Ο πρόωρος θάνατός του εκτόξευσε τον μύθο του πέρα από τα συνηθισμένα, καθώς στα περίπου 30 χρόνια της κινηματογραφικής του πορείας, κατάφερε να καταστεί ένα ξεχωριστό είδωλο, με τις μοναδικές του ερμηνείες ως αντισυμβατικός αντιήρωας, συνδυάζοντας το απαράμιλλο στυλ με τη διαπεραστική του ματιά.
Για τον Στιβ ΜακΚουίν, που λατρεύτηκε από τους κινηματογραφόφιλους σε όλο τον κόσμο και όπως έλεγε και ο Σαμ Πέκινπα, που τον σκηνοθέτησε και στην πασίγνωστη περιπέτεια «Ήταν Δυο Φυγάδες», «αν θες πραγματικά να μάθεις τι σημαίνει ηθοποιία στον κινηματογράφο, παρακολούθησε τα μάτια του».
Όμως, πίσω από τη λάμψη του και τη φήμη του «βασιλιά του cool», ο Αμερικάνος σταρ, είχε μία βασανισμένη ζωή, δύσκολα παιδικά χρόνια και ακόμη πιο δύσκολες σχέσεις με το σινάφι του. Απρόβλεπτος χαρακτήρας, ο ΜακΚουίν ήταν ατίθασος, σκληρός, εμμονικός, αρσενικό παλαιάς κοπής και συνάμα ρομαντικός, τρυφερός, ανασφαλής, εύθραυστος, μπροστά στη δόξα και τα μεγαλεία. Και βεβαίως, αθεράπευτος γυναικάς και φανατικός κυνηγός του κινδύνου και της περιπέτειας. Ουσιαστικά, ο ΜακΚουίν, ψημένος απ’ τα νιάτα του, πάντα έκρυβε πίσω από την cool κινηματογραφική του περσόνα, ένα ευάλωτο παιδί.
Τα εκτυφλωτικά γαλάζια μάτια του, τα ατίθασα ξανθά του μαλλιά, το αθλητικό παράστημα και κυρίως, ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του αποτέλεσαν τα βασικά του εφόδια στον κόσμο του θεάματος. Μετά από αρκετή τηλεόραση, θα έχει την τύχη να συμπρωταγωνιστήσει στο κλασικό γουέστερν του Τζον Στάρτζες «Και οι Επτά Ήταν Υπέροχοι», που θα του ανοίξει διάπλατα τον δρόμο. Δίχως ο ρόλος του να διεκδικεί τα πρωτεία, θα σημάνει την άφιξη ενός αντιήρωα-σταρ, ενός «κακού παιδιού», που παραμένει ατσαλάκωτο ό,τι και αν συμβεί και αποδεικνύοντας και με τις επόμενες ταινίες του, ότι πρόκειται και για έναν μεγάλο ηθοποιό.
Ο θρυλικός «Μπούλιτ» θα παίξει κυρίως σε περιπέτειες, αυτό του ταίριαζε περισσότερο, αλλά και σε αστυνομικά θρίλερ, γουέστερν και δράματα, ενώ θα συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες. Ταινίες, όπως «Υπόθεση Τόμας Κράουν», «Η Μεγάλη Απόδραση», «Τα Βότσαλα της Άμμου», «Ο Χαρτοπαίχτης», «Ο Πεταλούδας», «Τομ Χορν» και «Οι Δύο Φυγάδες» θα μείνουν για πάντα στη μνήμη μας, όχι μόνο γιατί ήταν πολύ καλές, αλλά και γιατί πρωταγωνιστούσε ο Στιβ ΜακΚουίν.
Συμπληρώνοντας 45 χρόνια από τον ξαφνικό θάνατό του (7 Νοεμβρίου 1980), σε ηλικία μόλις 50 ετών, θα θυμηθούμε τα δύσκολα πρώτα του βήματα, τις κορυφαίες στιγμές του στη μεγάλη οθόνη, γιατί χαρακτηρίστηκε «ο βασιλιάς του cool», την τραχιά προσωπικότητά του, τα πάθη του, αλλά και τις περιπέτειές του με τις γυναίκες που λάτρευε.
