Στον απόηχο της κατάθεσης της αμερικανικής πρότασης για το πρόγραμμα των νέων φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού, ο Αμερικανός Πρέσβης στην Ελλάδα κ. Geoffrey Pyatt έδωσε μερικές ενδιαφέρουσες απαντήσεις σε ερωτήσεις χρηστών του twitter όσον αφορά το πρόγραμμα και την οπτική των ΗΠΑ ως προς αυτό.
Ο κ. Πρέσβης υποστήριξε, όπως και ήταν αναμενόμενο, την αμερικανική πρόταση που έχει ως κύριο κορμό της τις φρεγάτες HF2(MMSC) λέγοντας ότι το Ναυτικό των ΗΠΑ δεν θεωρεί την πρόταση κακή, όπως έγραψε χρήστης, ενώ στο ερώτημα γιατί δεν προσφέρθηκαν καταδρομικά Ticonderoga και οι νέες φρεγάτες FFG(X) των ΗΠΑ, απάντησε ότι αυτό είναι ένα θέμα που συζητείται στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο κυβερνήσεων.
Ακόμα κάτι σημαντικό που ανέφερε ήταν ότι οι ΗΠΑ βλέπουν την προμήθεια των εν λόγω φρεγατών από την Ελλάδα ως ένα μεταβατικό στάδιο για την παροχή των φρεγατών FFG(X) μελλοντικά, όπως ήταν και ο εκσυγχρονισμός των F-16 V για μία μετάβαση αργότερα και στα F-35.
Οι δηλώσεις αυτές, ιδιαιτέρως δε για την ενδιάμεση λύση έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς, γράφηκε στον τύπο ότι οι ΗΠΑ, δεν πρότειναν τα αντιτορπιλικά ως ενδιάμεση αλλά τις φρεγάτες Oliver Hazard Perry. Ο κ. Πρέσβης αναφέρεται καθαρά σε συζητήσεις μεταξύ των κυβερνήσεων ΗΠΑ και Ελλάδας για τα εν λόγω πλοία πιθανόν όμως(;) στα πλαίσια της MDCA, η οποία είναι υπό διαπραγμάτευση μεταξύ των κυβερνήσεων ΗΠΑ και Ελλάδας.
Πολύ σημαντική επίσης είναι και η δήλωση του κ. Πρέσβη ότι η αγορά των HF2 είναι ένα προκαταρτικό στάδιο για την αγορά μελλοντικά των νέων φρεγατών FFG(X) τις οποίες θα ναυπηγήσουν οι ΗΠΑ για το Ναυτικό τους. Αυτή η δήλωση έχει μερικές σημαντικές προεκτάσεις:
· Οι φρεγάτες FFG(X) αποφασίστηκε να ναυπηγηθούν πρωτίστως για να καλύψουν κάποια εκ των κενών που δεν μπόρεσαν να καλύψουν οι LCS κλάσης Freedom και Independence. Η κλάση Freedom μάλιστα είναι η πρόδρομος κλάση των φρεγατών HF2(MMSC) τις οποίες προτείνουν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα και αυτή τη στιγμή το Ναυτικό των ΗΠΑ αρνείται να τις παραλάβει καθώς έχουν καίρια σχεδιαστική ατέλεια στο μηχανοστάσιο, πράγμα που θέτει τα πλοία εκτός επιχειρησιακής δράσης σε κάθε επιχειρησιακή ανάπτυξή τους. Πώς προτείνεται λοιπόν πλοίο παράγωγο εκείνου, το οποίο αυτή την περίοδο δεν παραλαμβάνει ούτε το Ναυτικό των ΗΠΑ μέχρι να λυθεί το πρόβλημα από τη RENK με σκοπό να μπούμε αργότερα στο πρόγραμμα για άλλο πλοίο;;;
· Το ότι απαιτείται η Ελλάδα να εκσυγχρονίσει τα F-16 της για να μπορέσει να αγοράσει σε κάποια φάση μελλοντικά τα F-35 είναι δήλωση η οποία αφενός είναι σα να λέει ότι η Ελλάδα χρειάζεται να δώσει διαπιστευτήρια και πρέπει να κάνει κάτι προαπαιτούμενο ενώ δε χρειάζεται από τη στιγμή που οι ίδιοι οι Αμερικανοί μιλούν συνέχεια για “πυλώνα σταθερότητας”, “εξαιρετική συνεργασία” κτλ.. Απόδειξη εναντίων αυτού του επιχειρήματος αποτελεί η πώληση μαχητικών F-35 σε χώρες όπως οι Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία, Νορβηγία ή η συμμετοχή του μαχητικού αυτού σε διαγωνισμούς όπως αυτός της Ελβετίας και της Φινλανδίας για νέο μαχητικό, οι οποίες δεν έχουν αντίστοιχα μαχητικά αεροσκάφη όπως τα F-16V και παρόλα αυτά μπορούν να αγοράσουν ή έχουν αγοράσει τα εν λόγω μαχητικά.
