«Μια κοπέλα γέννησε στην Πολυκλινική Αθηνών (Ομόνοια) ένα παιδί τέρας, το οποίο είχε μια μελανοειδή επιμήκυνση της παρειάς, που ήταν όπως η μελιτζάνα. Ήθελαν να ακούσουν την ερμηνεία του γέροντος για την γέννηση ενός τέτοιου παιδιού.
Ο Γέρων Πορφύριος εζήτησε να δει την κοπέλα και συζητώντας μαζί της, έμαθε ότι εκεί στην γειτονιά της, στην Ομόνοια δηλαδή, κυκλοφορούσε ένας νεαρός, ο οποίος είχε ακριβώς το ίδιο τερατώδες πρόσωπο, όπως το μωρό, που είχε γεννηθεί στην Πολυκλινική.
Η κοπέλα συναντούσε συχνά εκείνον τον νέο, μια και ήταν γείτονάς της και, φυσικά τον λυπόταν. Όταν όμως παντρεύτηκε κι έμεινε έγκυος, η θέα εκείνου του νέου άρχισε να της γίνεται εφιάλτης. Καθώς τον έβλεπε, σκεπτόταν: “ Τι τρομερό που είναι για την μητέρα του, να έχει ένα τέτοιο παιδί! Αν ήμουν εγώ στη θέση της πώς θα το υπέφερα, πώς θα το άντεχα;”»
«Και ακριβώς, η εφιαλτική αυτή σκέψη επέδρασε, στην περίοδο αυτή της εγκυμοσύνης της κοπέλας, ώστε να διαμορφωθεί το έμβρυο ανάλογα και τελικά να γεννηθεί αυτό το παιδάκι με τερατώδες πρόσωπο, παρόμοιο με του νεαρού γείτονα της μητέρας.
Αυτήν την ερμηνεία έδωσε ο Γέρων Πορφύριος, με την οποία συμφώνησαν οι ιατροί της Πολυκλινικής, αλλά και η ίδια μητέρα του μωρού.» (Κλείτου Ιωαννίδη, Ο γέρων Πορφύριος).
Σήμερα η επιστήμη δέχεται την μορφοποιητική επίδραση στο έμβρυο των εικόνων που η έγκυος βλέπει ή φαντάζεται. «Η πιο σημαντική στιγμή για τον άνθρωπο είναι η στιγμή της μετάβασής του από την ανυπαρξία στην ύπαρξη», έλεγε.
Και τόνιζε ότι «η αγωγή του παιδιού αρχίζει εξ άκρας συλλήψεως». Σε ζευγάρι που τον επισκέφτηκε, ο γέροντας είπε: «Επειδή εσείς οι δύο δεν αγαπιέστε, το παιδί σας, που θα γεννηθεί, θα έχει προβλήματα».
Κι έτσι επαληθεύτηκε ως, απλή απόδειξη της παιδαγωγικής γνώσης, ότι η αγωγή του παιδιού αρχίζει “εξ άκρας συλλήψεως”». (Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη, Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο)
«Η αγωγή του παιδιού αρχίζει από την ώρα της συλλήψεώς του. Το έμβρυο ακούει και αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας.
Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει και αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει και αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κ.λπ., τα ζει κι αυτό.
ΦΩΤΟ pexels
