Μετά τον κίνδυνο που προέκυψε με τα Rafale από το Κατάρ που θα βρίσκονται στην Τουρκία (ΕΔΩ), προβληματικά είναι τα νέα και για τις φρεγάτες.
Η επιλογή της τελικής επιλογής της σχεδίασης για τη νέα φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού έχει καταντήσει θεατρική παράσταση που αναβάλλεται συνέχεια και ανάγεται πλέον σε σήριαλ από τη στιγμή που ουσιαστικά από το 2007-2008 το ελληνικό κράτος αμφιταλαντεύεται για το αν θα αγοράσει νέες φρεγάτες, ποιες, πόσες και με τι οπλισμό.
Η αναβλητικότητα και η απροθυμία όλων των Κυβερνήσεων σε συνδυασμό με τη θέληση του Πολεμικού Ναυτικού να κλείσει το καλύτερο δυνατό πλοίο από πλευράς σχεδιαστικής και διαμόρφωσης οπλισμού και εξοπλισμού, έχουν φέρει το στόλο να διαθέτει πλέον πλοία 40 χρονών και τα νεότερά του να κοντεύουν τα 30 έτη.
Τα δε τελευταία δύο χρόνια και δη από το 2019, υπήρξε επιπλέον χάσιμο χρόνου με τις συνομιλίες με τους Γάλλους για τις φρεγάτες FDIοι οποίες αποδείχθηκαν ακριβές ενώ ζητούνταν μόνο δύο ενώ πριν την αλλαγή εξουσίας τον Ιούλιο του 2019, υπήρχε και η προώθηση των αμερικανικών MMSC, νυν HF2 ή LCS FLIGHT III( έχουν αλλάξει 500 ονόματα χωρίς νόημα, το πλοίο παραμένει το ίδιο), αλλά οι FDI φέρονταν ως η αποκλειστική επιλογή με τον Α/ΓΕΝ να βρίσκεται και στην τελετή κοπής της πρώτης λαμαρίνας για την πρώτη FDI.
Επειδή αγοράστηκαν τα Rafale και η γαλλική πρόταση για δύο πλοία ήταν ακριβή και θεωρήθηκε ότι ξεπληρώθηκε εν μέρη το γαλλικό γραμμάτιο οπότε η επί 1.5 χρόνο διαπραγμάτευση με τη γαλλική πλευρά εγκαταλήφθηκε και ενώ πολλοί ήθελαν τις MMSC να κλείνουν ταυτόχρονα με το διαγωνισμό των ναυπηγείων, τελικά άνοιξε ο διαγωνισμός και το τελευταίο 6μηνο υπάρχουν και άλλες προτάσεις.
Δια χειλέων του ίδιου του Πρωθυπουργού τον περασμένο Ιανουάριο, μέσα στο Α’ εξάμηνο του 2021 θα λαμβανόταν η τελική απόφαση για το πρόγραμμα των φρεγατών. Τελικά προχωράμε σε αναβολή αλλά μέχρι το τέλος του καλοκαιριού θα λαμβανόταν η τελική απόφαση και τελικά έχουμε τη συνέντευξη του ΥΠΑΜ κ. Παναγιωτόπουλου στα “ΝΕΑ” στην οποία αναφέρει ότι πιθανότατα θα υπάρξει αναβολή για την τελική απόφαση για το φθινόπωρο.
Η αναβολή αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν έχουν πλήρεις απαντήσεις για κάποιες εκ των προτάσεων και γι αυτό πρέπει να υπάρξει ένα επιπλέον διάστημα αξιολόγησης. Οι κακές γλώσσες βέβαια θα έλεγαν ότι εφόσον είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί είναι αυτοί που κατέθεσαν τελευταίοι την επίσημη πρότασή τους, μη απαντώντας επίσημα στη LoR λόγω δικών τους εσωτερικών διαδικασιών και χωρίς σαφή πρόταση ενδιάμεσης λύσης, είναι φανερό ποιον ευνοούν οι αναβολές μέχρι το φθινόπωρο.
Το οποίο φθινόπωρο θα γίνει και η υπογραφή του νέου αμυντικού συμφώνου (MDCA) μεταξύ Ελλάδος και ΗΠΑ για την οποία ενώ αρχικά κυκλοφορούσαν φήμες για ενδιαφέρον των Αμερικανών για αρκετές βάσεις και χρηματοδοτήσεις μαζί με κάποιο πακέτο FMF ύψους αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων, οι προσδοκίες αυτές έπεσαν αφού το πραγματικό αμερικανικό ενδιαφέρον αφορά πολύ συγκεκριμένα πράγματα ενώ θα διατεθεί υλικό αλλά με κάποιο, έστω συμβολικό, κόστος στα πλαίσια της EDA.
Η δικαιολογία για τη μη διεξαγωγή κανονικού διαγωνισμού για το πρόγραμμα των νέων φρεγατών ήταν με το πρόσχημα της πίεσης του χρόνου αφού ο στόλος είναι γερασμένος αλλά και του ναυπηγικού προγράμματος που τρέχουν οι Τούρκοι. Αν και εφόσον αποφασιστεί ο νικητής στο διαγωνισμό το ερχόμενο φθινόπωρο, θα έχουν περάσει 2 χρόνια από τότε που η κυβέρνηση ξεκίνησε συνομιλίες με μεγαλύτερη συχνότητα για τις FDI το 2019. Επομένως πιο το νόημα που δεν διεξήχθει κανονικός διαγωνισμός με χρονοδιαγράμματα, σαφείς προδιαγραφές, κόψιμο πλοίων κτλ.
Αντ’ αυτού έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουν τεθεί εκτός διαγωνισμού οι Ισπανοί ενώ το αμερικανικό πλοίο που έχει πολλές ελλείψεις ενώ κουβαλά και την κακή φήμη των προγόνων του των LCS, βρίσκεται ακόμα εντός για τον προφανή λόγο ότι πρόκειται για τις ΗΠΑ και μάλλον κανένας δε θέλει να θέσει το πλοίο τους εκτός διαγωνισμού.
Η αλλαγή των χρονοδιαγραμμάτων, οι μη σαφείς επιχειρησιακές απαιτήσεις που από το μακρινό πλέον 2008 έχουν αλλάξει πολλές φορές, τα στραβά μάτια σε προωθήσεις πλοίων και η συμμετοχή του τύπου με δημοσιεύματα υπέρ μίας ή άλλης πρότασης, συνθέτουν σκηνικό αναξιοπιστίας. Ότι δηλαδή επικρατεί ανέκαθεν στο νεοελληνικό κράτος αναξιοπιστία ως προς τις διαδικασίες που ακολουθούνται και στις επιλογές και η ιστορία δικαιώνει αυτό τον ισχυρισμό , όχι στο 100% αλλά, σε μεγάλο ποσοστό.
Κανονικά, ήδη θα έπρεπε να έχει κλείσει το ζήτημα, να έχει επιλεγεί η σχεδίαση που επιχειρησιακά, τεχνολογικά και οικονομικά είναι η πιο συμφέρουσα και να έχει παρθεί η απόφαση τέλος Ιουνίου αφού χρόνος δεν υπάρχει και το πρόγραμμα είναι πραγματικά τεράστιο και αφορά το μέλλον της ελληνικής κυριαρχίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και όχι να γίνεται η αναβολή της αναβολής και αυτό μάλιστα να περνάει στα ψηλά και ότι “δεν τρέχει και τίποτα να αργήσουμε 3-6 μήνες” όταν αργούμε συνεχώς από το … 2008.
