Χριστού, ο οποίος δεν εγκαταλείπει κανέναν μας και που «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».(Επιστολή Αποστόλου Παύλου προς Τιμόθεον Α’ κεφ.2, στ. 4)

Στην προκειμένη περίπτωση ο άνθρωπος αυτός λόγω της πίστης του στον Χριστό, ύστερα από ένα θαύμα που βίωσε, δέχεται την κατακραυγή της κοινωνίας, όπου ζούσε, την απόρριψη των γονιών του, των πεθερικών του και της ίδιας του της συζύγου. Το γεγονός αυτό τον βάζει πολλές φορές στον πειρασμό να απαρνηθεί τον Χριστό και μας θυμίζει τα λόγια Του: «Εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ.10,36). Ευτυχώς για τον ίδιο δεν υποκύπτει στον πειρασμό αποφεύγοντας να κάνει πράξη το «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·» (Ματθ.10.37).