Εχθρός του Πούτιν η Ελλάδα;;; Τι ισχύει αυτή την στιγμή! Χάρτες «ΦΩΤΙΑ» και ΒΙΝΤΕΟ

Μόνο στο el.gr όλες οι λεπτομέρειες μετά την συμφωνία Ελλάδας και ΗΠΑ...

Η υπογραφή της νέας αμυντικής συμφωνίας(MDCA) μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας 5ετούς διαρκείας είναι γεγονός και θέτει την Ελλάδα στην τροχιά μίας επικαιροποιημένης σχέσης με τις ΗΠΑ την ίδια στιγμή που η κατάσταση στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ είναι τεταμένη, με την Ρωσία στα πρόθυρα εισβολής στην Ουκρανία, καθώς η Δυτική Συμμαχία την προκαλεί.

Η νέα MDCA υπογράφηκε αρχικά μεταξύ των δύο Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδος και ΗΠΑ κατά την επίσημη επίσκεψη του Έλληνα Υπ.Εξ. τον περασμένο Οκτώβριο με την ψήφισή της από τη Βουλή ενεργοποιείται και η επέκταση χρονικά της παρουσίας των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ελλάδα. Η οποία Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης με τις ΗΠΑ για τις βάσεις τις οποίες θα δέσμευαν, επιθυμούσε την παραχώρηση περισσότερων βάσεων εκ των οποίων, πολλές σε καίρια για την άμυνα της χώρας, νησιά του Αιγαίου.

Οι Αμερικανοί έκλεισαν την παρουσία τους στις βάσεις που επιθυμούσαν, χωρίς να την επεκτείνουν τους πέραν του σχεδιασμού τους για χάρη της ελληνικής πλευράς. Προ της υπογραφής της συμφωνίας μάλιστα αναφερόταν ότι η ελληνική πλευρά έδινε βάσεις με την λογική περασμένων δεκαετιών ότι «θα δώσουμε βάσεις, άρα στην περιοχή που δώσαμε βάση δεν μπορούμε να δεχτούμε τουρκική επίθεση». Το αφελές της σκέψης αυτής είναι έκδηλο από κάθε άποψη όπως και επικίνδυνο αφού έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι μέρος που δέχεται εισβολή και υπάρχουν σε αυτή ουδέτερης χώρας στρατεύματα, δεν θα τα πειράξει κανείς και απλά θα καταλάβουν τον χώρο.

Υιοθετώντας την αμερικανική λογική ως προς τη σχεδίαση της εξωτερικής πολιτικής της, θα υιοθετήσουμε ως χώρα αμιγώς αμερικανική στρατηγική σκέψη, η οποία δεν στρέφεται κατά της Τουρκίας, αλλά κατά της Ρωσίας.

Αλεξανδρούπολη

Σε αυτή την λογική κινήθηκε το ζήτημα της Αλεξανδρούπολης, πόλης στην οποία καταλήγει η Εγνατία οδός που φτάνει στο Ιόνιο, μία υποδομή κρίσιμης σημασίας για την Ελλάδα και το ΝΑΤΟ. Η Αλεξανδρούπολη πλέον διαθέτει έναν ικανοποιητικό λιμένα ικανό να δεχτεί εμπορικά και μεταγωγικά σκάφη μεγάλων μεγεθών. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν επενδύσει στο λιμάνι και τα έργα για την αναβάθμιση της σιδηροδρομικής γραμμής προς την Αλεξανδρούπολη και από την Αλεξανδρούπολη προς την Βουλγαρία, έχοντας ως σκοπό την ταχύτερη εξυπηρέτηση τόσο των ανθρώπων όσο και των μέσων που θα καταφθάνουν στο λιμένα της Αλεξανδρούπολης σε μεγάλους αριθμούς.

