Τα όνειρα της Ουκρανίας για τα δυτικά κύρια άρματα μάχης φαίνεται να γίνονται πραγματικότητα αφού στο Κίεβο υποσχέθηκαν τα άρματα μάχης Leopard, Challenger και Abrams. Πώς και πού θα προσπαθήσει η Ουκρανία να τα χρησιμοποιήσει; Και γιατί τα τανκς από μόνα τους δεν αρκούν;
Όπως γράφει άρθρο που φιλοξενεί το γερμανόφωνο Russia Today:
Πρώτα απ ‘όλα, κανένα τανκ δεν υπάρχει από μόνο του, όπως κάθε άλλο περίπλοκο πολεμικό όργανο. Απαιτεί συνεχή συντήρηση, ανταλλακτικά, πυρομαχικά και αποτελεσματική υποδομή στην ενδοχώρα. Στην ιδανική περίπτωση, τα πληρώματα θα πρέπει επίσης να εναλλάσσονται.
Για παράδειγμα, τα άρματα μάχης Leopard που αποσυντηρήθηκαν από τις αποθήκες της Rheinmetall απαιτούν σημαντική προσθήκη με την μορφή προμηθειών μηχανικής. Αυτό δεν υπάρχει σήμερα στην Ουκρανία. Για την επιτυχή χρήση των τανκς, πρέπει να δημιουργηθεί ένα δίκτυο οπίσθιων σημείων συντήρησης, όπου συγκεντρώνονται τεχνικές υπηρεσίες και άτομα που μπορούν να εργαστούν με αυτήν την τεχνολογία.
Ουκρανοί που μπορούν να επισκευάσουν και να συντηρήσουν τα άρματα μάχης Leopard, Challenger και Abrams δεν είναι επίσης διαθέσιμοι αυτήν την στιγμή. Μπορούν να εκπαιδευτούν μέσα σε λίγους μήνες με ορισμένους περιορισμούς. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι αυτόν τον ρόλο πήραν για πρώτη φορά οι Πολωνοί. Σε κάθε περίπτωση, αυτό θα περιορίσει τις προοπτικές για την χρήση δυτικών αρμάτων μάχης από την Ουκρανία, καθώς τέτοια σημεία συντήρησης πρέπει να βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πρώτη γραμμή ενώ παράλληλα να προστατεύονται από τις ρωσικές επιθέσεις. Όμως το πρώτο αντιφάσκει ανοιχτά με το δεύτερο.
Η Ουκρανία θα χρειαστεί να δημιουργήσει τουλάχιστον πέντε τέτοιες τοποθεσίες συντήρησης: τρεις για τα άρματα μάχης Leopard, λόγω του αναμενόμενου όγκου τους, μία για τα βρετανικά Challengers και μία για τα Abrams που κινούνται με αεριοστρόβιλο. Δεν μπορεί να υπάρχουν δεκάδες τέτοια μέρη και, κατά συνέπεια, τα δυτικά άρματα μάχης γίνονται εξαιρετικά ευάλωτα σε ρωσικές πυραυλικές και αεροπορικές επιθέσεις.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι – πόσο συγκεκριμένα και για ποιο σκοπό θα χρησιμοποιηθεί αυτή η τεχνολογία; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι θεμελιώδους σημασίας για την στρατηγική της Ουκρανίας αυτή την στιγμή.
Αρχικά, ο ουκρανικός στρατός προτίμησε να αναπτύξει σχηματισμούς αρμάτων μάχης σε ολόκληρη την γραμμή του μετώπου. Τα άρματα μάχης ομαδοποιούνται σε μεγάλους σχηματισμούς, τις ταξιαρχίες, αλλά ιεραρχικά αυτές οι ταξιαρχίες υπάγονται στην διοίκηση των λεγόμενων μπροστινών τμημάτων. Για παράδειγμα, η 17η Ταξιαρχία Τεθωρακισμένων υπάγεται στον Τομέα του Δυτικού Μετώπου, γι’ αυτό και έγινε επιχειρησιακή εφεδρεία που χρησιμοποιήθηκε από τον ουκρανικό στρατό για να καλύψει τα αμυντικά κενά στο Soledar και το Artemovsk (Μπακχμούτ).
Σε πιο δύσκολες καταστάσεις, τα άρματα μάχης κατανεμήθηκαν σχεδόν μεμονωμένα σε οχυρωμένες θέσεις και μονάδες πεζικού. Χρησιμοποιήθηκαν ως αυτοπροωθούμενα πυροβολικά βάσει της αρχής «χτύπα και τρέξε», συμπεριλαμβανομένων των αστικών περιοχών.
Υπάρχουν υποψίες ότι τα δυτικά κύρια άρματα μάχης που παρέχονται στην Ουκρανία διοικούνται κατά κάποιο τρόπο από δυτικούς διοικητές. Αυτό σημαίνει ότι οι παραδόσεις των δυτικών αρμάτων θα καθορίσουν και την οργανωτική τους δομή. Δεν διανέμονται σε μεμονωμένες ταξιαρχίες, αλλά ενώνονται σε έναν ενιαίο στρατό τεθωρακισμένων υπό μια διοίκηση. Τρεις διαφορετικοί τύποι δυτικών αρμάτων θα σημαίνουν αυτόματα τρεις τύπους στρατού.
Τέτοιοι σχηματισμοί στήνονται αποκλειστικά για επιθετικές ενέργειες. Σε περίπτωση που οι αντιαρματικοί πύραυλοι Javelin σταματήσουν τις «ρωσικές ορδές», τα άρματα μάχης Leopard και Abrams θα πρέπει να εξασφαλίσουν την επιτυχία των επιθέσεων. Όμως τα τανκς πρέπει να ενσωματωθούν στην τρέχουσα δομή των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων.
