Στην Αργεντινή δεν θα κινηθούν τα τρένα, τα λεωφορεία και το μετρό για 24 ώρες, ενώ θα ακυρωθούν περίπου 400 πτήσεις επηρεάζοντας 70.000 επιβάτες, σύμφωνα με τη Λατινοαμερικανική Ένωση Αερομεταφορών.

Το κάλεσμα για απεργία «κατά της βίαιης προσαρμογής, υπέρ του δικαιώματος στην εργασία και τον συνδικαλισμό και υπέρ ενός αξιοπρεπούς μισθού» απηύθυναν πολλά εργατικά συνδικάτα, ανάμεσά τους το ισχυρό CGT.

Η συμμετοχή αναμένεται μεγάλη και σίγουρα μεγαλύτερη από αυτή στην απεργία της 24ης Ιανουαρίου (που διήρκεσε μόνο 12 ώρες), την οποία η κυβέρνηση της Αργεντινής χαρακτήρισε «την πιο γρήγορη απεργία στην ιστορία», καθώς ανακοινώθηκε τον Δεκέμβριο, 18 ημέρες μετά την ορκωμοσία του Μιλέι.

Αυτή τη φορά η προεδρία κατήγγειλε μια «αυστηρά πολιτική» απεργία και κατηγόρησε τα συνδικάτα ότι «σπάνε ρεκόρ ταχύτητας και αριθμού απεργιών» έναντι σε μια κυβέρνηση «που μόλις έχει αναλάβει καθήκοντα».

Τα συνδικάτα «εναντιώνονται σε αυτό που ψήφισαν οι πολίτες πριν πέντε μήνες», εκτίμησε.

Εξάλλου οι πολιτικές επιπτώσεις για τον Μιλέι ενδέχεται να είναι μικρότερες σε σχέση με αυτές που είχαν οι μεγάλες πορείες για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου στις 24 Απριλίου – με ένα εκατομμύριο διαδηλωτές να βγαίνουν στον δρόμο σε όλη τη χώρα.

Αυτή ήταν η σημαντικότερη κινητοποίηση εναντίον του Αργεντίνου προέδρου μέχρι στιγμής και «ένα μάθημα για εκείνον: η πρώτη φορά που προσέκρουσε σε έναν τοίχο της κοινής γνώμης, διότι το διακύβευμα ήταν ένα κοινό αγαθό», εκτίμησε ο πολιτικός επιστήμονας Γκαμπριέλ Βομάρο.

Πυρήνας υποστήριξης

Η αντίδραση αυτή όμως «δεν πρέπει να υπερερμηνευθεί», προειδοποίησε ο ίδιος, καθώς ο Μιλέι «διατηρεί στις δημοσκοπήσεις τον πυρήνα των υποστηρικτών του ακέραιο ή τουλάχιστον αρκετά ισχυρό».

Όντως πολλές πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 45% με 50% των ερωηθέντων έχει θετική γνώμη για τον πρόεδρο της Αργεντινής, ο οποίος εξελέγη με ποσοστό 56%.

Μια εντυπωσιακή σταθερότητα για μια κυβέρνηση που μέσα σε λίγους μήνες προχώρησε σε υποτίμηση του νομίσματος της χώρας, απελευθέρωσε τις τιμές, περιέκοψε τις κρατικές δαπάνες και τα κοινωνικά επιδόματα, έκανε «την πιο μεγάλη προσαρμογή στην ιστορία της ανθρωπότητας», όπως δηλώνει ο ίδιος ο Μιλέι.

Παράλληλα ο Μιλέι «χωρίς να αλλάξει την προσωπικότητά του και τον επιθετικό του τόνο» κάνει «την πρακτική του στην πολιτική», εκτίμησε ο Ροσέντο Φράγα, πολιτικός επιστήμονας.

Η υιοθέτηση από την κάτω βουλή στα τέλη Απριλίου μιας σειράς απορρυθμιστικών μέτρων της κυβέρνησης, ένα νομοσχέδιο που αποσύρθηκε, τροποποιήθηκε και επανήλθε για συζήτηση, είναι «σημαντική»: δείχνει έναν Μιλέι «πιο ευέλικτο στην πράξη, να μαλακώνει την ιδεολογία του», μπορεί «να συσπειρώσει έναν συνασπισμό για να κυβερνήσει, παρά τη μικρή του δύναμη» των 37 βουλευτών σε σύνολο 257.

Ανώφελη θυσία ή επιτυχία;

Πτώση του πληθωρισμού – από 25% τον Δεκέμβριο σε 9% τον Απρίλιο—ή ανησυχητική ύφεση με μείωση κατά 3,2% της οικονομικής δραστηριότητας σε ετήσια βάση; «Ιστορικό επίτευγμα», κατά τον Μιλέι, ο πρώτος προϋπολογισμός με πλεόνασμα το πρώτο τρίμηνο του έτους, κάτι πρωτοφανές από το 2008, ή μαύρο ρεκόρ φτώχειας η οποία επισήμως φτάνει το 47%, για πρώτη φορά από το 2006;

«Ανώφελη θυσία του λαού», καταγγέλλει η πρώην πρόεδρος Κριστίνα Κίρσνερ. «Το σχέδιό μας λειτουργεί», απαντά ο Μιλέι.

Όμως οικονομολόγοι, περιλαμβανομένων φιλελεύθερων, ανησυχούν για τη συνέχεια.

«Ο Μιλέι (…) σκέφτεται μόνο μία πλευρά: τον πληθωρισμό», σημείωσε ο Κάρλος Ροντρίγκες, παλαιότερα στενός συνεργάτης του προέδρου. «Το σχέδιο προσαρμογής είναι απλώς να μην πληρώνει τίποτα, με τους πρώτους μήνες να υπάρχει μείωση στα κόστη σε όλους τους τομείς. Όμως δεν βλέπω το σχέδιο», πρόσθεσε.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/freepik