με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του ’21.
«Η ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους δεν προέκυψε ασφαλώς σε συνθήκες ιστορικού κενού. Ριζώνει στη συλλογική συνείδηση ενός σκλαβωμένου λαού, που είχε βαθιά αίσθηση της ταυτότητάς του», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος.
Εν συνεχεία, ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας ανέφερε: «Τα δεκάδες επαναστατικά κινήματα που αριθμούνται από την πτώση της Πόλης ως την Παλιγγενεσία αποδεικνύουν του λόγου το ασφαλές. Η πληθώρα των Πατριαρχών που έχασαν τη ζωή τους με βίαιο τρόπο από την Οθωμανική εξουσία καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας θέτει με σαφήνεια το πρόσημο της πίστης στην υπόθεση της δουλείας, μιας πίστης που άρδευσε μυστικά το καθημαγμένο γένος. Το ζωογόνησε, συγκρότησε την αυτοσυνειδησία του, έθεσε κριτήρια. Η πλειονότητα των δασκάλων στα σχολεία που λειτούργησαν επί Τουρκοκρατίας, όταν αυτά λειτουργούσαν απρόσκοπτα, υπήρξαν κληρικοί. Το αφυπνιστικό έργο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, με τα δεκάδες σχολεία που ίδρυσε, έχει χαράξει ανεξίτηλα τη λαϊκή ψυχή. Μαζί με αυτά, έρχεται η προσφορά των Νεομαρτύρων, των φωτεινών αστεριών μέσα στο σκοτάδι της σκλαβιάς. ‘Ανθρωποι απλοί, επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί που έδωσαν τη ζωή τους για το άγιο δισκοπότηρο της πίστης και της πατρίδος την ελευθερία. Ένας χορός γνωστών και αφανών ηρώων της πίστεως και της πατρίδος σήκωσε το βάρος του οράματος και της ανίχνευσης νοήματος για ένα ολόκληρο γένος».
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος επισήμανε, ακόμη, ότι «η Εκκλησία μας και ιδιαίτερα η κατά Βοιωτική Εκκλησία, συνοδοιπόρησε με τον λαό και κατά την Επανάσταση. Και τότε οι πολλές θυσίες των στελεχών της, όπως μαρτυρούν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, αγωνιστές, ξένοι διπλωμάτες και άλλοι, επεσφράγισαν τον αγώνα. Πρώτος έσυρε τον χορό των φονευθέντων κατά τα πολεμικά γεγονότα ο αδικημένος από την ιστορία επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας και αδελφός της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά Βοιωτίας. Μέλος της Φιλικής, πρωτοστάτησε στον ξεσηκωμό στη Ρούμελη, έμεινε στη μνήμη μας να ανακεφαλαιώνει στο πρόσωπό του, μαζί με πολλούς άλλους, την πίστη με την αγάπη προς την πατρίδα. Τη νύχτα της 26ης προς 27η Μαρτίου ευρίσκοντο στο Μοναστήρι του Οσίου Λουκά, εκτός από τους μοναχούς και μερικούς χωρικούς, ο Φιλικός Ζαρείφης, ο Θανάσης Διάκος και ο Ησαΐας. Αποφασίζουν να κηρυχτεί η επανάσταση στις 27 Μαρτίου με όλη τη λαμπρότητα που επέβαλε ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Πριν χαράξει καλά – καλά έγινε δοξολογία. ‘’ ‘Αμα τη έω εψάλη δοξολογία μετά δακρύων χαράς υπό του Επισκόπου Ησαΐου παρόντων του τε Ζαρείφη και του Διάκου”, μας θυμίζει ο Κρέμος. Μετά το τέλος της δοξολογίας φιλούν ευλαβικά το χέρι του Ησαΐα που κρατούσε την απλή σημαία της επαναστάσεως, φιλιούνται μεταξύ τους και αποχωρίζονται. Ο Ησαΐας έφυγε γρήγορα για την ‘Αμφισσα, μαζί με μικρή ένοπλη συνοδεία. Πριν όμως απομακρυνθεί από τον μοναστηριακό χώρο, γύρισε, έριξε την τελευταία του ματιά στον χώρο όπου μόνασε και ‘’δάκρυα κατέβρεξαν τας ροδόχρους αυτού παρειάς, ως προμήνυμα του εν Θερμοπύλαις θανάτου του”, στο ύψωμα της Χαλκωμάτας , στις 23 Απριλίου 1821, σε μια μάχη που έχασε τη ζωή του και ο αδελφός του παπα-Γιάννης. Και τόσοι άλλοι… και τόσα άλλα».
Τέλος, ο Αρχιεπίσκοπος συνεχάρη τους διοργανωτές για την πρωτοβουλία και τις εργασίες της επετειακής εκδήλωσης.
Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από το Κέντρο Έρευνας και Μελέτης της Βοιωτίας «Διαχρονικά», του οποίου πρόεδρος είναι ο Αρχιεπίσκοπος, από τον Μορφωτικό Σύλλογο Λεβαδείας και την Κοινότητα Διαλόγου «Σύνθεσις».
photo eurokinissi