Αυτή η ενσωμάτωση είναι μια μακρά και δύσκολη διαδικασία. Στην Ουκρανία δεν υπάρχουν τόσα πολλά στρατιωτικά πεδία εκπαίδευσης όπου μπορεί να γίνει αυτό. Ένα από αυτά είναι το κέντρο εκπαίδευσης τανκς “Desna” κοντά στο Chernihiv, το οποίο παρέμεινε από τη σοβιετική εποχή. Το κύριο πρόβλημα είναι η εγγύτητα στα σύνορα της Ρωσίας και της Λευκορωσίας. Επιπλέον, η περιοχή Chernihiv απέχει πολύ από πιθανούς τόπους εφαρμογής της νέας τεχνολογίας. Η περίπλοκη επιμελητεία θέτει υπό αμφισβήτηση την δυνατότητα διασφάλισης της συνοχής των νέων τεθωρακισμένων ταξιαρχιών με τις υπάρχουσες ουκρανικές ταξιαρχίες πεζικού.
Τα συνήθη κέντρα εκπαίδευσης, τα οποία όμως δεν ειδικεύονται σε άρματα μάχης και βάσει των οποίων ο ουκρανικός στρατός σχηματίζει τις νέες αριθμημένες ταξιαρχίες, βρίσκονται στην κεντρική Ουκρανία και στην Ποντόλια: στην Πολτάβα, το Κριβόι Ρογκ, το Ντνεπροπετρόβσκ και την Βίννιτσα.
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις μπροστινοί τομείς όπου ο ουκρανικός στρατός σχεδίαζε αρχικά να αναπτύξει μεγάλους θωρακισμένους σχηματισμούς:
- Πρώτον, στην μεγάλη επίθεση που σχεδίασε το Κίεβο στον νότιο τομέα του μετώπου (που ονομάζεται επίσης τομέας Zaporozhye) προς τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας και της Αζοφικής Θάλασσας. Ο στρατηγικός στόχος της επίθεσης θα ήταν να κόψει την χερσαία γέφυρα προς την Κριμαία και να καταλάβει βασικές περιοχές της Μελιτόπολης και του Μπερντιάνσκ.
- Το δεύτερο είναι το βόρειο τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ (LPR). Ο πολιτικός στόχος είναι ξεκάθαρος: να καταλάβει την μητροπολιτική περιοχή του Σεβεροντόνετσκ και να σπάσει το μέτωπο του LPR. Η ανάπτυξη μεγάλων τεθωρακισμένων σχηματισμών δυσχεραίνει εδώ το έδαφος, το οποίο έχει ποτάμια και μεγάλα δάση. (Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα δυτικά άρματα μάχης είναι βαρύτερα από τα ρωσικά και τα σοβιετικά αντίστοιχα. Αυτό περιορίζει τις πιθανές χρήσεις τους. Έτσι, τα τανκς Abrams δύσκολα θα μπορέσουν να περάσουν τις μικρές γέφυρες πάνω από το Seversky Donets και πιθανότατα θα κολλήσουν το φθινόπωρο στο «δάσος Sherwood» [δασική περιοχή ανατολικά του δρόμου Izyum – Slavyansk]. Από όλα τα κύρια άρματα μάχης που προσφέρει η δυτική Ουκρανία, μόνο τα άρματα μάχης Leopard, τα οποία αρχικά σχεδιάστηκαν ειδικά για αυτό το θέατρο πολέμου, ταιριάζουν στις ουκρανικές συνθήκες).
- Τρίτο είναι η απόπειρα ουκρανικής αντεπίθεσης εναντίον των Soledar και Artjomowsk (Ουκρανικά: Bakhmut) από το συγκρότημα Slavjansk-Kramatorsk-Konstantinowka. Με την πρώτη ματιά, αυτή είναι η λιγότερο προφανής κατεύθυνση, αλλά όλα μπορούν να αλλάξουν τους επόμενους μήνες.
Τα σχέδια αλλάζουν σχετικά γρήγορα. Το φθινόπωρο, ο ουκρανικός στρατός μπορεί να έχει πολιτική ανάγκη να ανακαταλάβει ακόμη ένα πολύ σημαντικό μέρος. Έχουν ήδη γίνει μεμονωμένες προσπάθειες αντεπιθέσεων στο Soledar.
Ωστόσο, πιθανότατα, μια ανάλυση της χρήσης αρμάτων μάχης από τον ουκρανικό στρατό θα οδηγήσει τους δυτικούς στρατιωτικούς ειδικούς στο συμπέρασμα ότι η ανάπτυξη τανκς στην Ουκρανία χωρίς πρόσθετη υποστήριξη είναι άσκοπη. Η Ουκρανία θα απαιτήσει κινητά αντιαεροπορικά συστήματα με πρότυπο τις ρωσικές συστοιχίες Tor και Panzir για να συνοδεύουν ομάδες αρμάτων μάχης στην πορεία. Αυτό θα συνοδευτεί από απαιτήσεις για οβίδες μεγάλης εμβέλειας και απεμπλουτισμένο ουράνιο. Με άλλα λόγια, εάν οι ενέργειες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων δεν βάλουν τέλος σε αυτό, έχουμε μπροστά μας μια πολύ μεγάλη ιστορία (σ.σ. ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΩΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΠΙΜΗΚΥΝΕΤΑΙ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΑΤΑΣΡΕΦΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΕΝΩ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΑΚΜΑΖΕΙ).
Μετάφραση από τα ρωσικά και πρώτη έκδοση από την Vzglyad .
