Η Φάτνη της Σάντα Μαρία είναι η παλαιότερη από τις τρεις και δημιουργήθηκε το 1930 στην καθολική εκκλησία και μάλιστα, τα πρώτα χρόνια λειτουργούσε εντός του ναού ενώ έχει μεταφερθεί σε αυτόνομο χώρο δίπλα στην καθολική εκκλησία. Η φάτνη φτιάχτηκε στη διάρκεια της ιταλικής κατοχής της Ρόδου κατά τα πρότυπα της Φάτνης της Νάπολης που είναι από τις πιο γνωστές σε όλη την Ευρώπη. Σχεδιαστής της ήταν ο ξακουστός αρχιτέκτονας Αρμάντο Μπερναμπίτι τη σφραγίδα του οποίου έχουν πολλά από τα κτήρια που βρίσκονται στα κεντρικά σημεία της πόλης της Ρόδου.

Λέγεται μάλιστα ότι ο τότε Ιταλός διοικητής Μάριο Λάγκο διέθεσε αρκετά μεγάλο ποσό για την αγορά μικτών αγαλμάτων από τη Νάπολη για τον στολισμό της Φάτνης της Ρόδου.

Τα πρώτα μάλιστα αγάλματα αναπαριστούσαν και χωρικούς της Ρόδου με τοπικές ενδυμασίες. Τη συγκεκριμένη φάτνη επισκέπτονται κάθε χρόνο εκατοντάδες κάτοικοι της Ρόδου και είναι χαρακτηριστικό ότι εμπλουτίζεται από χρονιά σε χρονιά.

Η δεύτερη φάτνη λειτουργεί στην ορεινή κοινότητα της Σαλάκου στους πρόποδες του Προφήτη Ηλία. Φέτος η Φάτνη αυτή συμπληρώνει 40 χρόνια λειτουργίας και βρίσκεται σε ένα τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

Πρόκειται για «ζωντανή» φάτνη με ζώα από το χωριό ενώ συμμετέχουν και δεκάδες παιδιά ντυμένα με τις ενδυμασίες που υπήρχαν την εποχή που γεννήθηκε ο Χριστός. Την ευθύνη λειτουργίας της έχει ο πολιτιστικός σύλλογος Σαλάκου «Το Σπήλαιο». Την επισκέπονται κάθε χρόνο χιλιάδες Ροδίτες και Ροδίτισσες έχοντας την ευκαιρία να θαυμάσουν παράλληλα και το ειδυλλιακό τοπίο. Στους επισκέπτες προσφέρεται τσάι του βουνού ενώ πωλούνται σε ειδικά περίπτερα τοπικά προϊόντα.

Η τρίτη φάτνη βρίσκεται στο χωριό Μαριτσά της Ρόδου και συγκεντρώνει και αυτή κάθε χρόνο πολλούς επισκέπτες. Πρόκειται για «ζωντανή» φάτνη που βρίσκεται στο όρος Κουμούλη δίπλα στη Μονή του Σωτήρος. Λειτουργεί με ευθύνη του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαριτσών «ο Κερωνιάτης» και παράλληλα γίνονται σχετικές εκδηλώσεις ενώ προσφέρεται το γνωστό εφταβότανο τσάι στους επισκέπτες.

(απεμπε – φωτο:freepik)