Διαπιστώθηκε ότι η άνοια ήταν εξ αρχής υπερδιπλάσια στους ανθρώπους με μειωμένη τόσο την όραση όσο και την ακοή τους. Στην αρχή της μελέτης είχε άνοια το 8% όσων είχαν διπλό πρόβλημα όρασης και ακοής, έναντι ποσοστού 2,4% περίπου μεταξύ όσων είχαν πρόβλημα μόνο σε μία αίσθηση ή σε καμία.

Στη διάρκεια των επόμενων έξι ετών, περισσότεροι άνθρωποι εμφάνισαν άνοια. Διαπιστώθηκε ότι και σε βάθος χρόνου οι άνθρωποι με ταυτόχρονα προβλήματα ακοής και όρασης είχαν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν άνοια σε σχέση με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στην έρευνα. Ακόμη και όταν δεν είχε εκδηλωθεί άνοια, τα άτομα στην ομάδα με τη διπλή απώλεια ακοής και όρασης ήταν πιθανότερο να έχουν χειρότερες επιδόσεις στα γνωστικά-νοητικά τεστ.

Οι Νοτιοκορεάτες επιστήμονες δήλωσαν ότι χρειάζεται να διερευνηθεί περαιτέρω γιατί κινδυνεύουν περισσότερο από άνοια και γνωστική εξασθένηση οι άνθρωποι με μειωμένη ακοή και όραση. Πιθανώς, όπως είπαν, παίζει ρόλο ότι νιώθουν πιο απομονωμένοι κοινωνικά και πιο καταθλιπτικοί, δύο παράγοντες που, όπως έχουν δείξει προηγούμενες μελέτες, αυξάνουν τον κίνδυνο άνοιας.