Ακολουθούν οι φράσεις που πιθανώς ακούγατε από τους γονείς σας, αν μεγαλώσατε τη δεκαετία του ’80 και του ’90 και με τα σημερινά δεδομένα φαίνονται προβληματικές:

• “Επειδή το είπα εγώ”
• “Σταμάτα να κλαις, δεν έγινε τίποτα”
• “Είσαι ίδιος/ – α ο /η [μάνα/πατέρας] σου”
• “Εγώ στην ηλικία σου…”
• “Τα λεφτά δεν φυτρώνουν”
• “Μην είσαι τόσο ευαίσθητος/-η”
• “Περίμενε να γυρίσει [ο μπαμπάς/ η μαμά] να δεις τι έχει να γίνει”

“Επειδή το είπα εγώ”

Μήπως η φράση αυτή, σας είναι γνώριμη; Είναι μια από τις κλασικές που άκουγαν τα παιδιά που μεγάλωναν στις δεκαετίες του 1980 και του 1990.

Είναι μια φράση με την οποία ο γονέας θέλει να δείξει την εξουσία που έχει πάνω στο παιδί του ώστε να δώσει ένα τέλος στη συζήτηση, χωρίς όμως να προσφέρει στο παιδί κάποιον έγκυρο λόγο ούτε την αιτιολόγηση της απόφασής του,

Είναι μια φράση που υπονομεύει την κριτική ικανότητα των παιδιών και την ανάγκη τους να καταλάβουν, στοιχεία κομβικής σημασίας στην ανάπτυξη δεξιοτήτων κριτικής ανάλυσης.
Αντίθετα, αυτό που προτείνεται στους γονείς, είναι να εξηγούν τους λόγους για τις αποφάσεις τους και τη λειτουργία των κανόνων στα παιδιά.
Έτσι, ικανοποιείται η περιέργειά τους, ενώ καλλιεργείται παράλληλα η κατανόηση και ο σεβασμός.

Σκοπός των γονέων άλλωστε, είναι να προάγουν την επικοινωνία.

“Σταμάτα να κλαις, δεν έγινε τίποτα”

Ποιος άλλος έχει ακούσει την παραπάνω έκφραση; Πολλά από τα παιδιά των ’80s και των ’90s, έρχονταν αντιμέτωπα με αυτή τη φράση, όταν για παράδειγμα, έπεφταν από το ποδήλατο.

Με το που άρχιζαν να κλαίνε τα παιδιά, οι γονείς τους παρότρυναν να σταματήσουν λέγοντας πως, δεν έγινε τίποτα.

Είναι μια φράση που, υποσυνείδητα ωθεί τα παιδιά να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους.

Αντίθετα, οι γονείς πρέπει να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα των παιδιών. Πείτε τους πως καταλαβαίνετε ότι είναι στεναχωρημένα, ότι πονούν ή ότι έχουν απογοητευτεί.

“Είσαι ίδιος/ – α ο /η μάνα/πατέρας σου”

Σας έχουν συγκρίνει ποτέ με τρόπο υποτιμητικό με κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας; Πρόκειται για μια φράση που εκστομίζεται σε στιγμές απόγνωσης αλλά, είναι δύσκολο να τη διαχειριστεί κανείς.
Αν για παράδειγμα, ένα παιδί στην εφηβεία, το οποίο πασχίζει να ανακαλύψει την ταυτότητά του, ακούσει, στη διάρκεια ενός καυγά με τους γονείς πως είναι ίδιος, για παράδειγμα με έναν θείο, ή μια θεία – που μπορεί παρεμπιπτόντως, να είναι το “μαύρο πρόβατο της οικογένειας”, το παιδί βάζει αυτόματα τον εαυτό του σε αυτή την κατηγορία.

Πρόκειται για ένα ύπουλο πλήγμα στην αυτοεκτίμηση και την μοναδικότητα του παιδιού.
Υποδηλώνει πως, ο γονιός περιμένει από το παιδί να αποκτήσει τα ίδια αρνητικά γνωρίσματα και να κάνει τα ίδια λάθη με το κακόφημο μέλος της οικογένειας – κάτι που είναι εξ ορισμού, άδικο.

