Ο Μαρτσουλιόνις, σε συνέντευξή του στο περιοδικό SkyHook, είχε πει:
«Ναι, είναι αλήθεια! Κάποιοι Έλληνες μας πρόσφεραν χρήματα, φυσικά κανένας δεν τα δέχτηκε! Σε κάθε περίπτωση, η πράξη από μόνη της γέμισε αμφιβολίες την ομάδα μας. Το πρόβλημα υπήρξε από τη στιγμή που δεν επικοινωνήσαμε σωστά μεταξύ μας. Αν, δηλαδή ο προπονητής μας είχε οργανώσει μια συνάντηση και μας ρωτούσε τι σκεφτόμαστε για αυτή την πρόταση, θα είχαμε συντρίψει τους Έλληνες! Αντίθετα, δεν κάναμε τίποτα, ήμασταν σε σύγχυση και χάσαμε τον τελικό. Τώρα μπορώ να αστειεύομαι ότι συμβάλαμε στην ανάπτυξη του ελληνικού μπάσκετ και μάλιστα χωρίς να πληρώσουν τίποτα. Οι Έλληνες βέβαια βελτίωσαν την φήμη τους όταν φώναζαν υπέρ της Λιθουανίας στον τελικό του 1995 που χάσαμε από τη Γιουγκοσλαβία».
Στον Μαρτσουλιόνις απάντησε ο Παναγιώτης Φασούλας, μέλος της εθνικής ομάδας του 1987, κάνοντας λόγο για έναν «σπουδαίο αθλητή με τόση μικροψυχία» και αναφέροντας πως «οι ήττες της ΕΣΣΔ άφηναν συμπλέγματα».
Από την πλευρά του, ο Χέινο Έντεν, είπε στην ιστοσελίδα sport.postimees.ee: «Είχαμε μία μέρα κενό ανάμεσα στους αγώνες. Στα ρεπό πηγαίναμε στην πόλη. Πριν από τον τελικό, επισκέφθηκα μαζί με τον Σεργκέι Ταρακάνοφ ένα κατάστημα με σουβενίρ στην Αθήνα. Δύο μεσήλικες μας πλησίασαν ευγενικά και ο ένας ήρθε κα μας μίλησε. Μου είπαν να χάσουμε τον τελικό, δεν θυμάμαι το ποσό που μας πρόσφεραν, ίσως πέντε χιλιάδες, ίσως δέκα χιλιάδες δολάρια, Μιλάμε για ένα μεγάλο ποσό εκείνη την εποχή. Τους είπαμε πως ήρθαμε εδώ για να κατακτήσουμε το τουρνουά και τους χαιρετήσαμε», ανέφερε.
«Για να επηρεάσεις το αποτέλεσμα του ματς, δεν ήταν αρκετό να δωροδοκήσεις δύο ή τρεις παίκτες. Ο προπονητής θα τους άλλαζε. Έπρεπε να δωροδοκηθούν 8-9 παίκτες και όπως φάνηκε από τις δηλώσεις του Μαρτσουλιόνις, πλησίασαν και άλλους εκτός από εμάς».
Αναφερόμενος στις «αλλαγές δίχως λογική» του Αλεξάντερ Γκομέλσκι, είπε:
«Κάποιους μήνες αργότερα, ο Γκομέλσκι φώναξε σε γεμάτη αίθουσα γιατί δεν του είπα να μπω στον τελικό. Πως μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο στη διάρκεια ενός αγώνα; Ο Γκαράστας (σύμβουλος) είπε επίσης ότι στη συνάντηση πριν από τον τελικό, η πόρτα της αίθουσας χτύπησε και κάλεσαν τον Γκομέλσκι, που δεν γύρισε ποτέ. Δεν το θυμάμαι ακριβώς αυτό το περιστατικό. Όμως γνώριζα πως στην ταράτσα του ξενοδοχείου που μέναμε υπήρχε μια πισίνα. Δεν πηγαίναμε εκεί, αλλά αποφάσισα να πάω μια μέρα. Εκεί τότε βρισκόταν ο Γκομέλσκι και ο προπονητής της Ελλάδας, ο Κώστας Πολίτης. Ένιωσα άβολα και έφυγα. Αυτό έγινε λίγες ημέρες νωρίτερα, όχι την παραμονή του τελικού. Γιατί όμως να συναντηθούν μόνοι τους εκεί, ενώ μπορούσαν να μιλήσουν λόμπι του ξενοδοχείου; Ο Γκαράστας ήταν σίγουρος πως ο τελικός θα δινόταν, ήξερε περισσότερα. Είναι πιθανό το σενάριο να είχε γραφτεί. Πολλές καταστάσεις μου είχαν δημιουργήσει αμφιβολίες».
Στο τέλος είπε: «Το βράδυ πριν από την πρεμιέρα με την Γιουγκοσλαβία, είχαμε προπόνηση στις 22:00. Ο Γκομέλσκι είπε πως ήταν προαιρετική και ενημέρωσε ότι δεν θα πήγαινε στο γήπεδο. Κάποιοι έμειναν στο ξενοδοχείο, άλλοι πήγαμε για να κάνουμε σουτάκια. Ξαφνικά, ένας από τους βοηθούς προπονητή, ο Μπάσκιν, μας έβαλε να κάνουμε ασκήσεις και μας μίλησε απότομα. Του είπα ότι η προαιρετική προπόνηση δεν μου είχε επιτρέψει να προετοιμαστώ όπως ήθελα. Το επόμενο πρωί, ο Γκομέλσκι χαμογελούσε και ρωτούσε αν έγινε καμια μαλ… χθες βράδυ στην προπόνηση».
ΠΗΓΗ: Βραδυνή