Μόνος με ένα ρολόι τσέπης
Ο Στιβ ΜακΚουίν γεννήθηκε από ανύπαντρη και αλκοολική μητέρα στις 24 Μαρτίου του 1930 στο Μπιτς Γκρόουβ της Ιντιανάπολις, ενώ ο πατέρας του, ένας κασκαντέρ σε τσίρκο, κάνοντας τον περίφημο «γύρο του θανάτου», θα τον εγκαταλείψει σε ηλικία έξι μηνών. Η μητέρα του πάμφτωχη και με αρκετά ψυχολογικά προβλήματα, θα τον εγκαταλείψει στους γονείς της, που θα τον μεγαλώσουν στο αγρόκτημά τους. Ο νεαρός ΜακΚουίν θα αποκτήσει ένα κόκκινο τρίκυκλο ποδήλατο, που θα πυροδοτήσει μελλοντικά το πάθος του για τους αγώνες αυτοκινήτων, ενώ ο αγαπημένος του θείος Κλοντ θα του κάνει δώρο ένα χρυσό ρολόι τσέπης – ακόμη ένα πάθος σε όλη του τη ζωή.
Συμμορίες, αναμορφωτήρια και στρατός
Δυσλεξικός και χωρίς καλή ακοή λόγω μίας λοίμωξης στο αυτί, ο ΜακΚουίν δεν θα προσαρμοστεί στο σχολείο, θα έχει προβλήματα με τους εραστές της μητέρας του, ενώ κάποιος απ’ αυτούς τον χτύπησε τόσο πολύ και τον ανάγκασε να φύγει από το σπίτι και να ζήσει στους δρόμους. Πριν ακόμη κλείσει τα 12 χρόνια του, θα μπλέξει με συμμορίες, θα κάνει μικροκλοπές, ληστείες αυτοκινήτων και μέχρι τα 16 του χρόνια θα μπαινοβγαίνει στα αναμορφωτήρια. Είναι απορίας άξιον πως ο ΜακΚουίν θα βρεθεί στο Χόλιγουντ και όχι σε κάποιο κελί φυλακής, μετά τα εφηβικά του χρόνια. Σε ηλικία 17 χρόνων, θα καταταχθεί στους πεζοναύτες, ακόμη μία μεγάλη περιπέτεια της ζωής του, που αποδείχθηκε χρήσιμη, καθώς παρότι θα τιμωρηθεί πάμπολλες φορές, θα φύγει με ψηλά το κεφάλι και παρασημοφορημένος. Όπως θα παραδεχθεί και ο ίδιος «οι πεζοναύτες με έκαναν άνθρωπο».
Ριφιφί
Το 1952, αφήνοντας πίσω του την εμπειρία του στρατού, θα σπουδάσει υποκριτική στη Νέα Υόρκη, ενώ θα έχει ως δασκάλα και την Στέλλα Άντλερ. Το πάθος του, για τις μηχανές και τα αυτοκίνητα, θα του χαρίσει τα πρώτα χρήματα, συμμετέχοντας σε αγώνες. Ταυτόχρονα, θα ξεκινήσει να παίζει και δευτερεύοντες ρόλους σε θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Τα φυσικά του εφόδια θα τραβήξουν το ενδιαφέρον και θα έχει μία μικρή συμμετοχή σε φιλμ του Ρόμπερτ Γουάιζ, ενώ μετά από λίγο θα πρωταγωνιστήσει και στο αστυνομικό θρίλερ «Ριφιφί στο Σεν Λούις».
Υπέροχη Απόδραση
Η δεκαετία του ‘60 θα μπει με τον καλύτερο τρόπο για τον ΜακΚουίν, καθώς θα επιλεχθεί από τον Στάρτζες για έναν σημαντικό ρόλο στο εξαιρετικό και φημισμένο γουέστερν «Και οι Επτά Ήταν Υπέροχοι», όπου θα δείξει την υποκριτική του ευφυΐα και θα κάνει τον πρωταγωνιστή Γιουλ Μπρίνερ να διαμαρτυρηθεί, καταλαβαίνοντας ότι του κλέβει τη δόξα. Θα ακολουθήσουν κάποιες πολεμικές περιπέτειες, μέχρι να έρθει η κλασική «Μεγάλη Απόδραση», στην οποία και πάλι ο Στάρτζες θα του εμπιστευτεί, αυτή τη φορά, τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μια ταινία για τη μαζική απόδραση από γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων, με τον ΜακΚουίν να ηγείται ενός ευπρόσωπου καστ, να εξασφαλίζει την ιδιότητα του σούπερ σταρ και να κερδίζει το βραβείο πρώτου ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ της Μόσχας!
Ηττημένος ήρωας
Αδιαμφισβήτητος σούπερ σταρ πλέον, θα επιλέξει να παίξει στη ρομαντική κομεντί του Ρόμπερτ Μάλιγκαν «Αγάπησα Έναν Ξένο», έχοντας δίπλα του την υπέροχη Νάταλι Γουντ, ενώ το 1965 θα πρωταγωνιστήσει στην έξοχη δραματική περιπέτεια του Νόρμαν Τζούισον «Ο Χαρτοπαίχτης», έχοντας να ανταγωνιστεί τον Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον, όχι μόνο σε μία παρτίδα πόκερ, αλλά και σε έναν ιδιότυπο ερμηνευτικό συναγωνισμό. Μια ταινία που θα απλώσει το αστραφτερό τόξο της ερμηνευτικής του δεξιοτεχνίας, καθώς πλέον είναι και ο μεγάλος ήρωας των ηττημένων.
