ο οποίος διήρκεσε για περίπου τρεις ώρες και σε καμία περίπτωση δεν αποδιδόταν σε έκλειψη από τους «ειδικούς». Το συγκλονιστικό αυτό φαινόμενο βεβαίωναν ανεπιφύλακτα πλήθος μαρτύρων, αλλά και εθνικοί συγγραφείς.

Ο Θαλλός, ένας συγγραφέας που άκμασε τον πρώτο αιώνα μ.Χ. και υπήρξε σύγχρονος του Ιησού, ανέφερε ότι κατά το 18ο έτος της βασιλείας του Τιβέριου, αιφνίδιο σκότος διαχύθηκε επί της γης κατά το μεσημέρι.

Ένας άλλος συγγραφέας, που άκμασε τον δεύτερο αιώνα, ο Ρωμαίος Φλέγων (απελεύθερος του Αυτοκράτορα Αδριανού) αναφέρει έναν ισχυρότατο σεισμό και σπάνιο συσκοτισμό του Ήλιου το καταμεσήμερο, κατά το 18ο έτος της βασιλείας του Τιβέριου, ήτοι κατά τον χρόνο του θανάτου του Σωτήρος.

Αυτό το συνταρακτικό φαινόμενο το βεβαίωνε και ο Α’ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο Αθηναίος Διονύσιος Αρεοπαγίτης, ο οποίος υπήρξε σύγχρονος του Ιησού και βρισκόταν εκείνον τον καιρό στην Αίγυπτο. Όταν είδε αυτό το απόκοσμο θέαμα, αναφώνησε: “Είτε ο Θεός υποφέρει είτε το σύμπαν χάνεται, καθώς τα πάντα συσκοτίζονται και σείονται συθέμελα!”

Αξίζει να σημειωθεί πως εκείνη την ημερομηνία, σύμφωνα με τους αστρονόμους, δεν είχε συντελεστεί καμία ολική έκλειψη Ηλίου. Επίσης, η Σταύρωση του Σωτήρος έλαβε χώρα κατά την προετοιμασία του Πάσχα των Ιουδαίων, δηλαδή κατά την πρώτη εαρινή πανσέληνο, όπου η Γη βρίσκεται μεταξύ Ηλίου και Σελήνης και ουδέποτε κατά αυτό το χρονικό διάστημα έχει συντελεστεί έκλειψη Ηλίου, παρά μόνο έκλειψη Σελήνης.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 12/04/1902…

strangepress, φωτο unsplash