Υπάρχουν άρθρα που δεν ανεβαίνουν τυχαία καθώς από αυτά στηρίζεται κάποιο επόμενο άρθρο για να αναπτύξει το θέμα του και παράδειγμα τέτοιο αποτελεί το παρακάτω άρθρο : https://www.el.gr/paraxena/o-montelismos-sta-kalytera-toy-deite-t/
Το αποτέλεσμα είναι ένα όμορφο μοντελιστικά αεροσκάφος υπό κλίμακα το οποίο κινείται με μία χαμηλή σχετικά ταχύτητα, ανάλογη όμως του κινητήρα που αυτό φέρει αλλά και του μεγέθους του αφού το συνολικό βάρος του είναι πολύ μικρό, ώστε να απογειώνεται εύκολα με τον κινητήρα να έχει το μεγαλύτερο βάρος και να τοποθετούνται αντίβαρα προς το ρύγχος για να αντισταθμιστεί το βάρος αλλά και άλλες μετατροπές.
Η χρήση των Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών από τις Ένοπλες Δυνάμεις όλων των χωρών παγκοσμίως, έχει θέσει επί τάπητος, νέα επιχειρησιακά ζητήματα γι αυτές, τόσο ως προς τη χρησιμοποίησή τους όσο και στην αντιμετώπισή τους. Μία σκέψη για την αντιμετώπιση των ΜΕΑ είναι η χρησιμοποίηση τακτικών επανδρωμένων αεροσκαφών για την κατάρριψή τους αφού τα σύγχρονα ΜΕΑ, ειδικά τα οπλισμένα εξ αυτών, ανεξαρτήτου μεγέθους, είναι σχετικά αργά και έχουν περιορισμένη δυνατότητα ελιγμών αλλά και δε διαθέτουν μέσα να αντιμετωπίσουν επανδρωμένα μαχητικά καθώς κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ραντάρ αντίστοιχο μαχητικού, έναν ΑΙ (Artificial Inteligence – τέτοιο πρόγραμμα τρέχει η DARPA μέχρι στιγμής ) ικανότατο σε αερομαχία, πυραύλους αέρος-αέρος διαφόρων εμβελειών και μία Χ ικανότητα ελιγμών συνδυασμένη με ικανοποιητική ταχύτητα, τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά έπονται.
Μέχρι στιγμής, προγράμματα που αναπτύσσουν τέτοιου είδους Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη είναι το Royal Wingman της Βρετανικής Αεροπορίας και της Αυστραλέζικης σε συνεργασία με τη Boeing, το Valkyrie που επιβλέπει η DARPA για λογαριασμό των ΗΠΑ και από πλευράς Ρωσίας το Oshkosh με τη λοιπή Ευρώπη να έχει το πρόγραμμα του nEUroN. Όλα αυτά τα προγράμματα έχουν σκοπό να δώσουν στους πιλότους των μαχητικών ένα εργαλείο αντιμετώπισης τόσο άλλων μαχητικών όσο και μικρότερων στόχων, οι οποίοι θα δίνουν τις εντολές στα οχήματα αυτά και οι ΑΙ θα εκτελούν αναλόγως, ακόμα και κατά αντίπαλων ΜΕΑ.
Το πρόβλημα με την αντιμετώπιση των αντίπαλων ΜΕΑ είναι η σχέση κόστους με την κατάρριψη. Αν χρειάζεται η εκτόξευση πυραύλου που κοστίζει 1 εκ. ευρώ για την κατάρριψη ΜΕΑ που κοστίζει 300.000 ευρώ, τότε έχουμε μία πολύ κακή απόδοση. Για το λόγο αυτό χρειάζονται λύσεις που θα μπορούν να κάνουν την ίδια δουλειά με το λιγότερο δυνατό κόστος.
Ένα ΜΕΑ, μεγαλύτερο σε μέγεθος από το μοντέλο που προαναφέραμε με κινητήρα ισχυρότερο, καλύτερο σύστημα λήψης (datalink)από το χειριστή και προστατευμένου όσο το δυνατόν γίνεται από ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές και εξοπλισμένο με ένα πολυβόλο όπλο 12.7 χιλ. και μεγαλύτερο αν γίνεται, με εκρηκτικές σφαίρες, ίσως έκανε καλή δουλειά απέναντι σε άλλα ΜΕΑ με την καθοδήγηση από το χειριστή. Παιχνίδι θα έλεγε κανείς ότι θα μοιάζει κάτι τέτοιο, ίσως αλλά αποτελεσματικό και φθηνό ενώ θα υπάρχουν περιορισμοί στον εντοπισμό στόχων και ο χειριστής στο κέντρο χειρισμού θα χρειαστεί να λαμβάνει πληροφορίες από άλλα μέσα ή να εκτελεί ο ίδιος αναγνώριση μέσω των καμερών του αεροχήματος. Όλα αυτά δημιουργούν κάποια προβλήματα τα οποία όμως θα είναι επιλύσιμα αυξάνοντας το κόστος ανάπτυξης .
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η οποία πασχίζει έστω να καλύψει το χαμένο έδαφος στην παραγωγή έστω ενός βασικού οπλισμένου ΜΕΑ, μία αντίστοιχη περίπτωση ΜΕΑ το οποίο θα έχει τέτοιο ρόλο κυρίως δηλαδή, την κατάρριψη άλλων ΜΕΑ, θα ήταν οικονομικότερη και με λιγότερο κίνδυνο από τη χρησιμοποίηση αποκλειστικά αντιαεροπορικών συστημάτων και επανδρωμένων μαχητικών, ακόμα και ελαφρών μαχητικών, για την κατάρριψη άλλων ΜΕΑ, οπλισμένων και μη τα οποία θα πετάνε μέσα σε εχθρική περιοχή.
Τυχόν απώλειά του δε θα έχει επιπτώσεις στο ανθρώπινο δυναμικό αλλά και από πλευράς κόστους αφού το σύστημα δε θα κοστίζει τα.. 3κ. ενός μέσου οπλισμένου UCAV και σε αυτό συνοψίζεται η προσπάθεια δημιουργία τέτοιων αεροχημάτων ως αντι-UAV.
