Αισθήματα αγάπης, κατάνυξης και συντριβής μας κατακλύζουν σήμερα. Βρισκόμαστε κάτω και γύρω από τον Σταυρό παραστάτες και μάρτυρες του θείου πάθους. Συντελείται το μεγαλύτερο έγκλημα όλων των εποχών. Η πιο τραγική ώρα της ανθρωπότητας», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο θεολόγος Επαμεινώνδας Νικολόπουλος.

   Εν συνεχεία, επεξηγεί: «Το δράμα του Χριστού χαρακτηρίζεται ως θείο, γιατί το υπέφερε ένας Θεός ο οποίος όμως δεν παύει να είναι και άνθρωπος». Και συνεχίζει: «Η δίκη του Χριστού από το Μεγάλο Συνέδριο ήταν μια παρωδία δίκης, μια άδικη δίκη εφόσον ο Χριστός δικάστηκε με πολλές δικονομικές παραβάσεις. Αυτές τις παρανομίες δεν χρειάζεται να είναι κάποιος νομικός για να τις αντιληφθεί. Μελετώντας τα στοιχεία τις αντιλαμβάνεται και ο μέσος άνθρωπος. Ορισμένες από αυτές ήταν: 

   Δεν υπήρχε ορισμένη και σαφής κατηγορία. Δεν υπήρχε υπεράσπιση για τον Χριστό. 

   Η δίκη έγινε τη νύχτα αντί για την ημέρα και δεν πήγαν το Χριστό στο Δικαστήριο αλλά στον Άννα (πεθερό του Αρχιερέα Καϊάφα) για να τον ανακρίνει χωρίς εξουσία. 

   Η προανάκριση κράτησε ως τα ξημερώματα, ενώ ταυτόχρονα άρχισαν να συγκεντρώνονται όλα τα μέλη του Μεγάλου Συνεδρίου, καθώς στόχος ήταν να ξεκινήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα η αυτόφωρη δίκη. 

   Ο Χριστός ήταν δέσμιος καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης. Πριν από τη δίκη μάλιστα του έβαλαν βασιλικό μανδύα και τον εξευτέλιζαν. 

   Ο Χριστός έπρεπε με κάθε τρόπο και μέσο να καταδικασθεί σε μαρτυρικό θάνατο, αν και τα στοιχεία τον αθώωναν. Η ποινή που του αποδόθηκε ήταν ο πιο βασανιστικός και εξευτελιστικός θάνατος, ο θάνατος πάνω στο Σταυρό.

   Μετά τη σύλληψη ο Ιησούς πέρασε από έξι εξαντλητικές και κακόπιστες ανακρίσεις. Από τον Άννα, τον Καϊάφα, το Συνέδριο, τον Πιλάτο, τον Ηρώδη και ξανά από τον Πιλάτο. Στα μεσοδιαστήματα κακοποιήθηκε με τέσσερις πολύωρους και βάρβαρους βασανισμούς. Μεταξύ των ανακρίσεων και των βασανισμών σύρθηκε αλυσοδεμένος και δερόμενος έξι φορές. Η απόσταση που διήνυσε με τις αλυσίδες ήταν περίπου έξι χιλιόμετρα. Και όλα αυτά νηστικός, διψασμένος και άυπνος.

   Του ασκήθηκε έντονη ψυχοσωματική βία, Τον έγδυσαν τρεις φορές, Τον έντυσαν άλλες τόσες, Τον μαστίγωσαν, Του φόρεσαν το ακάνθινο στεφάνι και Του φόρτωσαν τον βαρύ Σταυρό. Στις ανακρίσεις Τον διέσυραν και Τον εξευτέλισαν. Ήθελαν με κάθε τρόπο να Τον κάνουν να λυγίσει. Μεταξύ άλλων, μαστιγώθηκε. Η μαστίγωση γινόταν με φραγγέλιο, που είχε λουριά με απολήξεις σφαιρίδια και άκρες από κόκαλα. Κάθε φορά που έπεφτε στο σώμα το μαστίγιο αυτά τα αντικείμενα έμπαιναν στις σάρκες και όταν το τραβούσε ο βασανιστής για να ξαναχτυπήσει έσκιζαν το δέρμα.

   Όταν φορτώθηκε τον Σταυρό έπρεπε να κουβαλήσει ένα ξύλο που δεν ήταν πλανισμένο όπως το βλέπουμε στις αγιογραφίες. Ήταν δύο κορμοί με σκληρό φλοιό και ρόζους που τα πέταξαν πάνω στην πλάτη Του, την ήδη καταματωμένη από τη μαστίγωση. Η διαδρομή ως τον Γολγοθά ήταν τρομακτική δοκιμασία, την οποία ο Ιησούς δεν άντεξε λυγίζοντας από το βάρος του οριζόντιου τμήματος του σταυρού, το οποίο κουβαλούσε στους τσακισμένους από το μαστίγωμα ώμους του. Κανονικά, με βάση τη λογική, εκεί στην πορεία προς τον Γολγοθά θα έπρεπε να είναι το τέλος.

   Ακολουθεί η σταύρωση η οποία ήταν το υπέρτατο μαρτύριο. Ήταν κάτι τόσο σαδιστικό που τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν. Ο Ιησούς αφυδατωμένος, έχοντας χάσει μεγάλη ποσότητα αίματος, σε κατάσταση ασφυξίας λόγω της στάσης του σώματος πάνω στον σταυρό, άφησε την τελευταία του πνοή με μια τρομακτική κραυγή “Τετέλεσθαι”».

(φωτο:eurokinissi)