Με τον Αντώνη Νικοπολίδη να αποτελεί εγγύηση κάτω από την εστία, τους Σεϊταρίδη – Φύσσα να ανεβοκατεβαίνουν στα άκρα, τους Δέλλα – Καψή να τρώνε σίδερα στο κέντρο της άμυνας, τους Κατσουράνη – Ζαγοράκη – Μπασινά να δένουν ιδανικά στη μεσαία γραμμή, τους Βρύζα – Γιαννακόπουλο να πλαισιώνουν τον «χρυσό» σκόρερ του τελικού, τον Άγγελο Χαριστέα, η Ελλάδα κέρδιζε για δεύτερη φορά την οικοδέσποινα Πορτογαλία του τότε πιτσιρικά Κριστιάνο Ρονάλντο για να φτάσει σε μια κορυφή που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Έχοντας ξεκινήσει με νίκη 2-1 επί των Πορτογάλων στην πρεμιέρα του τουρνουά, αντέχοντας στην Ισπανία με το τελικό 1-1 χάρη σε μια τρομερή μπαλιά του Βασίλη Τσιάρτα, και με το τέρμα του Ζήση Βρύζα κόντρα στη Ρωσία το οποίο ήταν αρκετό για να στείλει την «επίσημη αγαπημένη» στα νοκ άουτ παρά την ήττα (2-1), το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν «μάσησε» ούτε κόντρα στους Γάλλους στον προημιτελικό (1-0), ούτε κόντρα σε εκείνη την χαρισματική Τσεχία (0-0 στην κανονική διάρκεια, 1-0 στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης), και επέστρεψε στον τελικό αφού… «δεν βάλανε μυαλό, δεν βάλανε μυαλό».

Δείτε σε λιγότερα από 10′ το ταξίδι προς την… αιωνιότητα:

(Protothema)