Οι ψυχολόγοι, έχουν παρατηρήσει πως, οι άνθρωποι που δεν έλαβαν αγάπη κατά την παιδική τους ηλικία, συμπεριφέρονται διαφορετικά σε ορισμένες περιπτώσεις. Έχουν εντοπίσει εννέα βασικές συμπεριφορές που ξεχωρίζουν.

Τα 9 πράγματα που οι άνθρωποι που μεγάλωσαν χωρίς αγάπη, κάνουν διαφορετικά ως ενήλικες

Είναι υπερβολικά αυτάρκεις
Εκτιμούν διαφορετικά τις σχέσεις
Υψηλή ευαισθησία στην απόρριψη
Προβλήματα με την αυτοεκτίμηση
Πετυχαίνουν πολλά στη ζωή τους
Δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τους άλλους
Αναζητούν την έγκριση των άλλων
Έχουν πολλή συμπόνοια
Αντοχή και εξέλιξη

Είναι υπερβολικά αυτάρκεις
Οι άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν στην παιδική τους ηλικία, έχουν μάθει να βασίζονται πολύ στον εαυτό τους. Η ψυχολογία μας λέει ότι αυτά τα άτομα μαθαίνουν από νωρίς ότι δεν μπορούν απαραίτητα να βασίζονται στους άλλους για συναισθηματική υποστήριξη ή επιβεβαίωση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υψηλό επίπεδο ανεξαρτησίας και αυτοδυναμίας στην ενήλικη ζωή.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτό δεν ισχύει για όλους με τον ίδιο τρόπο.

Οι εμπειρίες και οι αντιδράσεις κάθε ατόμου είναι μοναδικές. Ενώ κάποιοι μπορεί να γίνονται εξαιρετικά αυτάρκεις, άλλοι μπορεί να ακολουθούν την αντίθετη πορεία, αναζητώντας συνεχώς επιβεβαίωση και υποστήριξη.

Η κατανόηση αυτής της τάσης προς την αυτοδυναμία μπορεί να προσφέρει ανεκτίμητες πληροφορίες για τις πράξεις και τις συμπεριφορές όσων ένιωσαν ότι δεν ήταν αγαπημένοι στα πρώτα τους χρόνια.

Εκτιμούν διαφορετικά τις σχέσεις
Το αίσθημα πως κάποιος δεν αγαπήθηκε στην πρώιμη, παιδική του ηλικία, ενδέχεται να επηρεάσει καθοριστικά τις σχέσεις της ενήλικης ζωής. Οι άνθρωποι αυτοί, λαχταρούν την εγγύτητα και τη ζεστασιά στις σχέσεις.

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, πολλοί ενήλικες που μεγάλωσαν νιώθοντας ότι δεν ήταν αγαπημένοι τείνουν είτε να υποτιμούν είτε να υπερτιμούν τις σχέσεις. Κάποιοι μπορεί να αποφεύγουν εντελώς τις στενές σχέσεις, φοβούμενοι την απόρριψη ή την απογοήτευση.

Άλλοι μπορεί να φτάνουν στο άλλο άκρο, διατηρώντας απεγνωσμένα τις σχέσεις τους επειδή λαχταρούν την αγάπη που δεν έλαβαν ως παιδιά.

Υψηλή ευαισθησία στην απόρριψη
Η απόρριψη είναι δύσκολη για όλους, αλλά για εκείνους που μεγάλωσαν νιώθοντας ότι δεν αγαπήθηκαν, ίσως πονάει ακόμα περισσότερο. Αυτή η αυξημένη ευαισθησία στην απόρριψη δεν είναι απλώς μια υποκειμενική αίσθηση, αλλά έχει επιβεβαιωθεί και από ψυχολογικές μελέτες.

Σε μια μελέτη, διαπιστώθηκε ότι τα άτομα που βίωσαν γονική απόρριψη κατά την παιδική τους ηλικία είναι πιο πιθανό να ερμηνεύσουν ασαφή κοινωνικά σήματα ως απόρριψη στην ενήλικη ζωή.

Ουσιαστικά, βρίσκονται σε κατάσταση “συναγερμού” με τις πρώτες ενδείξεις απόρριψης – ακόμη και αν δεν είναι αληθινές. Αυτή η αυξημένη ευαισθησία μπορεί να διαμορφώσει βαθιά τις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις. Μπορεί να οδηγήσει σε μια επιφυλακτική προσέγγιση στις σχέσεις και να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στις προσβολές ή την κριτική.

Προβλήματα με την αυτοεκτίμηση
Η αυτοεκτίμηση βασίζεται στην αγάπη και την επιβεβαίωση που λαμβάνουμε κατά τα πρώτα μας χρόνια. Όταν αυτά τα στοιχεία απουσιάζουν, μπορεί να δημιουργήσουν ασταθές θεμέλιο αυτοεκτίμησης κατά την ενηλικίωση.

Όσοι ένιωσαν ότι δεν αγαπήθηκαν ως παιδιά μπορεί να αμφισβητούν διαρκώς την αξία τους. Δυσκολεύονται να πιστέψουν στη δική τους αξία, ανεξάρτητα από τα επιτεύγματα ή τα θετικά χαρακτηριστικά τους.

Τα αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης μπορούν να εκδηλωθούν με διάφορους τρόπους – από το να είναι κάποιος υπερβολικά επικριτικός απέναντι στον εαυτό του, έως το να υποβαθμίζει τα επιτεύγματά του και να αποφεύγει τα κομπλιμέντα.