Το χαμένο Όσκαρ και ο Μπούλιτ
Μετά το γοητευτικότατο γουέστερν «Νεβάδα Σμιθ» του Χένρι Χάθαγουεϊ, θα πρωταγωνιστήσει στο αντιπολεμικό δράμα του Ρόμπερτ Γουάιζ, «Τα Βότσαλα της Άμμου», στον ρόλο ενός επαναστατικού αρχικελευστή, για τον οποίο θα είναι και υποψήφιος για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Μπορεί να μην πήρε το Όσκαρ, θα πάρει όμως τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο συγκλονιστικό αστυνομικό νεονουάρ «Μπούλιτ», μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, έχοντας δίπλα του την Ζακλίν Μπισέ.
Τέρμα τα γκάζια
Η δεκαετία του ‘70 θα μπει ιδανικά για τον ΜακΚουίν, καθώς θα τον βρει πρωταγωνιστή σε αυτό που αγαπούσε από παιδί. Θα υποδυθεί στο «Le Mans» τον οδηγό αγώνων αυτοκινήτων, ένα ατμοσφαιρικό φιλμ, όπου οι διάλογοι είναι ελάχιστοι, αλλά η παρουσία του θα είναι καταλυτική.
Πεταλούδας
Θα ακολουθήσει η τεράστια επιτυχία του Φρανκ Σάφλιν «Ο Πεταλούδας», ένα επικό ανθρώπινο δράμα, μία από τις πιο λυτρωτικές στιγμές του σινεμά, ενώ λίγο πριν από το τέλος του θα πρωταγωνιστήσει και στο εξαιρετικό γουέστερν «Τομ Χορν» του Γουίλιαμ Γουάιαρντ, σε έναν ακόμη εμβληματικό πεσιμιστικό ρόλο, που προμήνυε το μεγάλο φινάλε μίας σπουδαίας καριέρας.
Τα ναρκωτικά, τα ποτά και τα ερωτικά ξενύχτια
Ο Στιβ ΜακΚουίν, είχε όμως και μία δύσκολη ζωή, αποτέλεσμα ίσως και των φρικτών εμπειριών του ως παιδιού και εφήβου. Κάπνιζε τρία πακέτα τσιγάρα, έπινε σαν νεροφίδα και ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών («θα σκότωναν και ελέφαντα»), για να καταλαγιάζει τους προσωπικούς του δαίμονες. Παρότι αθλητικός τύπος, κάτοχος της μαύρης ζώνης στο καράτε (γυμναζόταν με τον Μπρους Λι), θα ζήσει στα άκρα, θα συγκρουστεί με πολλούς, θα κυριευτεί από εμμονές – φοβόταν ότι θα τον σκοτώσουν, ειδικά μετά την ανακάλυψη του ονόματός του στη λίστα του Τσαρλς Μάνσον -, οι καταχρήσεις θα του διαλύσουν το μυαλό πολλές φορές, αλλά παρόλα αυτά οι γυναίκες θα τον λατρέψουν. Θα παντρευτεί τρεις φορές, αλλά θα αγαπήσει πραγματικά μόνο μία, τη γνωστή ηθοποιό Άλι ΜακΓκρόου. Ανάμεσα στους γάμους του και στα δυο παιδιά που θα αποκτήσει, θα έχει σχέσεις με πολλές γυναίκες, μεταξύ των οποίων και οι Άν Μάργκρετ, Ζακλίν Μπισέ, Σάρον Τέιτ και φυσικά τη συμπρωταγωνίστριά του στο αξέχαστο «Υπόθεση Τόμας Κράουν«, Φέι Ντάναγουεϊ.
Μυθοποίηση
Ο Στιβ ΜακΚουίν, που από το 1978 άρχισε να δίνει τη μάχη του με τον καρκίνο, μέχρι το τέλος, που θα τον βρει στις 7 Νοεμβρίου του 1980, θα μπει στον στενό κύκλο εκείνων των αστέρων του σινεμά, που δεν μπορεί να προσπεράσει κανείς, ακόμη και ένας αμύητος με το σινεμά, θα φτάσει στη μυθοποίηση ενός αξεπέραστου λαϊκού ειδώλου, που είναι άδικο να κρύβει το πληθωρικό του καλλιτεχνικό εκτόπισμα.
Χ. Αναγνωστάκης – ΑΠΕ-ΜΠΕ / photo: pixabay
