Πολύς θόρυβος έχει γίνει τελευταία για τη δράση των τουρκικών UAV στη Συρία και τη Λιβύη σε κανονικές πολεμικές αποστολές και στο Αιγαίο σε αποστολές επιτήρησης για τα τουρκικά UAV.

Τα συγκεκριμένα αεροχήματα παράγονται από τη σύμπραξη των τουρκικών εταιρειών Kale-Baykar ( η μία ανήκει στο γαμπρό του Ερντογάν) και μέχρι στιγμής έχουν κατασκευαστεί κοντά στα 100 με τα περισσότερα να υπηρετούν με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.

Το αερόχημα έχει μήκος 6,5 μέτρων, άνοιγμα πτερύγων 12 μέτρων, βάρος 650 κιλών και προωθείται από έναν κινητήρα 100 ίππων. Η εμβέλεια του φτάνει τα 150 χλμ. με μέγιστη δυνατή ταχύτητα τα 222 χλμ/ω και μέση ταχύτητα στα 129 χλμ/ω. Μέγιστο επιχειρησιακό ύψος τα 8,2 χλμ και αυτονομία 24 ωρών.

Εκτός των μέσων απεικόνισης και μεταφοράς δεδομένων προς το χρήστη, μπορεί να φέρει και αντιαρματικούς πυραύλους στις πτέρυγες.

Ωστόσο, κατά τη σύντομη μέχρι τώρα επιχειρησιακή του δράση, το αερόχημα έχει καταφέρει πλήγματα σε εχθρικές δυνάμεις όπως το ΡΚΚ αλλά ήδη μετράει και καταρρίψεις από τις αντίπαλες δυνάμεις. Ιδιαίτερα στη Λιβύη έχουν χαθεί περί τα 20 από τις δυνάμεις του LNA. Έχουν καταπέσει 3-4 οχήματα λόγο μηχανικού προβλήματος, άλλα 2-3 έχουν καταρριφθεί λόγο παρεμπόδισης του data link του UCAV προς το χρήστη με χρήση κάποιου βασικού συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου πιθανότητα ρωσικής προέλευσης και τέλος τα υπόλοιπα, που είναι η πλειοψηφία έχουν καταρριφθεί από συμβατικά Α/Α πυρά του LNA.

Με βάση τα παραπάνω, φαίνεται ότι το σύστημα είναι λειτουργικό αλλά στη Λιβύη δεν έχει αποδώσει αυτά που θα περίμεναν οι Τούρκοι και το GNA το οποίο στερείται τακτικής αεροπορίας. Αν οι Λίβυοι, που δεν έχουν τεχνολογία αιχμής,  μπορούν να τα ρίξουν με τέτοια ευκολία , τότε στο Αιγαίο με τον ηλεκτρονικό κορεσμό και την πυκνή Α/Α  που υπάρχει, δε θα έχουν καμία τύχη. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αμελήσει το ζήτημα. Η ύπαρξη των stinger και Α/Α μικρού βεληνεκούς σε κάθε μονάδα της ΑΣΔΕΝ, συνεπικουρούμενη με συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, είναι αρκετά για την επιτυχή αντιμετώπισή τους.