Πετυχαίνουν πολλά στη ζωή τους
Σε επιφανειακό επίπεδο, το να είναι κανείς υπερδραστήριος και υπερβολικά φιλόδοξος μπορεί να φαίνεται ως θετικό χαρακτηριστικό, όταν όμως αυτή η συμπεριφορά απορρέει από την ανάγκη να αντισταθμιστεί το αίσθημα ότι δεν ήταν αγαπημένος, μπορεί να μετατραπεί σε εξαντλητική προσπάθεια.

Πολλοί άνθρωποι που μεγάλωσαν νιώθοντας ότι δεν αγαπήθηκαν, προσπαθούν να αποδείξουν την αξία τους μέσα από εξωτερικές επιτυχίες, πιστεύοντας ίσως ότι η επιτυχία στην καριέρα, στις σπουδές ή σε άλλους τομείς θα καλύψει το κενό που άφησε η έλλειψη γονικής αγάπης.

Αυτή η ανάγκη για υπερβολική επίτευξη μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά επιτεύγματα, αλλά έχει υψηλό συναισθηματικό κόστος. Ο φόβος της αποτυχίας μπορεί να είναι καταιγιστικός, ενώ η αδυναμία να ανταποκριθούν στις υψηλές προσδοκίες τους, μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και στρες.

Δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τους άλλους
Η εμπιστοσύνη είναι ο θεμέλιος λίθος κάθε σχέσης. Αλλά για όσους δεν έχουν λάβει αγάπη κατά την παιδική τους ηλικία, η εμπιστοσύνη στους άλλους μπορεί να είναι πρόκληση. Όταν δεν αγαπιέσαι από όσους υποτίθεται ότι πρέπει να σε αγαπούν και να σας προστατεύουν, πληγώνεσαι βαθιά.

Αυτές οι πληγές μπορούν να δυσκολέψουν τον άνθρωπο να πιστέψει κανείς ότι οι άλλοι θα είναι διαφορετικοί. Ο φόβος της προδοσίας ή της απογοήτευσης μπορεί να οδηγήσει αυτά τα άτομα να κρατούν τους άλλους σε απόσταση, διστάζοντας να ανοιχτούν ή να δεσμευτούν σε σχέσεις.

Παρά τη δυσκολία, όμως, πολλοί καταφέρνουν να δημιουργήσουν βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις. Είναι μια απόδειξη της ανθρώπινης ανθεκτικότητας, το γεγονός ότι άνθρωποι που έχουν πληγωθεί τόσο βαθιά μπορούν ακόμα να προσεγγίσουν τους άλλους με αγάπη και εμπιστοσύνη.

Αναζητούν την έγκριση των άλλων
Υπάρχει μια σιωπηλή δύναμη στο να γνωρίζεις ότι δεν χρειάζεσαι την επιβεβαίωση των άλλων για να νιώσεις αξία. Οι άνθρωποι που μεγαλώνουν χωρίς αγάπη, αναζητούν διακαώς την αποδοχή των γύρω τους. Διψούν για επιβεβαίωση.

Οι ψυχολόγοι μας πληροφορούν ότι αυτό συνηθίζεται σε άτομα που ένιωσαν ότι δεν ήταν αγαπήθηκαν στην παιδική τους ηλικία. Η έλλειψη επιβεβαίωσης σε εκείνα τα πρώτα χρόνια μπορεί να οδηγήσει στην ισόβια αναζήτηση αποδοχής.

Έχουν πολλή συμπόνοια
Η ενσυναίσθηση γεννιέται μέσα από προσωπικές δυσκολίες. Εκείνοι που έχουν βιώσει τον πόνο είναι συχνά αυτοί που μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα τον πόνο των άλλων.

Οι άνθρωποι που μεγάλωσαν νιώθοντας ότι δεν αγαπήθηκαν μικροί, αναπτύσσουν μια έντονη αίσθηση ενσυναίσθησης. Μπορούν εύκολα να συνδεθούν με όσους υποφέρουν και είναι συχνά πρόθυμοι να προσφέρουν παρηγοριά και υποστήριξη.

Αυτή η βαθιά ενσυναίσθηση μπορεί να κάνει αυτούς τους ανθρώπους εξαιρετικούς φίλους, συντρόφους και φροντιστές. Ωστόσο, το γνώρισμα αυτό, συνοδεύεται και από προκλήσεις. Μπορεί να κουβαλούν το βάρος του πόνου των άλλων και συχνά να δυσκολεύονται να θέσουν όρια.

Αντοχή και εξέλιξη
Πάνω απ’ όλα, είναι κρίσιμο να αναγνωρίσουμε την ανθεκτικότητα των ανθρώπων που μεγάλωσαν νιώθοντας ότι δεν ήταν αγαπημένοι. Έχουν αντιμετωπίσει συναισθηματικές προκλήσεις που πολλοί από εμάς δεν μπορούμε να φανταστούμε, και όμως συνεχίζουν να στέκονται όρθιοι.

Οι ενήλικες που ένιωσαν ότι δεν ήταν αγαπημένοι ως παιδιά έχουν την ικανότητα να αναπτυχθούν και να θεραπευτούν με αξιοθαύμαστους τρόπους. Με την υποστήριξη, την αυτογνωσία, μπορούν να μετατρέψουν τις οδυνηρές εμπειρίες τους σε καύσιμο για προσωπική ανάπτυξη.

Με πληροφορίες από enikos. gr / photo: pexels