Αυτά τα δύο ερωτήματα θέτει, εισαγωγικά, ο υπουργός Επικρατείας, Άκης Σκέρτσος, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Η Καθημερινή».

Ο υπουργός Επικρατείας απαντά σημειώνοντας ότι «η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει υλοποιήσει τις σημαντικότερες και πιο επιδραστικές μεταρρυθμίσεις της τα τελευταία δύο χρόνια, και όχι στην πρώτη θητεία της, όπως τείνει να επικρατήσει». Θυμίζει, δε, ότι κατά την πρώτη τετραετία η κυβέρνηση ήρθε αντιμέτωπη με πρωτόγνωρες, ιστορικού μεγέθους, κρίσεις (πανδημία, Έβρος, μεταναστευτική και προσφυγική κρίση, κλιματική κρίση και ασύμμετρες φυσικές καταστροφές, πόλεμος στην Ουκρανία με επακόλουθη την παγκόσμια ενεργειακή και πληθωριστική κρίση).

Όλα αυτά, σύμφωνα με τον ίδιο, «αποτέλεσαν συνταρακτικά γεγονότα που μπορούσαν να εκτροχιάσουν μία αδύναμη χώρα, που μόλις έβγαινε από μία μακρά ύφεση και έναν βαθύ κοινωνικό και πολιτικό διχασμό, όπως η Ελλάδα. Ευτυχώς, αυτό δεν συνέβη. Όχι από τύχη, αλλά διότι εύλογα, και όπως ήταν το σωστό, οι κρίσεις αυτές μονοπώλησαν το ενδιαφέρον, τον χρόνο και την ενέργεια της κυβέρνησης».

Παρά ταύτα, συνεχίζει, έγιναν μεταρρυθμίσεις κατά την πρώτη θητεία, όπως: «Το ψηφιακό άλμα του gov.gr. Η υποδειγματική εμβολιαστική εκστρατεία. Η εξάλειψη των εκκρεμών και η έκδοση νέων συντάξεων σε 60 μέρες μέσω του μετασχηματισμού του ΕΦΚΑ. Η εξυγίανση της ΔΕΗ και το άλμα των ΑΠΕ στο ενεργειακό μας μίγμα. Η νέα δημόσια τηλεόραση. Ο “Ηρακλής” που εξυγίανε το τραπεζικό σύστημα. Το νέο πλαίσιο για τη δεύτερη ευκαιρία σε υπερχρεωμένα νοικοκυριά και επιχειρήσεις που μείωσε δραστικά τα κόκκινα δάνεια. Ο σχεδιασμός και η έγκριση του “Ελλάδα 2.0”. Το οικονομικό μίγμα δημοσιονομικής υπευθυνότητας και στοχευμένης μείωσης 72 φόρων που επανέφεραν τη χώρα στη διεθνή επενδυτική βαθμίδα μαζί με υπερδιπλάσιους ρυθμούς ανάπτυξης, επενδύσεων και αύξησης της απασχόλησης από την υπόλοιπη Ευρώπη».

Και με τη διευκρίνιση, στη συνέχεια, «με τον όρο “επιδραστικός” ή “μετασχηματιστικός” εννοώ τις ηγεσίες και τις πολιτικές που μπορούν να “επαναπογραμματίζουν” τον σκληρό δίσκο και το λογισμικό της χώρας, αντί να λειτουργούν συναλλακτικά», ο κ. Σκέρτσος παραθέτει «μερικά παραδείγματα επιδραστικών μεταρρυθμίσεων που ψηφίστηκαν και υλοποιήθηκαν από το 2023 έως σήμερα:

• Τα μη κρατικά πανεπιστήμια.
• Η ψηφιοποίηση των συναλλαγών μεταξύ ταμειακών μηχανών, pos και φορολογικής διοίκησης.
• Η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών με όρους κοινής λογικής και φορολογικής δικαιοσύνης.
• Η καθολική εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας εργασίας.
• Ο νέος δικαστικός χάρτης της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης, που μείωσε κατά 50% τους δικαστικούς σχηματισμούς σε όλη τη χώρα και ενοποίησε ειρηνοδίκες και πρωτοδίκες σε έναν βαθμό.
• Η αποκομματικοποίηση του κράτους με την εμπλοκή του ΑΣΕΠ στην επιλογή των διοικήσεων των δημόσιων οργανισμών.
• Η επιστολική ψήφος για ομογενείς και Έλληνες της διασποράς.
• Ο ψηφιακός φάκελος ασθενούς και η παράλληλη απασχόληση των γιατρών του ΕΣΥ και στον ιδιωτικό τομέα μαζί με τα απογευματινά χειρουργεία.
• Η κατάργηση των υποθηκοφυλακείων μαζί με την ψηφιοποίηση και αναδιοργάνωση του Κτηματολογίου.
• Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μίας πολυδιάστατης στεγαστικής στρατηγικής, κυριολεκτικά από το μηδέν, με στόχο την αύξηση της προσφοράς ακινήτων για αγορά και ενοικίαση κατοικίας.
• Η προστασία του δημόσιου χώρου από βανδαλισμούς στα γήπεδα, καταπατήσεις και φυσικές καταστροφές σε ακτές και δασικές περιοχές με το ηλεκτρονικό εισιτήριο και την ψηφιακή ταυτοποίηση φιλάθλων ή τις ψηφιακές εφαρμογές mycoast και akatharista.apps.gov.gr.
• Το πρασίνισμα των ΜΜΜ, λεωφορείων, τρένων, ταξί και οι νέες γραμμές μετρό σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
• Η ανασυγκρότηση και ο εκσυγχρονισμός των Ενόπλων Δυνάμεων όχι μόνο σε επίπεδο εξοπλισμών αλλά και μίας ριζικής διοικητικής και χωρικής αναδιοργάνωσης.

Συμπερασματικά, «αυτές και πολλές ακόμη είναι επιδραστικές μεταρρυθμίσεις, διόλου αυτονόητες ή εύκολες, που έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια, με στόχο να αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας ενός κράτους που όλοι γνωρίζουμε πως “φτιάχνει δύσκολα και χαλάει εύκολα”. Προφανώς, υπήρξαν και αστοχίες ή καθυστερήσεις και χρειάζεται να γίνουν πολλά περισσότερα, για τα οποία θα μιλήσουμε το επόμενο διάστημα. Η απάντηση μου, όμως, είναι καταφατική και στα δύο ερωτήματα που έθεσα στην αρχή, αναγνωρίζοντας, ταυτόχρονα, ότι η κοινωνία δικαίως απαιτεί από το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης περισσότερες, δικαιότερες και ταχύτερες αλλαγές», επισημαίνει ο υπουργός Επικρατείας.

Κλείνοντας, δε, με το είδος της ηγεσίας που έχει ανάγκη η Ελλάδα, ο κ. Σκέρτσος υπογραμμίζει ότι «η εμπειρία, πλέον, δείχνει πως χρειαζόμαστε τρία πράγματα:

Το πρώτο είναι κυβερνήσεις αποτελεσματικές, συνεπείς και αφοσιωμένες σε μεταρρυθμίσεις, ικανές να επιβιώνουν από την αναπόφευκτη φθορά και τη δοκιμασία του χρόνου.

Το δεύτερο, η θεσμική μνήμη που μπορεί να θυμίζει διαρκώς πού ήμασταν, πού βρισκόμαστε σήμερα και πού θέλουμε να φτάσουμε.

Και το τρίτο είναι η κοινοβουλευτική και πολιτική σταθερότητα. Η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη που μπορεί να εγγυηθεί, σε ένα πολιτικό περιβάλλον που δεν φημίζεται για την κουλτούρα συνεργασιών και συμβιβασμών, ότι οι φιλόδοξοι εθνικοί στόχοι που θέτουμε μπορούν να επιτευχθούν. Χωρίς τον συνδυασμό αυτών των τριών παραγόντων, κάθε μικρή ή μεγαλύτερη αλλαγή μπορεί να ακυρωθεί από τον επόμενο υπουργό ή την επόμενη κυβέρνηση. Και έτσι να αποδειχθεί θνησιγενής και εν τέλει ατελέσφορη. Χωρίς ρίζες και χωρίς πολιτικούς και κοινωνικούς ιδιοκτήτες».

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / photo: eurokinissi)