Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, η Σεληνιακή Καταπακτή θα μπορούσε να παρέχει λαβράκι τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα στους σεληνιακούς κατοίκους.
Τώρα που οι ντομάτες, το μαρούλι, οι πατάτες και άλλα λαχανικά έχουν καλλιεργηθεί στο διάστημα, πόσο σύντομα θα μπορούσαν οι αστροναύτες να αρχίσουν να εκτρέφουν ψάρια στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ή στη Σελήνη;
Τα τελευταία χρόνια, το καινοτόμο έργο Lunar Hatch εγείρει την πιθανότητα ιχθυοκαλλιέργειας στο διάστημα.
Αυτό το φιλόδοξο έργο στοχεύει να αποδείξει τη σκοπιμότητα της υδατοκαλλιέργειας λαβρακιού ως βιώσιμης διατροφικής λύσης για μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη.
Το επιστημονικό έργο διευθύνεται από τον Δρ. Cyrille Przybyla, ερευνητή θαλάσσιας βιολογίας για το Γαλλικό Εθνικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφικών Ερευνών (Ifremer).
Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, η Σεληνιακή Καταπακτή θα μπορούσε να παρέχει λαβράκι τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα στους σεληνιακούς κατοίκους.
Επιτυχημένες δοκιμές εδάφους
Σε ένα φαινομενικά συνηθισμένο ενυδρείο σε μια γαλλική επιστημονική εγκατάσταση κοντά στο Παλαβάς-λε-Φλο, τα λαβράκια αποτελούν μέρος του έργου Lunar Hatch.
Οι μελλοντικοί απόγονοί τους προορίζονται να είναι τα πρώτα ψάρια που θα εκτοξευθούν στο διάστημα για να διερευνήσουν κατά πόσο είναι εφικτή αυτή η τολμηρή ιδέα.
Τα ψάρια προσφέρουν στους αστροναύτες ζωτικής σημασίας, εύπεπτη πρωτεΐνη, ωμέγα-3 και βιταμίνες Β για τη διατήρηση των μυών στο διάστημα.
Η βασική πρόκληση είναι η καθιέρωση της παραγωγής τροφίμων τόσο μακριά από τη Γη.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η πρόκληση, ο Δρ. Przybyla προτείνει την αποστολή γονιμοποιημένων αυγών λαβρακιού στο διάστημα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το ταξίδι προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα τους παρείχε τον χρόνο που χρειαζόταν για να εκκολαφθούν.
Αρχικά, τα ψάρια θα τεθούν υπό παρατήρηση και στη συνέχεια θα επιστραφούν στη Γη για ανάλυση. Αλλά ο απώτερος στόχος είναι πολύ μεγαλύτερος: η δημιουργία σεληνιακών ιχθυοτροφείων.
Μπορεί να ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία, αλλά οι βάσεις έχουν ήδη τεθεί. Η μελέτη του 2023 από τον Przybyla επιβεβαίωσε οριστικά την ικανότητα των αυγών λαβρακιού να αντέχουν στην έλλειψη βαρύτητας, μια αναγκαιότητα για το ταξίδι τους στο διάστημα.
Επιπλέον, τα αυγά λαβρακιού που έχουν εκτραφεί σε υδατοκαλλιέργεια πέρασαν με επιτυχία πολυάριθμες δοκιμές, αποδεικνύοντας ότι μπορούν να αντέξουν σε συνθήκες εκτόξευσης πυραύλων και διαστημικών ταξιδιών.
Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ προσομοίωσαν την ισχυρή πρόωση ενός ρωσικού πυραύλου Soyuz, αποδεικνύοντας ότι οι δονήσεις δεν θα εμπόδιζαν την ανάπτυξη των εμβρύων.
Διερεύνησαν επίσης τις επιπτώσεις της κοσμικής ακτινοβολίας στα κύτταρα των ψαριών κατά τη διάρκεια των διαστημικών ταξιδιών.
Χρήση νερού από τη Σελήνη
Το τρέχον σχέδιο σχεδιασμού υποδηλώνει ότι το Lunar Hatch θα αποτελείται από διαφορετικά διαμερίσματα ανθεκτικά στην ακτινοβολία για διάφορες λειτουργίες υδατοκαλλιέργειας, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης λυμάτων.
Ένα από τα αρχικά βήματα στο σύστημα κλειστού βρόχου του Lunar Hatch περιλαμβάνει τη χρήση νερού που προέρχεται από τους σεληνιακούς πολικούς πάγους στις δεξαμενές ψαριών. Το νερό που χρησιμοποιείται για την εκτροφή των ψαριών θα ανακυκλώνεται πλήρως, διασφαλίζοντας ότι δεν σπαταλιέται καθόλου νερό.
Για την παροχή δύο εβδομαδιαίων μερίδων ψαριών για επτά αστροναύτες σε μια αποστολή 16 εβδομάδων, η ομάδα Lunar Hatch εκτιμά ότι χρειάζονται περίπου 200 λαβράκια.
Η εφημερίδα Guardian ανέφερε ότι η ομάδα στοχεύει να στείλει 200 γονιμοποιημένα αυγά στο διάστημα. Πίσω στη Γη, μια ομάδα ελέγχου 200 ίδιων ψαριών θα παρακολουθείται προσεκτικά για σύγκριση.
Η αποστολή υδρόβιας ζωής στο διάστημα δεν είναι εντελώς κάτι καινούργιο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μικροσκοπικά ψάρια “κουνουποφάγοι” είχαν ταξιδέψει στο διάστημα σε μια αποστολή Apollo το 1973.
Ωστόσο, αυτό το έργο είναι διαφορετικό, καθώς εξετάζει τη δημιουργία μιας βιώσιμης πηγής τροφής για τους αστροναύτες.
Έχοντας ολοκληρώσει τις περισσότερες από τις δοκιμές προσομοίωσης εδάφους, το επόμενο κρίσιμο βήμα για το έργο Lunar Hatch είναι μια πραγματική διαστημική αποστολή.
Ο Πρζιμπίλα και η ομάδα του περιμένουν τώρα μια ευκαιρία με το CNES και το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA να στείλουν το πολύτιμο φορτίο τους σε τροχιά. Ο ακριβής χρόνος παραμένει αβέβαιος, αλλά η ελπίδα είναι για μια εκτόξευση στο εγγύς μέλλον.
Το σκληρό περιβάλλον της Σελήνης και τα πολυάριθμα υλικοτεχνικά εμπόδια σημαίνουν ότι θα μπορούσαν να χρειαστούν πολλά χρόνια για να δημιουργηθεί μια τέτοια εγκατάσταση.
Παρ ‘όλα αυτά, η προοπτική οι αστροναύτες να απολαμβάνουν φρέσκα, θρεπτικά τρόφιμα που καλλιεργούνται στη Σελήνη παραμένει ένας συναρπαστικός στόχος για τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος.
photo: pixabay
