Η συνεργασία της Βιομηχανίας με τα Πανεπιστήμια που εμπλέκονται στο συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι επιβεβλημένη, τόσο γιατί η βιομηχανία έχει προσωπικό και εξοπλισμό που μπορεί να αξιοποιήσει αλλά και η ακαδημαϊκή κοινότητα μπορεί να διαθέσει προσωπικό και εργαστηριακό εξοπλισμό  προς αυτή την κατεύθυνση. Πολύ σημαντική είναι η εμπλοκή των Πανεπιστημίων στο ζήτημα καθώς θα εμπλακούν και φοιτητές εκ των εργαστηρίων και υποψήφιοι διπλωματούχοι οι οποίοι θα έχουν πολλά κίνητρα παραπάνω για να εκτελέσουν το έργο που θα τους ανατεθεί.

Μη λησμονούμε ότι το προσχέδιο του συγκεκριμένου αεροχήματος ανήκει στο ΑΠΘ, η εργαστηριακή ομάδα του οποίου έβγαλε σε σύντομο χρονικό διάστημα αποτέλεσμα και σε συνεργασία και χρηματοδότηση του ιδιωτικού παράγοντα μπορεί πλέον να ξεκινήσει το πρόγραμμα του «ΑΡΧΥΤΑΣ» με αξιώσεις για επιτυχία μελλοντικά.

Αυτό που δε μας άρεσε στο ζήτημα ήταν το ότι η γενική επιτροπεία του προγράμματος ανατέθηκε στο.. Υπουργείο Οικονομικών. Ο κ. Υπουργός και οι Υφυπουργοί του, όσο καλοί οικονομολόγοι και να είναι και φιλότιμοι να προσφέρουν, το λέμε πάντα καλοπροαίρετα, έχουν τέτοιο φόρτο εργασίας που δε θα γίνει η δουλειά που απαιτείται αν αυτό και άλλα αναπτυξιακά προγράμματα του κράτους για τον αμυντικό τομέα, ελέγχονται από κάποια Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Οικονομικών.

Κανονικά έπρεπε να δημιουργηθεί είτε ξεχωριστό Υπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας, είτε Υφυπουργείο εντός του Υπουργείου Αμύνης ( το ορθότερο ), θεσμικά και νομικά κατοχυρωμένο το οποίο θα ασχολείται αποκλειστικά με τα ζητήματα της Αμυντικής Βιομηχανίας. Η διαχείρισή των ζητημάτων αυτών θέλει προσωπικό έμπειρο που δε θα αποσπάται με άλλα ζητήματα που θα έχουν και άλλα πάνω τους να επιλύσουν, όπως είναι λογικό.

Η οργανωτική αυτή δομή θα έχει πάνω της την αποκλειστική ευθύνη για:

·        Την οργάνωση των προγραμμάτων ανάπτυξης υλικού

·        Την οργάνωση των δοκιμών αυτών

·        Ορισμό προδιαγραφών όπου χρειάζεται σε συνεργασία με τις απαραίτητες διευθύνσεις των Ενόπλων Δυνάμεων

·        Εξασφάλιση προϊόντων που χρησιμοποιούνται στα προγράμματα ανάπτυξης και στην παραγωγή, όσων θα είναι σε παραγωγή.

·        Χειρισμός των συμβολαίων για προμήθειες πρώτων υλών από το εξωτερικό

·        Προώθηση προϊόντων στο εξωτερικό

·        Καθορισμός προτεραιοτήτων στα αναπτυξιακά προγράμματα που θα τρέχουν

·        Διαχείριση των οικονομικών πόρων και σωστή κατεύθυνσή τους

·        Διαφάνεια διαδικασιών χρηματοδότησης προγραμμάτων

·        Συνεργασία με τον Ακαδημαϊκό Τομέα για αναπτυξιακά προγράμματα και την παραγωγή μηχανικών και τεχνικών για τον τομέα.

·        Υπαγωγή των κρατικών αμυντικών βιομηχανιών στην εν λόγω οργανωτική δομή

Όλα τα παραπάνω είναι σοβαρές υποθέσεις και απαιτούν κόσμο να ασχολείται μόνο με αυτές αποκλειστικά και το προσωπικό αυτό θα πρέπει να είναι ειδικευμένο σε αρκετές περιπτώσεις απαιτώντας γνώσεις νομικές ( π.χ. για συμβάσεις ), τεχνικές γνώσεις και στρατιωτική κατάρτιση όπου χρειάζεται.

Θυμίζουμε ότι όλες οι μεγάλες χώρες που έχουν οργανωμένη αμυντική βιομηχανία, έχουν ξεχωριστές οργανωτικές δομές που ασχολούνται με αυτή αλλά και δομές/εταιρείες που προωθούν μαζικά τα προϊόντα τους στο εξωτερικό. Από τη στιγμή που άλλοι έχουν κάνει κάτι σωστά, δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό αλλά να υιοθετήσουμε και προσαρμόσουμε την οργανωτική αυτή δομή στα μέτρα των αναγκών μας.

Το μέγεθος της εργασίας που απαιτείται είναι δεδομένα μεγάλο και για το λόγο αυτό απαιτείται αποκλειστική διαχείριση, αν φυσικά υπάρχει η θέληση η χώρα να αποκτήσει δική της αμυντική βιομηχανία, τουλάχιστον σε συγκεκριμένα τεχνολογικά πεδία. Καλή λοιπόν η αρχή αλλά δεν έχει γίνει τίποτα από αυτά που θα έπρεπε να γίνουν κανονικά για να μπορούμε εύλογα να πούμε ότι ξεκινάμε με αξιώσεις να χτίζουμε μία μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη αμυντική βιομηχανία.