Ο σχεδιασμός επομένως των υποδομών της περιοχής αφορά ένα γενικότερο σχεδιασμό, όχι μόνο εξυπηρέτησης  των πολιτών αλλά και εξυπηρέτησης μεγάλου αριθμού στρατιωτικών δυνάμεων,  οι οποίες θα καταφθάσουν στην περιοχή μαζί με μεγάλες ποσότητες εξοπλισμού και υλικών και των οποίων η μεταφορά προς την Βουλγαρία θα είναι επιβεβλημένη σε μία σύγκρουση ΝΑΤΟ-Ρωσίας.  Η τροφοδοσία της βαλκανικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ με στρατεύματα και εφόδια δια της Μεσογείου καθιστά την αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη επιτακτική και τις υποδομές της περιοχής εξίσου σημαντικές, τόσο στο λιμένα όσο και στο σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο των περιοχών γύρω από αυτή.

Η άμεση ενίσχυση της Ρουμανίας και η τροφοδοσία των λιμένων στην Μαύρη Θάλασσα από τους οποίους μπορεί να εξαπολυθεί μία  αποβατική επιχείρηση προς την Κριμαία, περνά αναγκαστικά από τον ελληνικό χώρο με τις γραμμές ανεφοδιασμού δια θαλάσσης και δια της Εγνατίας να καταλήγουν στην Αλεξανδρούπολη και από εκεί προς τα βόρεια, όπως δείχνει ο παρακάτω χάρτης.

Ταυτόχρονα, η πρόσβαση δια θαλάσσης στην Μαύρη Θάλασσα παραμένει μοναδική διαμέσου των Στενών με τα ΝΑΤΟικά πλοία κάθε είδους να πρέπει να διαβούν τον Βόσπορο με ότι σημαίνει αυτό για τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ ως προς την Ρωσία, που αφορούν την Τουρκία και τις σχέσεις της με αυτή, ζήτημα το οποίο δεν είναι  αντικείμενο του παρόντος πονήματος.

Κρήτη

Η Κρήτη και πιο συγκεκριμένα ο ναύσταθμος της Σούδας και η αεροπορική βάση Ακρωτηρίου, είναι το κεντρικό σημείο συγκέντρωσης δυνάμεων δια θαλάσσης και αέρος, σχετικά μακριά από το κυρίως πεδίο αντιπαράθεσης, το οποίο είναι η Μαύρη θάλασσα και οι πέριξ αυτής περιοχές αλλά όχι τόσο μακριά, ώστε η θέση να θεωρείται ασήμαντη για την συγκέντρωση δυνάμεων σε αυτό το σημείο. Μέσω της Κρήτης θα γίνει καλύτερα η προώθησή τους είτε προς τα Βαλκάνια, είτε προς την νοτιοανατολική Τουρκία και από εκεί στον Καύκασο ενώ οι ναυτικές δυνάμεις μπορούν να συγκεντρωθούν εκεί με ασφάλεια τόσο από δυτικά, όσο και προερχόμενες από την Διώρυγα του Σουέζ στην Αίγυπτο.

Εκτός των δύο παραπάνω, η αμερικανική παρουσία θα είναι φανερή στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Λάρισας, όπως είναι εδώ και πολλά χρόνια και σε άλλα σημεία της χώρας αλλά όχι σε μεγάλους αριθμούς. Διαρκής θα είναι δε η παρουσία αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων για συνεκπαιδεύσεις με τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, κάτι το οποίο επιτάσσει η MDCA και το οποίο οι Αμερικανοί θεωρούν ως αντάλλαγμα προς την Ελλάδα για την συμφωνία, με την μορφή επίγειων και αεροναυτικών δυνάμεων. Συχνά για παράδειγμα, βρίσκονται στην Λάρισα μαχητικά αεροσκάφη F-15 της USAF για συνεκπαίδευση με τα ελληνικά φτερά.

Τέλος, οι ΗΠΑ θα διοχετεύσουν κονδύλια για την κατασκευή υποδομών στις εγκαταστάσεις, οι οποίες τους δίνονται και θα χρησιμοποιούνται συχνά από αυτές στον ελλαδικό χώρο. Για παράδειγμα, η επέκταση του νατοϊκού ναυστάθμου της Σούδας είναι ένα τέτοιο έργο το οποίο θα εκτελεστεί σταδιακά με αυξημένες δυνατότητες φιλοξενίας πλοίων και όσων αυτά χρειάζονται για την εξυπηρέτησή τους, αφού η Σούδα φιλοξενεί αμερικανικά αεροπλανοφόρα.