· Λέγοντας ότι οι φρεγάτες HF2 είναι ένα μεταβατικό στάδιο για τις FFG(X)δημιουργείται η απορία, αν οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται ότι το πρόγραμμα για τις νέες φρεγάτες θα αγγίξει τα 5 δις ευρώ, ποσό ρεκόρ στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους το οποίο απαιτήσει μία μεγάλη προκαταβολή όταν υπογραφεί η σύμβαση και τα υπόλοιπα θα είναι προφανώς μέσω χρηματοδότησης και άρα δανεισμού. Το να αγοράσει η Ελλάδα 4 πλοία υποδεέστερα σε εξοπλισμό του ανταγωνισμού και να εκσυγχρονίσει τις 4 ΜΕΚΟ για να πάει στο τέλος τις δεκαετίας να δώσει άλλα τόσα δις για να αγοράσει τις FFG(X) οι οποίες στην καλύτερη περίπτωση θα κοστίζουν το λιγότερο 800 εκ. ευρώ η μία, δεν είναι κάτι εύκολο να λέγεται τηρουμένων των δημοσιονομικών μεγεθών της Ελλάδας η οποία δεν έχει τρύπες να καλύψει μόνο στο Πολεμικό Ναυτικό αλλά και στους άλλους κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Και από τη στιγμή που οι HF2 δίνονται με 1 δις το σκάφος με τα όσα έγιναν γνωστά, οι FFG-C που είναι και μεγαλύτερα πλοία θα έχουν λογικά ακόμα μεγαλύτερο κόστος. Για να κατέβει αυτό το κόστος μόνο η συμπαραγωγή θα λειτουργούσε και αυτό αφήνεται να υπονοείται ότι θα προταθεί. Αυτή η λύση όμως χρειάζεται λειτουργικά ιδιωτικά ναυπηγεία…
Ως προς την ενδιάμεση λύση, τα καταδρομικά Ticonderoga δε μπορούν πρακτικά πλέον να αποτελέσουν ενδιάμεση λύση αφού και αν παραχωρηθούν στην Ελλάδα, οι αμερικανικές διαδικασίες, ο δεξαμενισμός που θα απαιτηθεί για συντήρηση και αλλαγή των συστημάτων τους, η εκπαίδευση του προσωπικού και φυσικά το μεγάλο κόστος που θα έχουν όλα τα παραπάνω, δεν τα θέτουν ως ενδιάμεση λύση αλλά ως ξεχωριστή κυριολεκτικά προμήθεια μεταχειρισμένου υλικού το οποίο θα έχει 10 χρόνια επιχειρησιακής ζωής λόγω καταπόνησης.
Επίσης, το ζήτημα της ενδιάμεσης δε μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για καθυστέρηση της επιλογής ενδιάμεσης λύσης και ειδικά επιλογής νέας φρεγάτας καθώς ο χρόνος είναι πολύτιμος και ήδη έχει χαθεί αρκετός χρόνος ενώ θα ήταν προβοκατόρικο να περιμένει η Ελλάδα ξανά τις ΗΠΑ για μία ποιοτική λύση τη στιγμή που η κύρια αμερικανική πρόταση γύρω από τις HF2 είναι κατώτερη του ανταγωνισμού και δεν υπάρχει σαφής απάντηση για την ενδιάμεση. Το δε ζήτημα των ναυπηγείων, στη λύση του προβλήματος των οποίων ποντάρει η Κυβέρνηση στη συνεργασία της με τις ΗΠΑ είναι άλυτο και δυστυχώς δεν οδεύει ήδη σε καλό δρόμο αν και υπάρχει ακόμα χρόνος αλλά πολύ λίγος για εξεύρεση λύσης.
Ως τελευταίο σχόλιο, ακόμα θα γραφούν πολλά επεισόδια στο έργο της επιλογής νέας φρεγάτας του Πολεμικού Ναυτικού και η ευχή είναι αυτό να τελειώσει με την επιλογή του καλύτερου δυνατού ως προς την απόδοσή του, πλοίου για το καλό της Πατρίδας, η οποία απειλείται.
