Η αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας φέρεται να ήταν το αντικείμενο της χθεσινής τηλεφωνικής επικοινωνίας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Σύμφωνα με πληροφορίες υπήρξε προετοιμασία μέσω της διπλωματικής οδού, ενώ φαίνεται για την συγκεκριμένη εξέλιξη να υπήρξε ενδιαφέρον από χώρα, η οποία συνομιλεί τόσο με την ελληνική πλευρά, όσο και με την τουρκική.
Στο τυπικό της υπόθεσης, σύμφωνα με την ανακοίνωση για τη συνομιλία με τον Τούρκο πρόεδρο, το Μέγαρο Μαξίμου τονίζει ότι οι δύο πλευρές διατηρούν ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας
Αυτό συμβαίνει σε γενικές γραμμές στην διπλωματία. Όταν οι δίαυλοι επικοινωνίας παύουν να υπάρχουν, τότε ακολουθεί η όποια σύγκρουση.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες. Η συνάντηση έγινε, αλλά το τουρκολιβυκό μνημόνιο, οι τουρκικές προκλήσεις, αμφισβητήσεις και παραβιάσεις δεν «έφυγαν».
Η πραγματικότητα είναι η εξής: Ελλάδα και Τουρκία είναι δύο αντίπαλες γεωπολιτικές οντότητες.
Και οι δύο αποκλείεται να είναι ταυτόχρονα ισχυρές, καθώς τα συμφέροντά τους είναι 100% αντικρουόμενα.
Οι δρόμοι είναι δύο:
- Ισχυρή Ελλάδα
- Ισχυρή Τουρκία
Μια μέση λύση θα μπορούσε να είναι η παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα, προκειμένου να επιφέρει ριζικές αλλαγές στα εδάφη και των δύο κρατών. Αυτό προϋποθέτει όμως δύο πλήρως συνεργαζόμενες κυβερνήσεις, οι οποίες θα είναι έτοιμες να κάνουν εδαφικές παραχωρήσεις στην διεθνή κοινότητα (βλ. διαμελισμός, κράτος Πόντου, κράτος Ιωνίας, Κράτος Θράκης κτλ.).
Μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει όμως ο διάλογος Αθήνας- Άγκυρας;
Η ελληνική πλευρά δηλώνει ότι συζητά μόνο την υφαλοκρηπίδα και επικαλείται το διεθνές δίκαιο, αλλά και την ιστορική συμφωνία με την Ιταλία για οριοθέτηση της ΑΟΖ, η οποία προκάλεσε εμφανή ενόχληση στην Άγκυρα.
Οι Τούρκοι έχουν καταθέσει στο τραπέζι υπερβολικές απαιτήσεις, προκειμένου να πάρουν έστω ένα 20%. Αυτοί δεν θα χάσουν τίποτα, ενώ η Ελλάδα θα χάσει.
Όπως και να έχουν τα πράγματα η κυβέρνηση δείχνει να γνωρίζει πως η Τουρκία δεν θα αλλάξει στάση. Ωστόσο, στην περίοδο που διανύουμε, όταν είσαι, θεωρητικά, μικρή χώρα, πριν ρίξεις την τορπίλη, πρέπει να έχεις αποδείξει στον διεθνή παράγοντα πως είχες εξαντλήσει τα περιθώρια. Μία συνομιλία, την ώρα που η Τουρκία απειλεί «θεούς και δαίμονες», κρίνεται από πολλούς ως μία τέτοια κίνηση, ασχέτως με το τι συζητήθηκε.
Την τορπίλη όμως πρέπει να την ρίξεις… Ειδικά όταν απέναντί σου έχεις μία αδηφάγο Χάρυβδη, η οποία θέλει τα πάντα από εσένα.
Μια χώρα που έχει ανακοινώσει πως θα παραβιάσει τον ζωτικό σου χώρο…
Η συνομιλία Μητσοτάκη-Ερντογάν δεν θα συγκρατήσει λοιπόν την Ελληνική τορπίλη. Αντιθέτως την δικαιολογεί… Αρκεί φυσικά η κυβέρνηση να μην κάνει πίσω και να μην οδηγηθεί σε… παζάρι.