Η Ρωσική οπτική

Οι Ρώσοι δεν ανέμεναν κάτι διαφορετικό από πλευράς Ελλάδας όσον αφορά την συμμαχία της με τις ΗΠΑ, καθώς η χώρα μας θεωρείται στέλεχος του ΝΑΤΟ με σταθερή πορεία εντός της συμμαχίας αλλά είναι μέλος, το οποίο δεν ανακατεύεται εκτός των ορίων της. Οποιαδήποτε βέβαια παρεμπόδιση αυτής συμμαχίας με τις ΗΠΑ, είναι κέρδος για τους Ρώσους χωρίς όμως να αποτελεί και προτεραιότητά τους, όπως είναι το ζήτημα της Τουρκίας και το σιγοντάρισμα της ως προς την αμφισβήτηση της αμερικανοτουρκικής συνεργασίας.

Οι Ρώσοι θα συνεννοούνται με την Ελλάδα απευθυνόμενοι σε αυτή ως πιστής συμμάχου των Αμερικανών, άρα μειωμένης εμπιστοσύνης για τους ίδιους , περιοριζόμενοι σε οικονομικές συμφωνίες τις οποίες η ελληνική πλευρά και η ρωσική έχουν ανάγκη αφού ως γνωστόν, ο παράς ενώνει και τους εχθρούς. Παράδειγμα τέτοιο αποτελεί η διαπραγμάτευση που διεξάγεται τον τελευταίο μήνα μεταξύ της ελληνικής πλευράς και της Gazprom για την παροχή φυσικού αερίου σε συγκεκριμένη τιμή, διαπραγμάτευση για γερά νεύρα. Παρ’ ότι στον αμερικανικό παράγοντα δεν αρέσει η εξάρτηση της Ελλάδας από το ρωσικό αέριο, η υποχώρηση αυτή είναι επιτακτική από την στιγμή που δεν υπάρχει άλλος προμηθευτής που θα μας προμηθεύσει σε αυτές τις ποσότητες και σε μία ανεκτή τιμή.

Η Ελλάδα από την πλευρά της, με οδηγό την γνωστή τακτική που ακολουθεί απέναντι στην Ρωσία, ναι μεν δένεται στο άρμα των ΗΠΑ χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά δεν συμμετέχει ενεργά έναντι των ρωσικών συμφερόντων. Μία κίνηση κατά των ρωσικών συμφερόντων θα ήταν η εμπλοκή της Ελλάδας στην Ουκρανία, πράγμα που δεν συζητείται καθόλου ούτε σαν ιδέα, από την πολιτική ελίτ της χώρας και το οποίο θα έθετε την Ελλάδα ευθέως απέναντι στην Ρωσία χωρίς να υπάρχει σαφής λόγος για τέτοια κλιμάκωση από πλευράς Ελλάδας από την στιγμή που η χώρα μας δεν είναι άμεσα θιγόμενη. Εμπλοκή στο ουκρανικό ζήτημα της Ελλάδας επομένως δε θα υπάρξει αλλά η Αθήνα θα συνεχίσει να αποστέλλει στα πλαίσια των νατοϊκών καθηκόντων της, μερικά μόνο μαχητικά αεροσκάφη, αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και μικρά πολεμικά πλοία δια μέσου των Στενών, στην Μαύρη θάλασσα ώστε να τηρούνται τα προσχήματα.

Από στρατιωτικής πλευράς, τους Ρώσους μονίμως απασχολούν δύο πράγματα, η πρόσβαση ναυτικών δυνάμεων μέσω των Στενών και η πιθανότητα εκτέλεσης αποβάσεων τόσο στην Κριμαία, όσο και στη Νότια Ρωσία, βορείως του Καυκάσου. Αμφότερες οι ενέργειες αυτές θα έθεταν το ίδιο το κυρίως ρωσικό έδαφος σε κίνδυνο. Για την αντιμετώπιση τυχόν αποβάσεων αυτή πρέπει να γίνει προτού εκδηλωθούν και ο καλύτερος τρόπος γι αυτό είναι να μπλοκαριστούν με κάποιο τρόπο τα Στενά του Βοσπόρου και να καταστραφούν τα λιμάνια από τα οποία μπορούν να εξαπολυθούν αποβατικές ενέργειες και έπειτα να τροφοδοτηθούν δι αυτών. Τέτοια λιμάνια είναι η Κωνστάτζα, η Βάρνα, ο Πύργος και η Κωνσταντινούπολη.

