Κατά το δημοσίευμα, πρόσφατη επίσκεψη στην κινεζική παραθαλάσσια πόλη Τσινγκντάο που έκανε ο ιρανός υπουργός Άμυνας, στο πλαίσιο εργασιών του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ), είχε εκτός των άλλων σκοπό να συζητηθεί το ενδεχόμενο.

Όμως παραμένει ασαφές σε αυτό το στάδιο το εάν η Κίνα είναι διατεθειμένη να προμηθεύσει το Ιράν με μαχητικά.

Το πιο οφθαλμοφανές στρατιωτικό μειονέκτημα του Ιράν στον πόλεμο με το Ισραήλ ήταν ο απαρχαιωμένος εξοπλισμός της πολεμικής αεροπορίας του, ο εκσυγχρονισμός του οποίου θεωρείται σχεδόν αδύνατος. Πολλά από τα αεροσκάφη της, ιδίως τα F-14 (Grumman), είναι κληρονομιά της εποχής του σάχη, το καθεστώς του οποίου είχε στενή σχέση με τις ΗΠΑ. Αποκτήθηκαν πολύ πριν από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 και η συντήρησή τους είναι ολοένα πιο περίπλοκη υπόθεση (οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις τα απέσυραν από την υπηρεσία πριν από σχεδόν 20 χρόνια, το 2006). Δεν είναι σαφές πόσα ιρανικά μαχητικά αυτού και άλλων –επίσης πεπαλαιωμένων– τύπων παραμένουν αξιόμαχα.

Στο πλαίσιο της συνεργασίας του με τη Ρωσία, το Ιράν επιδίωξε να αποκτήσει τα τελευταία χρόνια σύγχρονα μαχητικά της κατασκευάστριας Σουχόι, πιο συγκεκριμένα Su-35, που θεωρούνται γενιάς «4,5». Αλλά η προμήθεια δεν έχει προχωρήσει. Για την άμυνά της, η Τεχεράνη έδωσε την έμφαση στην ανάπτυξη βαλλιστικών και άλλων πυραύλων και drones, καθώς και στην ενίσχυση των σχέσεων με κινήματα στην περιοχή, τον λεγόμενο «άξονα της αντίστασης».

Οι κυρώσεις που πλήττουν την οικονομία της έχουν θέσει σε καίριο βαθμό εκτός του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος τη χώρα. Τα κυριότερα έσοδά της προέρχονται από τις εξαγωγές πετρελαίου, με την Κίνα να πιστεύεται πως είναι ο κυριότερος αγοραστής, πάντως ανεπισήμως.

Κατά το δημοσίευμα της Εντεχάμπ, είναι κατά συνέπεια εφικτή θεωρητικά η σύναψη συμφωνίας.

Η Κίνα μπαίνει λοιπόν στην «κουβέντα» ως πιθανός προμηθευτής μαχητικών στο Ιράν.

Όλο και περισσότεροι εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην Μέση Ανατολή.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ/photo αρχείου EPA-EPA