Μια συλλογή ανθρώπινων οστών που ανακαλύφθηκαν πριν από 50 χρόνια σε ένα λάκκο του Σόμερσετ είναι απόδειξη της πιο αιματηρής γνωστής σφαγής στη βρετανική προϊστορία – και του κανιβαλισμού της εποχής του χαλκού, λένε οι αρχαιολόγοι.
Τουλάχιστον 37 άνδρες, γυναίκες και παιδιά σκοτώθηκαν κάποια στιγμή μεταξύ 2200 π.Χ. και 2000 π.Χ., με τα σώματά τους να πετάγονται σε έναν βαθύ φυσικό λάκκο στο Charterhouse Warren , κοντά στο φαράγγι του Cheddar.
Η πρώτη μεγάλη επιστημονική μελέτη από τότε που ανακαλύφθηκαν τα οστά τη δεκαετία του 1970 κατέληξε τώρα στο συμπέρασμα ότι μετά τον βίαιο θάνατό τους, τα άτομα τεμαχίστηκαν και σφαγιάστηκαν και τουλάχιστον μερικά φαγώθηκαν.
Πολλά από τα κρανία των θυμάτων έσπασαν από τα χτυπήματα που τα σκότωσαν και τα οστά των ποδιών και των χεριών είχαν κοπεί μετά το θάνατο για να εξαχθεί ο μυελός των οστών. Τα οστά χεριών και ποδιών δείχνουν ότι έχουν μασηθεί από ανθρώπινους γομφίους.
Τίποτα σε αυτή την κλίμακα βίας δεν έχει βρεθεί προηγουμένως στην πρώιμη εποχή του Χαλκού στη Βρετανία ή σε οποιαδήποτε άλλη εποχή στη βρετανική προϊστορία, σύμφωνα με τον Rick Schulting , τον κύριο συγγραφέα και καθηγητή επιστημονικής και προϊστορικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αυτό ήταν πιθανό να κάνει τη σφαγή του Charterhouse Warren ένα εξαιρετικό γεγονός, ακόμη και στην εποχή του, είπε στον Guardian.
«Για την πρώιμη εποχή του Χαλκού στη Βρετανία, έχουμε πολύ λίγα στοιχεία για βία. Η κατανόησή μας για την περίοδο επικεντρώνεται κυρίως στο εμπόριο και τις ανταλλαγές: πώς οι άνθρωποι έφτιαχναν αγγεία, πώς καλλιεργούσαν, πώς έθαβαν τους νεκρούς τους», είπε. «Δεν υπήρξαν πραγματικές συζητήσεις για πόλεμο ή μεγάλης κλίμακας βία εκείνη την περίοδο, καθαρά λόγω έλλειψης στοιχείων».
Ο κανιβαλισμός αυτής της κλίμακας δεν ήταν επίσης συνηθισμένος, είπε ο Schulting. «Αν αυτό ήταν με οποιονδήποτε τρόπο «φυσιολογικό», θα περιμένατε να βρείτε κάποια στοιχεία για αυτό σε άλλους ιστότοπους. Έχουμε εκατοντάδες σκελετούς από αυτήν την περίοδο και απλά δεν βλέπεις τέτοια πράγματα».
Τα οστά ανακαλύφθηκαν από σπηλαιολόγους κοντά στον πυθμένα ενός λάκκου 15 μέτρων. Τοποθετήθηκαν σε κουτιά και αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό για πέντε δεκαετίες.
Ο Schulting είπε ότι, όταν αυτός και οι συνάδελφοί του στην Οξφόρδη άρχισαν να τους επανεξετάζουν, πολύ γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι σχεδόν τα μισά από τα οστά ήταν παιδιά, υποδηλώνοντας ότι μια ολόκληρη κοινότητα είχε αφανιστεί σε ένα μόνο, εξαιρετικά βάναυσο γεγονός.
Οι πλήρεις συνθήκες δεν θα γίνουν ποτέ γνωστές, αλλά ο Schulting και οι συν-συγγραφείς του υπέθεσαν ότι αυτό μπορεί να ήταν ένα παράδειγμα «βίας ως εκδίκηση», με τους δράστες να σκοπεύουν να τρομοκρατήσουν και να προειδοποιήσουν την ευρύτερη κοινότητα.
«Όποιος το έκανε αυτό θα σκεφτόταν: αυτό θα είχε απήχηση, νομίζω, στο χρόνο και στο χώρο στη συγκεκριμένη περιοχή, πιθανώς για γενιές, ως κάτι φρικτό που συνέβη εδώ». Μπορεί να ήταν αντίποινα για μια προηγούμενη μαζική δολοφονία ή να προκάλεσε μεταγενέστερες πράξεις εκδίκησης – γεγονότα για τα οποία δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία, είπε.
Και πρόσθεσε: «Το Charterhouse Warren είναι ένας από εκείνους τους σπάνιους αρχαιολογικούς χώρους που αμφισβητεί τον τρόπο που σκεφτόμαστε το παρελθόν. Το ότι είναι απίθανο να ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός καθιστά ακόμη πιο σημαντικό να ειπωθεί η ιστορία του».
Η έρευνα δημοσιεύεται στο Antiquity (ΦΩΤΟ).
photo: pixabay