδη που έχουν γίνει σημαντικά μέρη της σύγχρονης ελληνικής μαγειρικής. Για παράδειγμα, οι ντομάτες, οι πιπεριές, οι πατάτες και οι μπανάνες έφτασαν στην Ελλάδα παρά μόνο μετά την ανακάλυψη της Αμερικής τον 15ο αιώνα, επειδή από εκεί προήλθαν αυτά τα τρόφιμα. Επίσης, αργότερα έφτασαν τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, οι μελιτζάνες και το ρύζι.
Οι αρχαίοι Έλληνες απολάμβαναν μια ποικίλη διατροφή με λαχανικά, όσπρια και φρούτα ως βάση. Όμως, όντας σε μια παραθαλάσσια χώρα με πολλά νησιά, τα ψάρια και τα θαλασσινά ήταν σημαντικό μέρος της διατροφής και η κτηνοτροφία και το κυνήγι έφεραν κρέατα και κυνήγι στο μενού. Ωστόσο, η κατανάλωση ψαριών και κρέατος διέφερε ανάλογα με τον πλούτο και την τοποθεσία του νοικοκυριού.

Τα τυπικά αρχαία ελληνικά γεύματα περιλάμβαναν αυτά τα τρόφιμα σε διάφορους βαθμούς για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό και παρασκευάζονταν χρησιμοποιώντας διαφορετικές μεθόδους μαγειρέματος για να διαφοροποιήσουν την εμφάνιση και τη γεύση. Η αρχαία ελληνική κουζίνα χαρακτηριζόταν από τη λιτότητά της, αντανακλώντας τις αγροτικές δυσκολίες. Η αρχαία ελληνική διατροφή θεμελιώθηκε στη μεσογειακή τριάδα του σιταριού, του ελαιόλαδου και του κρασιού και άλλα τρόφιμα αντανακλούν αυτό που ήταν διαθέσιμο στους αρχαίους Έλληνες. Αρκετές αρχαιοελληνικές συνταγές υπάρχουν ακόμα και σήμερα.

Λαχανικά
Τα λαχανικά καταναλώνονταν ως σούπες, βραστά ή πολτοποιημένα, καρυκευμένα με ελαιόλαδο, ξύδι, βότανα ή γαρόν, ένα είδος σάλτσας ψαριού. Και, στις πόλεις, αφού τα λαχανικά ήταν πιο ακριβά, οι φτωχότερες οικογένειες κατανάλωναν αποξηραμένα λαχανικά και βελανίδια.

photo: pixabay