Ο βομβαρδισμός των λιμένων ή των πόλεων αυτών καθώς επίσης και των δρόμων από όπου καταφθάνουν τα εφόδια και οι εχθρικοί σχηματισμοί, είναι επιτακτικός και θα πρέπει να εκτελεστεί σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Οι ενδιάμεσοι σταθμοί όπως η Αλεξανδρούπολη, η Σούδα και οι κύριες οδεύσεις όπως είναι οι κύριοι δρόμοι στην Ανατολική Βουλγαρία και Ρουμανία αλλά και ένα κομμάτι της Εγναντίας και του οδικού και σιδηροδρομικού άξονα από την Αλεξανδρούπολη προς τη Βουλγαρία, αποτελούν στόχους.

Η μεγάλη απόσταση όμως από τις βάσεις της Ρωσικής Αεροπορίας και του Ναυτικού και το πυκνό δίκτυο αεράμυνας στο Αιγαίο, σημαίνει ότι οι στόχοι σε ελληνικό έδαφος μπορούν να χτυπηθούν μόνο με βαλλιστική πυραυλική επίθεση πιθανότατα με πυρηνικές κεφαλές, ώστε να αχρηστευθούν οι εγκαταστάσεις στους λιμένες μία και έξω για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον 6μήνου. Από την στιγμή που οι Ρώσοι υιοθετήσουν τη λογική ενός Παγκοσμίου Πολέμου, η χρήση πυρηνικών πρέπει αν θεωρείται σίγουρη καθώς η «Αρκούδα» υπολείπεται σε αριθμούς από ολόκληρη την Δύση. Η βολή προς μία χώρα του ΝΑΤΟ όπως η Ελλάδα, η οποία είναι χώρα στην οποία οι Αμερικανοί έχουν άδεια παραμονής των δυνάμεών τους και χρησιμοποίησης των βάσεών της από τους τελευταίους,  δεν την ξεχωρίζει από άλλες χώρες που έχουν άμεση γειτνίαση με τη Ρωσία ή συμμάχους της και με τους οποίους η Μόσχα μπορεί να έρθει σε άμεση πολεμική αντιπαράθεση.

Για να εξαπλωθεί δε η ρωσική στρατιωτική δύναμη προς τα Βαλκάνια θα πρέπει να είναι νικηφόρα στην Ουκρανία και ταυτόχρονα να βρίσκεται σε μικρασιατικό έδαφος είτε ως σύμμαχος, είτε ως εχθρός της Τουρκίας. Αν βέβαια η Ρωσία προωθηθεί με κάποιο τρόπο μέχρι την Συρία, τότε οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις θα έχουν επιπλέον πονοκέφαλο στην Μέση Ανατολή πράγμα που καθιστά την Ελλάδα άκρο της ΝΑΤΟικής παράταξης και πρώτη γραμμή έναντι της Ρωσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μια τέτοια περίπτωση.

Εν κατακλείδι, η απόφαση της Ελλάδας να επεκτείνει τη συνεργασία της με τις ΗΠΑ και να επιτρέψει την χρησιμοποίηση του εδάφους της για λογαριασμό των ΗΠΑ, όπως οι τελευταίες επιθυμούν, σε διάφορα σημεία έναντι ανταλλαγμάτων, σημαίνει ότι οι σχέσεις Ελλάδος-Ρωσίας θα παραμείνουν μεν ως έχουν, ωστόσο με την Ελλάδα πιστή σύμμαχο των ΗΠΑ, σε περίπτωση ευθείας Αμερικανο-ρωσικής αντιπαράθεσης, βασικά σημεία της πατρίδας μας θα βρίσκονται στον άμεσο στόχο ρωσικών πυραύλων.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΛΟΓΙΕΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Κύρια Θέματα

ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΓΟΡΩΝ

Κάθε μέρα μαζί