Για αυτό και κατ’ επανάληψη είχα τονίσει την ανάγκη για εθνικό σχέδιο, για πολυεπίπεδη διαχείριση για την επιτυχή αντιμετώπιση της πανδημίας.

Στα πλαίσια αυτά, κατέθεσα πρόσφατα σαν παράδειγμα, και το πλαίσιο λήψης μέτρων 5 επιπέδων της Ιρλανδίας. Ένα πλαίσιο που δείχνει μια συνεκτική κατεύθυνση λήψης αποφάσεων ανάλογα με το σχετικό ρίσκο, έτσι ώστε όλοι να ξέρουμε τι θα ακολουθήσει. Πως αν υπερβούμε συγκεκριμένα επιδημιολογικά κριτήρια, επηρεάζεται ο τρόπος διαχείρισης της διασποράς στο σύνολο ή σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας.

Είχα τονίσει, επίσης, την ανάγκη να υπάρξει συγκροτημένη και συντονισμένη δράση της πολιτείας με τους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς και τους πολίτες. Με λήψη επιπλέον μέτρων όσον αφορά στις συγκοινωνίες, για παράδειγμα με περισσότερα δρομολόγια και μικρότερη πληρότητα. Πλάνο που να συμπεριλαμβάνει τις μαζικές συγκεντρώσεις και συναθροίσεις, ειδικά σε κλειστούς χώρους, όπως και την ανάγκη για ρυθμίσεις και επέκταση της τηλεργασίας και τηλεκπαίδευσης.

Σήμερα ανακοινώθηκαν μέτρα και πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Το εθνικό σχέδιο όμως πρέπει να συγκροτηθεί με διεπιστημονική προσέγγιση και με την συνδρομή όλων των πολιτικών και κοινωνικών φορέων.

Η διαχείριση της πανδημίας δεν πρέπει να είναι μόνο το σύνολο των αντανακλαστικών κινήσεων λόγω της δυναμικής εξέλιξης της διασποράς της νόσου.

Χρειάζεται πρόγραμμα, παρακολούθηση, δυνατότητα πρόβλεψης των εξελίξεων και λήψη οριζόντιων μέτρων δημόσιας υγείας, όταν χρειάζονται, χωρίς εξαιρέσεις.

Έτσι θα αποφύγουμε ένα νέο καθολικό lockdown».

(φωτο:eurokinissi)