Παρόλο που ανάμεσα στις βασικές οδηγίες προστασίας από τον COVID-19 είναι να αποφεύγουμε να πιάσουμε το πρόσωπό μας, πολλοί από εμάς συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας να το κάνει ξανά και ξανά, χωρίς να το συνειδητοποιεί. Σύμφωνα με τους ειδικούς, μάλιστα, πρόκειται για μια συνήθεια που δεν συναντάται σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου.
Πώς εξηγείται αυτή η συνήθεια
Παλαιότερες μελέτες, συγκεκριμένα, έχουν δείξει ότι έχουμε την τάση να αγγίζουμε το πιγούνι μας και τις περιοχές γύρω από τα μάτια, τη μύτη και το στόμα. Μια έρευνα του 2015 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αγγίζουμε το πρόσωπό μας κατά μέσο όρο 23 φορές την ώρα, με αποτέλεσμα να γινόμαστε πιο ευάλωτοι όχι μόνο στον νέο κορονοϊό αλλά και σε άλλες μολυσματικές ασθένειες. Γιατί, όμως; Και πώς θα «μπλοκάρουμε» αυτή την κίνηση;
«Οι συγκεκριμένες κινήσεις, όπου αγγίζουμε τον εαυτό μας, συχνά συμβαίνουν χωρίς να το συνειδητοποιούμε», όπως επιβεβαιώνει ο ψυχολόγος Μάρτιν Γκρίνβαλντ από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας (Γερμανία). Ένας άλλος ειδικός, ο Ντέχερ Κέλτνερ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, πιστεύει ότι το άγγιγμα του προσώπου μας ενδεχομένως να είναι ένας μηχανισμός μέσα από τον οποίο προσπαθούμε να καθησυχάσουμε τον εαυτό μας.
Πράγματι, ακόμα και όταν αγγίζουμε τη δική μας επιδερμίδα και όχι ενός αγαπημένου προσώπου, φαίνεται σύμφωνα με μελέτες να απελευθερώνεται η ορμόνη οξυτοκίνη, που μειώνει το στρες και μας βοηθάει να ηρεμήσουμε.
Μια άλλη θεωρία, που πρότεινε ο Γκρίνβαλντ και μια ομάδα Γερμανών ειδικών, είναι ότι αγγίζοντας τον εαυτό μας μπορούμε να ελέγξουμε ευκολότερα τα συναισθήματά μας και να συγκεντρωθούμε.
Πώς «μπλοκάρουμε» την κίνηση
Μέσα στην πανδημία του κορονοϊού, οι κίνδυνοι του αγγίγματος φαίνεται να επισκιάζουν τα οφέλη. Τι συμβουλεύουν οι ειδικοί για να αποφύγουμε να αγγίζουμε το πρόσωπό μας;
Ένας από τους τρόπους να προστατευτούμε από τη συνήθεια ίσως είναι να φορέσουμε μάσκα (που αν και δεν μας θωρακίζει πλήρως απέναντι στον COVID-19, τουλάχιστον προστατεύει από αυτή την άποψη), σύμφωνα με τον Στίβεν Γκρίφιν, ιολόγο στο Πανεπιστήμιο του Λιντς (Βρετανία).
Ένα εναλλακτικό μέτρο προτείνει ο ειδικός στην επιστήμη της συμπεριφοράς Μίχαελ Χάλσουορθ, από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια:
«Ένα κλασικό πρόβλημα είναι να προσπαθούμε να πούμε στον κόσμο να κάνει κάτι που συμβαίνει υποσυνείδητα. Είναι ευκολότερο να τον συμβουλεύσουμε να πλένει τα χέρια του πιο συχνά παρά να αγγίζει το πρόσωπό του λιγότερες φορές».
Επιπλέον, όπως υιοθετούμε τη συνήθεια να βήχουμε στο εσωτερικό του αγκώνα μας, ο Χάλσουορθ πιστεύει ότι μπορούμε και να αντικαταστήσουμε σταδιακά το ασυνείδητο άγγιγμα του προσώπου μας με κάποια άλλη συμπεριφορά όπως, όταν θέλουμε να ξυστούμε, «να χρησιμοποιούμε το πίσω μέρος του χεριού. Μειώνουμε τον κίνδυνο, αν και δεν είναι ιδανική λύση».
Γενικά, ο Χάλσουορθ συμβουλεύει να αρχίσουμε να παρατηρούμε τα ερεθίσματα που πυροδοτούν την τάση να αγγίζουμε το πρόσωπό μας και να χρησιμοποιούμε διαφορετικούς τρόπους ανά περίσταση για να την προλάβουμε. «Αν συνηθίζουμε να αγγίζουμε τα μάτια μας, μπορούμε να φορέσουμε γυαλιά» προτείνει ενδεικτικά.
Μια ακόμα ιδέα; Να κρατήσουμε τα χέρια μας απασχολημένα π.χ. με μπαλάκια αντιστρές (τα οποία έχουμε απολυμάνει), όπως ίσως θα κάναμε και αν προσπαθούσαμε να κόψουμε το κάπνισμα και θέλαμε να μπλοκάρουμε την κίνηση του ανάμματος τσιγάρου.
(sputniknews – φωτο:pexels)