Κάθε παιδί, είναι μοναδικό και ο γονιός έτσι πρέπει να το κάνει να νιώθει – όχι να το βλέπει μέσα από τις επιλογές ή τις ενέργειες των άλλων.

“Εγώ στην ηλικία σου…”

Ακόμη μια χιλιοειπωμένη έκφραση που άκουγαν τα παιδιά που μεγάλωσαν στη δεκαετία του 1980 και του 1990.
Ενώ οι γονείς, πρέπει να μοιράζονται τις εμπειρίες τους με τα παιδιά τους, η συχνή χρήση αυτής της φράσης, δημιουργεί μια μη ρεαλιστική σύγκριση.

Υποδηλώνει πως, κάθε προσπάθεια του παιδιού, είναι μάταιη μπροστά σε όσα κατάφερε ο γονιός στην αντίστοιχη ηλικία.
Ας μην ξεχνάμε πως, κάθε γενιά έρχεται αντιμέτωπη με τις δικές της προκλήσεις.

“Τα λεφτά δεν φυτρώνουν”

Και ποιος δεν έχει ακούσει αυτή τη φράση;

Είναι σημαντικό τα παιδιά να μαθαίνουν την αξία του χρήματος – η συγκεκριμένη φράση όμως, δημιουργεί διαφορετικό αντίκτυπο από αυτόν στον οποίο αποσκοπούμε.

Η συχνή επανάληψη της φράσης αυτής, μπορεί να κάνει να παιδιά να φοβούνται να ξοδέψουν.

Μπορείτε να δείξετε στα παιδιά πώς συντάσσεται ένας προϋπολογισμός, να τους μάθετε την αποταμίευση και την ορθή διαχείριση, μέσα από πρακτικά παραδείγματα.
Άλλωστε, τα έργα είναι πιο σημαντικά από τα λόγια.

“Μην είσαι τόσο ευαίσθητος/-η”

Πολλοί θυμόμαστε τη φράση αυτή από την παιδική μας ηλικία.

Τα παιδιά είναι ευαίσθητα από τη φύση τους. Η εξερεύνηση των συναισθημάτων και ο τρόπος έκφρασής τους, είναι κομμάτι της ανάπτυξής τους.

Η παρότρυνση ενός παιδιού να μην είναι ευαίσθητο, μπορεί να ερμηνευτεί με τον λάθος τρόπο.

Αντίθετα, πρέπει να τα ενθαρρύνουμε τα παιδιά να νιώθουν τα συναισθήματά τους και να δείχνουν κατανόηση.
Έτσι, μπορούν να καλλιεργήσουν τη συμπόνοια, την ενσυναίσθηση και τη βαθιά κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων.

Άλλωστε, αυτά είναι αναγκαία χαρίσματα, ειδικά στον σημερινό κόσμο.
Προτού πείτε στα παιδιά σας ότι δεν πρέπει να είναι τόσο ευαίσθητα, θυμηθείτε τη σημασία που έχουν τα συναισθήματα.

Μάθετε στα παιδιά σας να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους με υγιή τρόπο.

“Περίμενε να γυρίσει [ο μπαμπάς/ η μαμά] να δεις τι έχει να γίνει”

Είναι η απειλή που λεγόταν όταν είχαν εξαντληθεί όλα τα υπόλοιπα μέσα.
Αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι πως, όταν χρησιμοποιείτε τον άλλο γονιό σαν απειλή για το παιδί, δημιουργείτε φόβο και ανησυχία.

Παράλληλα, η φράση υπονομεύει την αυθεντία του γονιού που χρησιμοποιεί την απειλή, κάνοντάς τον να φαίνεται ανίκανος να διαχειριστεί την κατάσταση.
Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ότι έχουν δυο γονείς που είναι εξίσου ικανοί να διαχειριστούν μια κρίση και να επιβάλλουν την πειθαρχία.

Αντί να περιμένετε λοιπόν να γυρίσει ο / η σύζυγος για να επικρατήσει ηρεμία, διαχειριστείτε την κατάσταση άμεσα.

Τα παιδιά έτσι, μαθαίνουν πως, οι πράξεις τους φέρνουν άμεσες συνέπειες, ενώ ενισχύεται ο ρόλος του γονιού.

(με πληροφορίες από enikos. gr / photo: pixabay)