Η θαλάσσια ανεμώνη μοιάζει με λουλούδι, για αυτό ονομάζεται έτσι. Έχει πολλά χρώματα και μπορεί να βρεθεί σε βράχια ή στα ρηχά νερά, στην άμμο, ακόμη και σε κοχύλια.

Κατά κανόνα οι ανεμώνες ζουν κολλημένες πάνω σε βράχια.

Θεωρούνται σαρκοφάγες, αλλά επειδή δεν μπορούν να μετακινούνται πάρα πολύ εύκολα, εξαρτώνται απ’ την τροφή που θα μπλεχτεί στα εκτεταμένα πλοκάμια τους ή το περιστόμιο τους.

Το θύμα που πιάνεται ναρκώνεται πρώτα με την ενέργεια των κνιδοφόρων κυστεών τους και μετά προωθείται με το στόμα στη γαστρική κοιλότητα για πέψη. Το τμήμα της τροφής που δεν χωνεύεται αποβάλλεται από το στόμα.

Οι ανεμώνες καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής, μεγαλώνοντας πολύ γρήγορα.

Το τσίμπημα της θαλάσσιας ανεμώνης προκαλεί έντονο πόνο, φαγούρα και στο σημείο του τσιμπήματος εμφανίζονται εξανθήματα, που μοιάζουν με κάψιμο. Μπορεί, επίσης, να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση.

Κλινικά εμφανίζεται με έντονο καυστικό πόνο, ερυθρές αιμορραγικές πλάκες και κνιδωτικό, φυσαλιδώδες, αιμορραγικό ή ακόμη και νεκροελκωτικό εξάνθημα. Πιθανόν να εμφανιστούν συστηματικά συμπτώματα, όπως ναυτία, έμετος, δύσπνοια, συριγμός, αναπνευστική και καρδιακή δυσλειτουργία.

Θεραπευτικά συστήνεται άμεση έξοδος από τη θάλασσα (αποφυγή πνιγμού), τοπικά χρήση ζεστού θαλάσσιου νερού ή ξυδιού και απομάκρυνση των νηματίων με πετσέτα.

Αποφεύγουμε τη χρήση γλυκού νερού, αμμωνίας και οινοπνεύματος. Δεν τρίβουμε την προσβεβλημένη περιοχή και δεν αφαιρούμε τα πλοκάμια με γυμνά χέρια. Σε αλλεργική αντίδραση χορηγούνται από το γιατρό αντιισταμινικά, συστηματικά κορτικοστεροειδή και αδρεναλίνη.

Ο ασθενής πρέπει να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο για τη χορήγηση ένεσης κορτιζόνης ώστε να υποχωρήσει το πρήξιμο και τα εξανθήματα.

Με πληροφορίες από ethnos/freepik