Όχι πολύ μακριά από τις ακτές της Κένυας, θαλάσσιοι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι βρήκαν τα συντρίμμια μιας γαλέρας που ανήκε στον Βάσκο ντα Γκάμα, τον Πορτογάλο πλοηγό που βρήκε τη διαδρομή προς την Ινδία γύρω από την Αφρική.
Αν και η πραγματική προέλευση του σκάφους είναι ασαφής, η ανακάλυψη θα έχει μνημειώδη σημασία για τη μελέτη της θαλάσσιας αρχαιολογίας και την ιστορία της ευρωπαϊκής εξερεύνησης.
Αρχικά αναγνωρίστηκε κοντά στην πόλη Malindi το 2013 από τον Caesar Bita, έναν υποβρύχιο αρχαιολόγο στα Εθνικά Μουσεία της Κένυας, ο οποίος έλαβε ειδοποίηση από έναν ντόπιο ψαρά.
Το 1497 ο ντα Γκάμα ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που γύρισε το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, για να βρει μια διαδρομή προς τις «Ινδίες», πριν συνεχίσει την πλοήγηση βόρεια κατά μήκος της ακτής της Ζανζιβάρης για να φτάσει στην Ινδία. Ήταν η πρώτη διαδρομή προς την Ινδία μέσω θαλάσσης και άλλαξε για πάντα τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτισμό.
Στο τρίτο του ταξίδι με πολλά πλοία το 1524, μια από τις πορτογαλικές γαλέρες το São Jorge, βυθίστηκε κάπου έξω από την Ανατολική Αφρική, αλλά ο Βάσκο Ντα Γκάμα πέθανε από ασθένεια καθ’ οδόν και δεν δόθηκε ποτέ ακριβής τοποθεσία για το πλοίο.
Μετά από χρόνια τεκμηρίωσης, ο Μπίτα κάλεσε τον Πορτογάλο ναυτικό αρχαιολόγο Φιλίπε Κάστρο από το Κέντρο Λειτουργικής Οικολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα για να ερευνήσει το ναυάγιο. Μαζί , πιστεύουν ότι το πλοίο είναι το São Jorge, το οποίο αν ισχύει ότι είναι αυτό θα είναι το παλαιότερο ευρωπαϊκό ναυάγιο σε ολόκληρο τον Ινδικό Ωκεανό.
«Νομίζω ότι αυτό είναι ένα μοναδικό ναυάγιο», λέει ο Κάστρο στο Live Science «Είναι ένας θησαυρός».
Σε ρηχά βάθη, αυτό το πλοίο προστατεύεται από τον τοπικό πληθυσμό, ο οποίος είναι μέρος ενός κοινοτικού αρχαιολογικού έργου και τον οποίο η ομάδα σκοπεύει να εκπαιδεύσει ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τα ευρήματα και να συμμετέχει στην καταγραφή και ανάλυσή τους.
Από το ναυάγιο έχουν ανασκαφεί ελεφαντόδοντο και ράβδοι χαλκού, όπου έχουν απομείνει ελάχιστα ξύλα από το πλοίο. Οι δύτες έχουν αποκαλύψει κομμάτια του αφού έσκαψαν στον πυθμένα της θάλασσας, αλλά άλλα χαρακτηριστικά παραμένουν καλυμμένα με κοράλλια.
«Είναι μεγαλύτερο από αυτό που φανταζόμασταν για ένα πλοίο των αρχών του 16ου αιώνα», λέει ο Κάστρο στο Artnet. «Είναι τεράστιο. Η πρώτη αίσθηση που νιώθεις όταν το κοιτάς είναι ότι θα χρειαστεί χρόνος για να το σκάψεις. Προσεκτικά, προσέχοντας τις λεπτομέρειες.”
Αν και υπάρχει ένας κατάλογος με οκτώ πορτογαλικά ναυάγια στα ύδατα του Μαλίντι, οι προσωρινές ημερομηνίες των αντικειμένων παραπέμπουν στο πρώτο τέταρτο του 16ου αιώνα και ένα πλοίο που ήταν στο ταξίδι προς την Ινδία και όχι στο ταξίδι της επιστροφής.
Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε επίσης να είναι το Nossa Senhora da Graça , ένα άλλο πορτογαλικό σκάφος που βυθίστηκε το 1544, αλλά δεν ήταν μέρος του στόλου του διάσημου θαλασσοπόρου.
Ο ναυτικός αρχαιολόγος Sean Kingsley, ο οποίος δεν συμμετείχε στις ανασκαφές, αποκάλεσε την ανακάλυψη «αρχαιολογική αστρόσκονη».
«Αυτό είναι ένα ναυάγιο που φωνάζει για προστασία, σεβασμό και φροντίδα», είπε στο Live Science.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
