Ωστόσο, από το 2015 ως το 2022 ο ιός ανιχνεύεται σε τουλάχιστον μία χώρα της Ευρώπης κάθε χρόνο, ενώ το 2024 ανιχνεύθηκε ιός πολιομυελίτιδας τύπου 2 προερχόμενος από εμβόλιο στα συστήματα αποχέτευσης 14 πόλεων σε πέντε χώρες (Ισπανία, Πολωνία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Φινλανδία).

Οι ιοί αυτοί συνδέονται με μια γενεαλογική γραμμή που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στη Νιγηρία το 2020 και κυκλοφόρησε σε άλλες 21 χώρες της Αφρικής, προκαλώντας επιδημίες σε 15 από αυτές. Η ανάλυση της γενετικής αλληλουχίας δείχνει ότι πριν εντοπιστεί στην Ευρώπη, ο ιός κυκλοφορούσε για έναν χρόνο αλλού.

Δεν υπάρχουν πάντως ενδείξεις ότι υπήρξε ευρεία κυκλοφορία του ιού στην Ευρώπη λόγω αυτών των εισαγωγών. Ωστόσο, μπορεί να οδηγήσουν σε έξαρση εάν άτομα που δεν έχουν εμβολιαστεί, εκτεθούν στον ιό, όπως συνέβη πρόσφατα στο Τατζικιστάν, την Ουκρανία, το Ισραήλ και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Στο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Eurosurveillance», σημειώνεται ότι «κάθε χώρα πρέπει να παραμείνει σε επαγρύπνηση για την ανίχνευση της παρουσίας του ιού της πολιομυελίτιδας μέσω συστημάτων επιτήρησης, να είναι έτοιμη να δράσει γρήγορα εάν εντοπιστεί οποιαδήποτε κυκλοφορία του ιού και να δεσμευτεί να διατηρήσει υψηλή εμβολιαστική κάλυψη σε κάθε κοινότητα ετησίως έως ότου επιτευχθεί η παγκόσμια εξάλειψη της πολιομυελίτιδας».

Το ECDC εκτιμά ότι 2,4 εκατομμύρια παιδιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο ενδέχεται να μην έχουν λάβει κατά την περίοδο 2012-2021 τον κύκλο εμβολιασμών που απαιτείται για την προστασία από τον ιό, ενώ επιπλέον 600.000 παιδιά ενδέχεται να έχουν χάσει τον εμβολιασμό τους την περίοδο 2022-2023.

ΑΠΕΜΠΕ, Μ.Κουζινοπούλου – ΑΠΕΜΠΕ-EPA-AP pool photo